Hoe reageerd jullie hond op de zwangerschap?

Onze hond (Bordercollie en 4jr) is een herplaatser. Hij is niet zo goed met kleine kinderen, volgens de vorige eigenaar. Alleen, snapte zij echt het gedrag van een Bordercollie niet. En daar zat hij met een peuter van 2, die hem achterna zat en een hele kleine flat. Wij waren klaar en er zouden toch geen kinderen meer bij komen, dus namen dit nadeel voor lief.. Haha, toch wel..... na 12 jaar. Voor ons en onze pubers is het een super lieve hond. Vanaf dag één, is het super goed gegaan en liggen ze samen soms te slapen. Opzich gedraagt de hond zich goed. Alleen, bij mijn kleine neefjes en nichtjes... ziet hij het als een roedel. Dus, hij loopt om de kleintjes heen, ligt er naast en vind het eng, als ze onverwachts op hem af komen. En zijn speelballetjes zijn hem heilig en daar moeten de kleintjes van af blijven. Ik zet ze altijd weg, als m'n neefjes en nichtjes komen. Als wij zelf of de pubers aan z'n speelgoed zitten, is het alleen maar lol en spelen. Nu is er een kleintje onderweg. Ik zie gewoon, dat de hond het voelt. Hij is aanhankelijk. Springt niet op me en gaat niet op m'n buik liggen, wat hij anders gerust wel doet. Ik ben echt z'n baasje en hij trekt erg naar mij toe, dat is altijd zo geweest. We betrekken de hond overal nu zoveel mogelijk bij. Bv we moeten een kamertje erbij maken. De hond mag daar nu al gewoon in en snuffelen. Dit willen we zo vol houden. Ik maak me wel wat zorgen voor de toekomst. Maar, probeer er nuchter in te staan en de hond overal in te begeleiden en te betrekken. En uiteindelijk, mag hij niet alleen zijn met de kleine. Ik ben benieuwd, reageren jullie honden ook al op je zwangerschap?