Hoi, even van me afschrijven..
Ik ben 20 november uitgerekend.. ik voel me zo down vandaag en huil uit het niets.. ik voel me heel alleen en hou me steeds sterk merk ik. Heb het gevoel dat ik zoveel moet doen maar even helemaal op ben en terwijl ik niet kon wachten op de baby ben ik nu bang dat de bevalling begint terwijl ik me zo voel. Ik huil uit het niets en wil niemand om me heen terwijl ik tegelijkertijd ook niet alleen wil zijn.
Mijn man steunt me eigenlijk met niets.. nja in zijn beleving is extra hard werken de moeite die hij doet.. hij helpt niet met schoonmaken echt met niets.. als ik huil word die boos en schreeuwt ga maar lekker huilen.. terwijl ik aangeef dat ik last heb van mijn hormonen
Als ik dingen vaker vraag omdat ik gewoon vergeetachtig ben word die boos en kraakt me af dat ik dom ben.
Als ik hem vraag om iets te doen doet hij het niet want ik regel het toch wel..
Ik merk dat ik op instorten sta en dit terwijl dit mijn angst is voor de bevalling omdat ik graag stabiel wil zijn..
Ik voel me zo zo zo zoo kut 😔