Hoe actief zijn jullie nog?

Hi! Ik ben maandag 39 weken en doe ook veel minder nu. Kan amper lopen door last van mn beken en sowieso grote buik en heb ook gewoon behoefte aan lekker in mn bubbel zijn met mn vriend en peuter. Iedereen begrijpt dat heust wel en je moet vooral doen waar je jezelf goed bij voelt.

Ja dit is heel herkenbaar.. ik doe af en toe een licht boodschapje, probeer het een en ander stof te zuigen en ruim af en toe wat wasjes etc op. Maar heel veel dingen ben ik mee gestopt zoals dragen van wasmanden etc. Visites vind ik nog wel gezellig, omdat ik anders veel alleen zit, maar heb ook geen zin meer om grote afstanden weg te moeten of activiteiten te doen.

Herkenbaar! Ik denk dat het heel normaal is om lekker in je eigen bubbel te willen zitten. Ik ben wel actief in de zin van beweging (2wandelingen op een dag, meestal totaal rond de 8/9000 stappen op een dag) maar sociale gelegenheden enzo hoeft van mij ook niet meer hoor

Vanaf week 36 al geen zin meer om naar buiten te gaan 😅 koken lukt bijna niet meer

Hey dat is super herkenbaar! Vooral tijdens mijn eerste zwangerschap zat ik hele dagen binnen lekker te knutselen of op de bank serie te kijken, vond het alleen zijn heerlijk! Nu heb ik ook een dreumes rondwandelen en vind ik het wel nog leuk om even kopje koffie te drinken of met dreumes even naar buiten te gaan. Maar de volgende dag moet ik dan ook echt bijkomen hoor 😅

Ik ben nu 38 weken en heb nog beetje gezwommen omdat ik echt niet meer verder dan zeg 500meter kan lopen met veel moeite. Bekkenpijn alles is zwaar en instabiel zo op t einde al tijdje. Nu gaat zwemmen ook heel hard achteruit en ga klik daar ook maar mee stoppen. In huis ben ik al moe als ik drie keer op en neer loop. Doe dagelijks dutje mee met mijn dreumes. Ik doe nog wel een boodschapje omdat hij er dan uit is en dat leuk vind, dus minder moeite dan thuis erachteraan. En doe nog net n wasje in de machine, maar verder eigenlijk niks. Ik kan best ergens heen rijden en op bezoek, maar alleen zit bezoekjes. Alles is traag en moeilijk haha

Heel herkenbaar hoor! Ik ben nu 37 weken en sleep mezelf met de hond nog soms naar het bos voor een wandeling en probeer zelf de hond nog zo vaak als kan uit te laten, maar ze zijn zeker een stuk korter. En net als vandaag dan is mijn vriend 's ochtends al naar zijn zus (helpen klussen), sluit ik in de middag aan (en heb ik daar zelfs nog in de zon op de bank een dutje gedaan haha) en zijn we direct na het eten weer naar huis gegaan. Maar ik trek ook niet meer zo hard aan de sociale gelegenheden, vandaag stond al gepland maar merk dat ik het allemaal wel best vind. Oh en ik ben normaal een vroeg-ochtendmens; nu komt ik pas tegen 8-half 9 mijn bed uit, heerlijk dat dit ook gewoon mag🥹. Vergelijk jezelf vooral niet met anderen, ben niet te streng voor jezelf. Luister lekker naar je lijf en doe wat goed voelt💚!

Ik ben nu 35 weken zwanger, lopen lukt niet meer voor grotere stukken ivm klachten maar merk wel dat ik enorm de behoefte heb om lekker naar buiten te kunnen gaan. Ik heb via Medipoint een rolstoel aangevraagd, die kan je heel makkelijk gratis lenen en die wordt maandag bezorgd. Dan kunnen mijn man, zoontje en ik lekker in de herfstvakantie naar het bos toe, dan kan ik in ieder geval meedoen🤗

Herkenbaar! Vooral als ik heb gezeten of gelegen en dan moet staan, pfff krakkemikkig hoor haha. Nu 37.5 Ook via medipoint een douchekruk gehuurd, zo relaxed! Ik heb ook geen behoefte meer aan visite vooral niet savonds

Hey. Ik ben 38+4 en heb ook nergens zin meer in. Wil echt lekker in mijn eigen bubbel blijven merk ik. Ik heb sowieso veel last beneden, omdat ze helemaal ingedaald is. Na een paar meter lopen voel je echt een bal tussen je benen.. Al mijn energie gaat op naar het verzorgen van mijn peuter van bijna 2 🥱

Sinds 2 dagen ligt ze zo laag in mijn bekken, dat lopen niet meer fijn gaat. Mooi excuus om thuis te blijven de komende weken

Same 🙈

Ik ben ook heel veel thuis - ruim 37 weken zwanger nu. Super normaal om minder zin te hebben in activiteiten of sociale dingen. Ik pak de kans ook echt aan om deze tijd zoveel mogelijk uit te rusten en alleen te zijn - of je dit wilt is ook een kwestie van introvert/extravert zijn denk ik. Na de bevalling is er altijd een persoontje bij, dus dit verlof is het moment om het er lekker van te nemen. Ik sleep mezelf wel iedere dag even naar buiten voor een frisse neus en zolang ik in huis nog genoeg klusjes kan bedenken om mezelf fysiek bezig te houden, trek ik niet te zwaar aan de lengte van een wandeling bijv. Gewoon doen wat bij je past!

Hier ook nog weinig activiteiten hoor… Peuter houdt me nog enigszins aan de praat, maar gelukkig was hij begin deze maand jarig en heeft hij veel nieuw speelgoed waar hij zich mee kan vermaken. Maar meer dan bezoekjes aan opa en oma doen we ook niet meer, met vriendinnen afspreken is me al teveel. De hond kan gelukkig goed langs de fiets lopen, lopen kan ik sinds augustus al niet meer dan 1 km en gaat nu helemaal niet meer als ze een keertje aan de riem trekt als ze een poes ofzo ziet… fietsen gaat iets beter, dat hou ik nog 10-15 minuutjes vol. Dan kan zij toch nog even lekker rennen, maar ook dat doe ik maar 1x per dag. Ochtend en avond laat mijn man haar uit. Ik vind het wel bijzonder, want ze lijkt het ook allemaal prima te vinden, terwijl het een energie volle Australian Shepard is. Alsof ze het begrijpt. Het is prima dat de wereld even kleiner wordt! Die wordt vanzelf weer groter, over een paar weken/maanden. De eerste weken met een newborn hoef ik ook niemand te zien. Heerlijk om dan lekker in je eigen bubbel te zijn met je gezinnetje. Kraambezoek alleen van opa en oma’s en de rest heel langzaam pas na een week of 3-4 en dan ook maar 2-3x per week.

Hier ook niet veel meer. Ben nu 36+2 en m'n buik voelt enorm. Ik laat de hond nog uit maar wandelen lukt niet meer. Sommige dagen kan ik me toch niet inhouden en doe ik wat meer in huis of hebben we nog iets gepland staan. Dat lukt dan wel alleen kan ik aan het eind amper meer lopen en ben ik de volgende dag gesloopt. Ik probeer me dus maar een beetje kalm te houden. Sommige dagen vind ik dat toch zo saai he 😅

Herkenbaar met de hond. Wij hebben een border collie die nu vooral rustig bij me ligt. Voel me wel schuldig dat we niet meer lekker het bos in kunnen oid. Gelukkig gaat m'n vriend in het weekend en sommige avonden nog met d'r op pad om lekker wat ballen te gooien etc.

Ruim 37 weken en nog dagelijks bij mijn paard maar het wordt allemaal wel steeds langzamer 😉

36+5, ik heb het een stuk makkelijker als aan het begin omdat mn bloeddruk iets omhoog is. Dus ik kan eindelijk weer dingen zonder flauw te vallen. Het is wel erg gelimiteerd hoor en het is heel erg afhankelijk van dag tot dag. Er zijn dagen dat 5km lopen geen probleem is, maar ook dagen dat koken of kleine dingetjes doen in huis teveel gevraagd is en ik last krijg van weeën, ik prep veel maar er zijn maaltijden waar ik aan begin en gewoon de energie niet heb om het af te maken. Ik moet van de arts nog 1 week rustig aan doen en daarna mag de baby komen. Mn visite rondje aan m'n vrienden heb ik deze week afgerond. Als mensen me nu willen zien zijn ze welkom maar ik ga niet meer uitgebreid de deur uit. Ik merk dat ik daar vooral op leeg loop en ook gewoon behoefte heb aan rust en alleen zijn nog even. Ik had ook het idee dat zwangere vrienden veel actiever waren tot ik vandeweek een vriendin sprak die in januari bevallen was. Ik had het idee dat ze op het einde nog super veel deed maar ze zei dat het ook vies tegenviel.

Hier eigenlijk nog heel actief 😅 vandaag 35+3. Ik werk nog 40u per week, heb een peuter rondlopen, net een verhuis achter de rug dus nog veel in huis bezig en onze weekends zijn goed volgepland met uitjes. 😅 Maar ik heb ook echt geen zittend gat en vul mijn tijd zoveel mogelijk op. Al voel ik daar ook wel vaak een weerslag van..

Elke week een beetje minder. Nu 39weken, met 38kon ik net wat meer, etc. Ik merk per week verschil. Dat wandelen kan ik al een poos niet echt meer, dat vind ik het meest jammer. Nu doe ik iedere dag een rondje naar de brievenbus, of 2x. Dat is zo een 100meter.