Intimiteit met partner

Hebben jullie tips voor mij om me beter in m’n lichaam te voelen en dat ik nog wel kan genieten voor zo ver het lukt ?

Wij doen gewoon alleen wat handwerk dan. Of ik kom fijn bij hem liggen en help een beetje. Ik had na 28 weken ook echt weinig trek erin!

Meid, wat geweldig dat jullie het tot nu toe samen hebben kunnen vinden. Bij ons is alles koek en ei, maar al de gehele zwangerschap hebben we beiden geen zin. Dus het is al ff geleden 🙈 Maak me er totaal niet druk om, mede omdat we het ook gewoon uitspreken naar elkaar. We liggen iedere avond bij elkaar maar er is simpelweg even geen seks. Denk dat het vooral fijn is als je je wens of verwachting kan bespreken met elkaar.

Hier juist andersom. Ik wil alleen maar 🤭🙈 Maar als jij niet meer wil en je man vind dit oke. Nou prima toch? Je kunt altijd nog hem verwennen. En wat betreft het scheren. Kan je man je niet helpen? Hier scheert mijn man mijn fluit. Deed hij bij de andere zwangerschappen ook altijd voor me..

Vanaf begin juni durft mijn man me haast niet aan te kijken laat staan aanraken hahaha. Dit word ons derde kindje en bij elke zwangerschap stopt het bij ons rond 30 weken. Hij vind het eng en ik heb wel behoefte maar voel mezelf helemaal niet gemakkelijk. Al hijgend op hem klimmen of lepeltje lepeltje terwijl een baby tegen m’n ribben aan schopt haalt mij ook dan helemaal uit mijn stemming. Eerlijk gezegd is het aftellen met 6 weken geen seks hebben iets lastiger. Puur omdat ik dan me niet meer beperkt voel en mooie volle borsten heb😏 wat mijn postpartum mommy tummy compenseert haha.

Hier kan ik alleen maar heel hard op zeggen.., get over it 🙄 De enige die jouw zelfbeeld kan verbeteren ben je zelf. Maar je hebt een lieve man zo te horen, die nog steeds met je van bil wil en je genoeg respecteert om in jouw intimiteitswensen te voorzien. Als dat niet op z'n minst een stoot zelfvertrouwen zou moeten geven... 😉 Helaas zul je voor nu je lichaam en alle gebreken moeten accepteren tot de kleine er uit is. En als je bang bent dat de heg daar beneden niet goed genoeg getrimt is, vraag dan die lieve man van je of hij wil helpen. Dit leidt op z'n minst naar leuke onhandige lachbuien en op z'n best tot spannendere avonturen in de douche 😏 Verlies vooral elkaar niet uit het oog en maak ook na de geboorte gewoon tijd voor elkaar. Communicatie is het belangrijkste wat jullie kunnen doen.

Ik heb al mn hele zwangerschap niet tot amper behoefte eraan 🤭 nu helemaal niet meer met 36.5 laatste keer vond ik t ook erg gevoelig wat t niet echt stimuleerd om weer te gaan

Vind het knap dat jullie het überhaupt zo lang vol houden😂 Bij al mn zwangerschappen is mijn zin direct weg zodra ik symptomen krijg.. en die krijg ik standaard een paar dagen voor ik kan testen al😂 Dus de man heeft dan wat maanden pech, maar gelukkig heel veel begrip voor. Komt daarna wel weer zegt ie zelf ook. En dat is bewezen na 3x zwanger te zijn geweest🤭

Wij mogen al een lange tijd niet door voorliggende placenta en grote kans op bloedingen. Niet leuk maar het is niet anders. Ik 'help' hem af en toe maar dat is het dan ook. Moet zeggen dat ik ook niet weet of ik het nu nog wel had gewild, m'n lijf is nou niet bepaald bewegelijk meer 😂 ik denk dat het belangrijkste is gewoon vertrouwen in je relatie te hebben, in ons geval maken we er af en toe maar een grapje over. En uiteindelijk.. wat zijn een paar maanden op een leven lang samen.

Hier gebeurt er weinig/niks! Heb er zelf al de hele zwangerschap weinig puf voor, en vanaf week 30 is het lichamelijk gwn niet meer fijn. M’n vriend snapt het volledig en probeert het op dit moment niet eens meer, hij weet m’n antwoord toch al🤣

Ik heb al sinds 28 weken (ben nu 37+6) ongeveer dat ik zelf weinig behoefte en het lichamelijk ook steeds ongemakkelijker wordt. Mijn man zijn behoeftes zijn er zeker nog, maar ook bij hem merk ik dat het steeds minder wordt nu de bevalling nadert. Hij heeft hier gelukkig veel begrip voor en we proberen op andere manieren intiem te zijn door bijv te knuffelen en dichtbij elkaar te zijn. Ik heb het maar gewoon geaccepteerd, want het is ook niet zo een gek idee dat je je niet meer helemaal thuis voelt in je eigen lichaam. Daarnaast lijkt t ook wel alsof mijn lichaam zich mentaal ook steeds meer ‘afzondert’ zo richting de bevalling. De meeste ervaren mama’s om mij heen geven aan dat zij dit ook hebben gehad en dat het op een gegeven moment na de bevalling allemaal langzaam weer op gang komt. Maak je dus geen zorgen! Je bent zeker niet de enige.

Ik heb zelf on en off periodes en mijn man wacht gewoon tot ik het zelf voorstel 😂 anders hoeft ie blijkbaar niet. Ik vind het wel fijn dat hij er niet uit zichzelf om vraagt en het aan mij laat, scheelt afwijzingen. Kan me wel goed voorstellen dat regelmatig afwijzen lastig kan worden, maar jouwe lijkt het ook te accepteren, dus ik zou gewoon alleen doen wanneer je zelf echt zin hebt.