Ik kan het niet meer verdragen.

Lieve dames, Ik heb mijn verhaal met jullie al eerder gedeeld. Ben momenteel zwanger van een meisje, een meisje dat geconstateerd is met Trisomie 18, een syndroom waarmee ze niet kan leven en ons dus gaat verlaten. Ik ben nu 24 weken zwanger van een klein lief mensje wat het ondanks haar ernstige aandoening toch zo goed doet in mama’s buik. Ze is erg actief, we voelen haar zelfs met onze handen als ze schopjes geeft. Mijn buik wordt groter en groter en alhoewel ik er super trots op ben voelt alles zo dubbel. Want ja ook al ben ik zwanger van een kindje dat niet herenigd gaat worden met het leven, toch ben ik zwanger en ervaar ik net zoals ieder andere zwangere mama dezelfde dingen. Ik geniet van elke schopje die ze me geeft, van elk moment dat ze bij me in de buik zit maar het is ook zo ontzettend confronterend. Elke keer als ik naar mezelf kijk in de spiegel en over mijn mooie groeiende buik aai denk ik ja… dit is er binnenkort niet meer? En waar de meeste mama’s het ziekenhuis verlaten met een baby, ga ik met lege handen naar huis. Ik besef me elke dag meer en meer dat ze er ooit niet meer is zowel in mijn buik niet als in onze leven niet.. ik moet straks mijn eigen kind gaan begraven en ik ben er nog niet eens klaar voor…? Ik heb nu elke week controle om te kijken hoe ze het doet en hoe blij ik ook wil zijn als ze zeggen dat ze het goed heeft en doet.. het maakt me ook zo verdrietig 😣 Dan wordt ik nog dagelijks geconfronteerd met zwangere vrouwen, pasgeboren baby’s etc. Nu is er een vriendin van me ooo zwanger en ze moet al bijna gaan bevallen. Ze deelt eigenlijk niks met mij over haar zwangerschap puur omdat ze weet wat mijn situatie is. Maar steeds als ze op bezoek komt en ik zie haar buik etc komt er een soort jaloezie.. en niet omdat ik het haar niet gun ben al sinds dag 1 erg blij voor haar.. maar het is lastig om haar voor te zien bereiden etc terwijl ik dit niet mee mag maken. Ik kan dit niet. Ik moet nog 16 weken in onzekerheid gaan zitten, overlijd ze in mijn buik of pas na se geboorte? Nog 16 weken haar schopjes en bewegingen voelen Nog 16 weken toe kijken hoe mijn buik groeit Nog 16 weken …. Dealen met confrontaties En het ergste moet nog komen de bevalling, wetend dat ik een meisje ga krijgen maar ze er niet meer is of gaat zijn…. Voelt zo waardeloos. Ik heb al drie miskramen gehad, nu dit er nog bij.. ik heb echt de hoop op gegeven.. zal nooit meer een zorgeloze zwangerschap krijgen.. 😔