In het ziekenhuis ondanks wens thuisbevalling

Gister kom ik erachter dat mijn man vreemdgaat joepieeee! 2 dagen voor mijn uitgerekende datum👏👍 Hele stressvolle avond/nacht ondanks ik mezelf echt probeerde te beheersen. Vervolgens voel ik de baby minder denk die zal ook gestresst zijn.. De volgende dag voel ik m nog niet. Het lijkt alsof die amper draait dus ik denk laat ik toch maar de vk bellen. Zodra de vk bij mij thuis is zet ze de dopler op mn buik we horen beide een hele zachte hartslag en k raak in paniek. Vk geeft aan super blij te zijn dat ik het juist heb aangevoeld en heb gebeld ze belt Met spoed de ambulance de hartslag van mijn zoontje is op dat moment 60/70 Ik raak overstuur natuurlijk. We luisteren na 5 minuten nog een keer en zijn hartslag klinkt weer normaal. De spoed is ervanaf maar ik alsnog moet ik aan de ctg. Aangekomen in het ziekenhuis en aangesloten op de ctg is zijn hartslag prima met 1 keer een dipje wat eventueel ook door mijn beweging zou kunnen komen. Ze beginnen meteen over alles wat medisch is terwijl ik dat eigenlijk allemaal niet wil. Ik zie dat mijn kindje niet meer in gevaar is maar ze geven aan dat het beter is om t kindje zsm te laten komen dmv ballon/vliezen breken/weeën opwekkers noem maar op.. Ik moet nu blijven zodat ze het kindje goed kunnen monitoren zeggen ze dus ik geef aan dat ik bereid ben om nu alvast gestript te worden en ondertussen kijken of dat wat doet en als heel de nacht zijn hartslag goed is gewoon naar huis te gaan. Desondanks raden ze dat af zonder echt een goede reden. De grap van alles is dat ik momenteel van de ctg ben afgehaald en maar lekker moet slapen. HUH DIT WAS TOCH JUIST DE REDEN DAT IK MOEST BLIJVEN? Dus ze maken dan toch uiteindelijk geen zorgen meer neem Ik dan aan toch? Ben ik gek of geven deze mensen mij onnodig meer stress. Kom maar op met alle diverse meningen!