Ik voel me eenzaam in mijn zwangerschap. Voelen jullie het ook?

Het spijt me te horen dat je je zo voelt. Ik bevind me in een vergelijkbare situatie; ik heb een dochtertje van 2 en ben inmiddels 36 weken zwanger. Ik doe ook alles alleen, terwijl mijn partner met zijn eigen zaken bezig is en ik niet echt op mijn familie kan rekenen. Maar ik probeer sterk te blijven, vooral voor mijn dochtertje, want het is echt niet makkelijk. Ik wens je veel succes en probeer toch te genieten van deze laatste weken.

Het spijt me ook dat je in vergelijkbare situatie bent. Ik probeer mezelf ook sterk te houden alleen het lukte me niet altijd. Hoe doe je om jezelf sterk te houden?

Praat met je partner over hoe je je voelt, en hulp van familie zou je ook egt om moeten vragen. Want tegenwoordig is iedreen druk met zich zelf. Dus als jij niks aan geeft weten hun niks. En ze willen echt dat jij je voelt zoals je je nu voelt.

Vervelend om dit te lezen. Ik wil je niet afschrikken, maar de eenzaamheid kwam bij mij pas echt na de geboorte van m'n eerste kindje. Succes!

Ik voelde mij van de week erg emotioneel en alleen. Door bekkenklachten kan ik gewoon niet zo veel meer en ik merk dat ik een beetje vergeten word door de omgeving. Terwijl vriendinnen allerlei leuke dingen doen, lig ik thuis alleen op de bank. Ook mijn man gaat in korte tijd een weekendje weg en 2x uiteten, veel van deze oorzaken is omdat er bijvoorbeeld hij en 2 vrienden in 2 weken van elkaar jarig zijn en zo het samen vieren, hierdoor voelde ik mij erg alleen en "buitengesloten". Ik weet dat dit tijdelijk is maar jeetje, wat had ik medelijden met mezelf 🥴 overigens vind ik het nogsteeds moeilijk hoor

Hey, Wat rot voor je dat je je zo voelt! Probeer het wel aan te geven bij je familie en vrienden. Ik ben nu zwanger van ons tweede kindje en heb van mijn eerste zwangerschap echt geleerd dat ik meer hulp moest vragen. Anderen hadden niet door dat ik me soms ook weleens eenzaam voelde. Door het bespreekbaar te maken kwam er meer ruimte voor het gevoel en voelde ik me al stukken beter. En, je bent niet de enige! Heel veel (aanstaande) moeders hebben dit gevoel weleens! Jammer dat er zo’n taboe op ligt om hierover te praten. Er wordt een kind geboren, maar ook een moeder geboren. Life changing! Het komt goed! ❤️

Hi! Wat balen zeg! Ik herken het van mijn eerste zwangerschap. Bij deze tweede zwangerschap had ik me daar al wat op voorbereid en dat helpt wel. Ik merk wel dat vrouwen opzoeken die ook zwanger of net bevallen zijn wel enorm leuk kan zijn. Bijvoorbeeld om ervaringen uit te wisselen. Die kun je makkelijk vinden bij sportclubs voor zwangeren. En inderdaad vond ik eerlijk gezegd de eenzaamste tijd ná de geboorte.... Vooral zelf de slingers ophangen en contact zoeken met vrienden en familie zou mijn tip zijn ;) Succes!

Ik heb hetzelfde gevoel. We hebben daarnaast ook laatst de sleutels gekregen van ons nieuwe huis. Iedereen is heel betrokken bij het huis, familie gaat er soms meerdere keren per dag kijken. En ik zit dan alleen thuis in ons oude huis. Dat vind ik wel heel lastig, en maakt me ook verdrietig.

Yep ik herken dit ook wel. Plus helpt niet dat ik vanuit IVF zwanger ben geraakt en mijn schoonzus tegelijk natuurlijk zwanger is geraakt. En je dus sowieso alles moet “delen”. Daarnaast wonen we op een uur afstand van familie. Ik heb ook veel zelf gedaan, al dan niet met mijn man. Hele zwangerschap in de ziektewet, dus ik heb ook van collega’s en vrienden weinig gezien en gehoord.

Hey, wat vervelend dat je je zo voelt! Ik voelde me in t eerste trimester in een heel diep dal, maar dat kwam denk ik ook door de anti-misselijkheidsmedicatie. Staat me bij dat t goed is om deze gevoelens ook kenbaar te maken bij je verloskundige. Het is namelijk ook mogelijk dat je een tekort hebt aan iets. En als dat t niet is kan de verloskundige je ook helpen aan iemand met wie je kunt praten. Want hier alleen mee blijven rondlopen is geen goed idee (en dus supergoed van je dat je hier iets over hebt gedeeld op t forum)