23 Reacties
één maand geleden
Hier ook 1.82 en minimaal 14kg aangekomen en zwangerschaps kleding is niet gemaakt voor de lange dames wat je gewoon een vervelend gevoel geeft over jezelf. Ben enorm blij dat ik niet meer op werk hoef te zijn ivm bekken instabiliteit problemen maar ik leef op hoogwater leggings op dit moment. Ik probeer net als jou niet teveel in de spiegel te kijken om het minder beladen te maken. Vervelend is het wel. Hou nog even vol, je bent niet alleen ! 💪🏼
één maand geleden
Hey! Ik snap het wel, dat gevangen voelen in de situatie. Zoals een (nog kinderloze) vriendin het beschreef: het lijkt me zo eng dat je een soort van achtbaan ingaat waar je niet meer uit kan gaan, hoe vervelend het ook wordt.
Maar probeer ook een beetje lief voor jezelf te zijn, het is een superzware tijd en ik denk dat velen van ons zich in minder of meerdere mate zich ongelukkig voelen over het eigen lichaam. Naar mijn idee is er sowieso heel weinig keuze wat betreft zwangerschapskleding. En je lichaam verandert zo enorm! Ik voel me al maanden niet mezelf in mijn kleding en dat zal voor jou ook zo zijn.
Er is licht aan het eind van de tunnel. Straks, heb je je kindje en dan kan je langzaamaan weer aan jezelf gaan werken, wanneer je er klaar voor bent.
Als je er de puf voor hebt kan je nu in ieder geval proberen wat te wandelen/bewegen om toch het gevoel te hebben dat je niet helemaal machteloos bent.
Belangrijkste is dat je nu gewoon goed voor jezelf zorgt, probeer te waarderen wat je lichaam allemaal doet voor jou en je baby!
één maand geleden
Lieve allemaal, bedankt voor alle berichtjes. Vooral degene met herkenning doen me toch goed. Gedeelde smart is echt halve smart.
Gisteren heb ik me overigens ook ziek gemeld. Ik doe nog wel wat werkzaamheden, maar het voelt als loslaten van verplichtingen en dat geeft gelukkig al minder druk.
Ik denk dat het slecht slapen van de laatste tijd ook extra meespeelt met het moedeloze gevoel. Te moe zijn om jezelf moed in te spreken maar ook er extra slecht uitzien omdat ik eigenlijk te moe ben om moeite te doen. Ook daarin voel ik dat ik iets liever naar mezelf kan zijn en tegen mezelf kan zeggen “natuurlijk zie je er even kut uit. Je krijgt het allemaal niet rond en het is niet erg dat je dat nu even ziet. Er komen vanzelf betere tijden.”