Laagliggende placenta ervaringen + keizersnee

Hoi, hier een dokter! Het maakt veel uit of je een laag liggende placenta hebt (bijv enkele cm van de baarmoedermond) of een overliggende placenta (=over de baarmoedermond heen). In dat laatste geval kan je alleen met een keizersnede bevallen omdat de uitgang dan geblokkeerd is. Dit gaat ook met meer risico’s samen, zoals bloedverlies. Bij een laag liggende placenta zullen ze mogelijk juist willen dat je vaginaal bevalt (zeker als die aan de voorkant ligt), omdat ze anders bij een keizersnede in de placenta moeten snijden. Bij mijn weet (ik ben arts, maar geen gynaecoloog) schuift de placenta bij bijna elke vrouw wel degelijk naar boven, juist door het groeien van de baarmoeder wordt de placenta als het ware meegesleept omhoog. Ik heb zelf ook een laag liggende placenta (bij de 20 weken echo althans) en ik moet bij 28 weken een extra echo om dit te controleren. Bij mij is dat wat ingewikkelder omdat ik bij m’n eerste een keizersnede heb gehad en de placenta voor ligt. Hierdoor kan die in het litteken groeien, waarvoor dus de extra echo. Ik voel grappig genoeg zelf heel goed de placenta opschuiven, doordat het schoppen laag in m’n onderbuik nu veel beter aan de buitenkant te voelen is dan rondom m’n navel waar de placenta zit. Mijn verloskundige zei dat ze echt bijna nooit meemaken dat de placenta te laag blijft liggen. Ik zou dus als ik jou was de volgende controle bij de gynaecoloog gewoon eens vragen: welke van die twee situaties is er aan de hand? En wat betekent dit voor de bevalling? Want het hoeft dus helemaal niet te betekenen dat je met een keizersnede gaat bevallen (tenzij daar nog andere redenen voor zijn die je niet hebt genoemd). Rust houden en platliggen wordt tegenwoordig niet zo vaak meer als advies gegeven (vergeleken met vroeger), en alleen in hele specifieke gevallen is dat nodig. Stel al deze vragen dus aan je arts, ook over de achterliggende redenen, zodat je niet dingen zelf hoeft in te gaan vullen met spookverhalen van het internet. Dan je tweede vraag. Nee je voelt geen pijn tijdens een keizersnede door de ruggenprik. Wel voel je een trekkend gevoel in je buik, omdat ze ruimte moeten maken tussen je buikspieren. Ik vond het op korte momenten wat onprettig voelen, maar ik had er al een bevalling van 40 uur op zitten en ik vond alles best zo lang die baby er maar uit kwam. Het herstel vond ik echt pittig, maar ik ging dus ook niet zo fit m’n keizersnede in. Heb echt wel een week grotendeels in bed gelegen met veel pijn en kon toen naast borstvoeding geven weinig doen in de zorg voor m’n kindje. Maar dat werd snel beter en op de langere termijn ben ik prima hersteld! Het is wetenschappelijk bewezen dat herstel van een vaginale bevalling gemiddeld sneller gaat, maar er zijn natuurlijk ook zat vrouwen met keizersnede bij wie dat herstel meevalt. Iedereen is anders en geloof me: met zo’n lieve kleine baby in je armen sla je je overal doorheen!😊

Hoii, ik heb ook een laagliggende placenta en die van mij lag ket 21 weken over de uitgang. Dit is ook met de 20 weken echo gezien. Ik heb met 30 weken weer een echo om te kijken of hij verplaatst is. Ik heb iig te horen gekregen dat die kans redelijk aanwezig is dat hij verschuift. En dat ik rustig aan moet doen met zware dingen tillen en seks enz. Meer om de druk op de placenta zo laag mogelijk te houden ivm kans op bloedingen. Ik heb daar gelukkig nog geen last van. Dus ik ben benieuwd wat er uit de echo komt. Nog 5 weken wachten… 😔

Ohja, je mag me altijd een berichtje sturen hoor. Heb zelf geen ervaring met een keizersnee bij mezelf maar ik denk dat ik er inmiddels wel meer dan 100 heb gezien. Ik ben operatieassistent. Tijdens de keizersnee heb je iig geen pijn door de ruggenprik idd. Ze gaan ook altijd even testen of je niets voelt. Hoe het herstel daarna is heb ik dus geen ervaring mee. Maar ik heb er wel vrede mee als ik een keizersnee zou moeten ivm die placenta. Het herstel is misschien iets langer maar uiteindelijk komt het toch wel goed! 👍🏻

Ik heb 2 keer een keizersnede gehad (spoed en gepland) beide keren ging het herstel super snel. Binnen 12 uur liep ik alweer en natuurlijk nam ik wel genoeg rust en de aangeraden pijnmedicatie de eerste dagen maar ik heb geen pijn tijdens of erna ervaren.

Ik heb een semi spoedkeizersnede gehad. Herstel verschilt echt per vrouw. Tijdens de keizersnede zelf geen pijn gehad. Toen ze mij gingen hechten ging het enorm trekken en wel wat pijn doen in mijn heup. Toen ik moest proberen te gaan staan zakte ik door mijn benen, de pijn was zo ondraaglijk dat ik niet kon staan. 12uur daarna lukte het mij wel. Ik heb een lange herstelperiode gehad met lang pijn. Maar dit komt achteraf gezien door mijn bekkeninstabiliteit. Ook heb ik teveel van mijzelf verwacht en niet voldoende gerust. Dus dat wil ik je wel echt meegeven, luister naar je lichaam en niet naar de mensen om je heen. Neem je tijd om te herstellen anders ben je 2jaar verder en heb je nog bekkeninstabiliteit.

Ik heb bij mijn eerste uiteindelijk een spoedkeizersnede gehad. Die was pijnloos. Ik voelde alleen wat getrek, dat voelt een beetje raar, maar geen pijn. Bij mij duurde het herstel wel wat langer, de eerste week, misschien twee weken kon ik eigenlijk amper iets. Mijn man moest alles doen qua verzorging voor de baby. Dat vond ik verschrikkelijk. Maar ik was voor de keizersnede al twee dagen lang in het ziekenhuis vanwege de bevalling, dat kan ook meetellen dat de klap voor mij wat zwaarder was. Fysiek en mentaal helemaal uitgeput.

Ik moest zo ie zo een keizersnede ivm mijn medische gebeuren. Die was gepland. Alleen dat werd spoed omdat mijn vliezen 2.5 week voor de datum al knapte. Ik heb nog nooit geen gewone bevalling gehad. Gaat bij mij ook niet kunnen ivm mijn longziekte. Dus ik heb geen vergelijkingsmateriaal. Is een keizersnede vervelend. Ik heb het niet als vervelend ervaren. Ik werd goed begeleid. Mijn eigen medisch team werd grotendeels van huis gebeld ivm andere dingen zoals mijn allergieën. Maar ik ben van te voren heel goed voorgelicht en werd mij stap voor stap verteld wat ze gingen doen. Wat ze deden. En er werd ook steeds gevraagd hoe ik mij voelde. De ruggenprik die ging 3x mis. Dat was vervelend maar ik heb dit niet als pijnlijk ervaren. Tijdens de keizersnede heb ik geen pijn gehad. Ik voelde wel wat duwen en trekken in de buik. Ze moeten ook het een en ander aan de kant leggen en verplaatsen voor ze bij de baby zijn. Dit ervaarde ik niet als vervelend. Nadat onze zoon er was lieten ze hem eerst zien door het "raampje" er hangt een zeil tussen buik en je hoofd in. Daarna werd de navelstreng doorgeknipt door papa en gingen ze even naar een andere ruimte voor controles en aankleden. Waarna ze na 15 min weer terug waren en hem op mij legden. Dat was iets wat ik wel vervelend vond. Maar dat komt meer omdat ik long patiënt ben. Ik plat liggen al niet fijn vind. En dan ook de druk van de baby op mijn borst had. Daardoor heb ik hem bij papa laten leggen op de borst die ze met een stoel naast mij gezet hebben. Er werd niet veroordeeld wel gewoon geluisterd en dit was geen probleem. Wat ik vervelend vond na de keizersnede is het infuus wat erin moest 24 uur en dat ik 24 uur zou moeten blijven liggen met de katheter in. Na 7 uur was ik het dan ook zat en ben ik zelf opgestaan en naar de wc gelopen waarna de verpleegkundige een hartverzakking kreeg ongeveer toen ze de kamer binnen kwam en me zag staan. Ik had in ieder geval niet extreme pijn ofzo. Je voelt wel degelijk die hechtingen zitten en de wond. Maar ik kreeg pijnstillers. Nadat ik al stond mocht mijn infuus eruit en de katheter en als ik belde mocht ik zelf naar de wc onder begeleiding. Na 3 dagen vond ik de pijn te doen en heb ik alle vormen van pijnstillers geweigerd waaronder ook de paracetamol. De verpleegkundige was in ieder geval onder de indruk daarvan. Die bleef aandringen. Maar ik vond het echt te doen. Daarnaast was ik van onder nog heel. Als ik dan verhalen van totaal rupturen hoor met dikke ellende en pijn tijdens het poepen en plassen op dat moment. Maar ook na tijd met littekens, incontinentie problemen of pijn tijdens de sex dan weet ik niet wat erger was die keizersnede of de boel kapot van onder tijdens een normale bevalling. Ik heb wel 3 dagen op mijn rug moeten slapen want op mijn zij liggen dat was wel echt pijnlijk en niet lekker. Maar na 3 dagen was ook dit te doen. Wat scheelde was zo een papegaai huren daar kan je aan optrekken dat deed niet zeer. Ik heb na tijd praktisch geen naweeën gehad. En ook geen weeën na het knappen van de vliezen. Dus dat is mij bespaard gebleven. Schijnt ook geen pretje te zijn. Mijn herstel is vrij vlot verlopen ook. Ja ik heb nog een paar weken last gehad op de plek van de ruggenprik. Pijnlijk ik gaf het een 5. Meer gewoon vervelend. Het tillen is een dingetje. Je spieren en alles zijn gewoon doorgesneden van binnen. Daardoor word geadviseerd meer rust te houden en niet te tillen. Wij wisten dit van te voren waardoor mijn partner totaal 5 weken thuis geweest is. Hij tilde ik verzorgde. We hebben de taken eerlijk verdeeld. Als ik eens snel iets tilde of deed dan gaf mijn lichaam wel aan van joh dat moet je nog even niet doen en voelde ik dat wel. Dus dat heb ik gelaten. Mijn kindje vasthouden of uit de co sleeper over tillen liggend naar mijn bed deed mij niet zeer en ervaarde ik niet als pijnlijk. Wij deden het wel beperken om herstel te bevorderen. Waar je wel echt rekening mee moet houden is dat autorijden zeer doet. Een keizersnede is een buikoperatie en sommige (niet alle) verzekeringen tillen daar zwaar aan. Ik mocht bijvoorbeeld tot 6 weken na de operatie niet autorijden. Deed ik dat wel en maakte ik een ongeluk dan was ik niet verzekerd en zou ik zelf opdraaien voor alle kosten. Wel heb ik stront eigenwijs met 4 weken geprobeerd te auto rijden want ik voel me goed dus ze "zeiken" maar daar kwam ik na 3 bochten een paar keer remmen en een koppeling meteen van terug. Je moet toch best wat kracht zetten en dat deed mij wel echt pijn in de buik. Met 7 weken was dat trouwens niet meer het geval. Denk ik dat een keizersnede vervelender is. Nee zeker niet met verhalen van rupturen en alle ellende na tijd van onderen die je kan hebben. Duurt het herstel langer. Ja dat wel vooral toen ik na 4 weken in een auto stapte voelde ik dat wel even flink. Was ik bang voor de keizersnede. Ja je weet niet wat er gebeuren gaat en het is toch een operatie maar ik zou ook bang zijn voor een gewone bevalling dat ik zoals bijv mijn moeder 32 uur weeën en pijn zou hebben. Uitgeput zou raken en daarna nog een meloen eruit moet drukken en dat ze daarna nog even een knip zetten. Ik was nu met 2 uur weer op de uitslaapkamer en het was klaar en laat staan dat je zo bezig bent met al die pijn het mis gaat en je dan nog een keizersnede krijgt. Dan ben je dubbel de pineut denk ik dan. Ik heb mijn keizersnede en alles erom als best prettig ervaren. In november krijg ik een 2de geplande. En ik zie hier deze keer (nog) niet tegenop. Alles is voor thuis al geregeld qua opvang van onze zoon. Ik begin in september met extra maaltijden koken en invriezen zodat dat dan niet hoeft een paar weken. En ga wel meemaken hoe het verder gaat. Ik heb wel iets van een buikflapje boven het litteken. Losse huid die niet meer straks word. Maar mijn doos is van onder tenminste nog intact denk ik dan maar. 😂 Uitgebreid verhaal maar hopelijk haalt het je doodsangst iets weg. En misschien geeft het wel iets om over na te denken. Mocht je vragen hebben stel ze gerust.

Ondanks mijn longziekte ben ik omdat ik wist dat het een keizersnede werd. En ondanks dat ik "maar" 69% longinhoud had op dat moment wel redelijk uitgerust en voor mijn doen met een longziekte fit de operatie in gegaan. Ik weet zeker dat dat meegeholpen heeft dat ik na 7 uur het liggen zat was en zelf even naar de wc ging.Het zal dus ook echt per persoon verschillen. Ik ben heel blij dat we na tijd gewoon genoeg gerust hebben. Dat is iets wat we nu ook zeker weer gaan doen. Wij hebben o.a ook 2 weken gewacht voor wij visite langs lieten komen om te kunnen focussen op ons gezin en mijn herstel. En dat is iets wat we nu ook zeker weer gaan doen. Uiteindelijk zijn wij als gezin en ik hoe ik hieruit kom en hoe ik het beste herstel belangrijker als al die mensen die willen komen baby kijken. Die weken wachten voor hun hebben geen effect. Die eerste weken jezelf voorbij lopen en te veel doen hebben dat voor mij en uiteindelijk voor ons gezin wel.

Mijn zusje is in april bevallen en had een placenta previa. Het was tot het laatste moment de vraag of ze een keizesnede nodig had of niet. Tijdens haar zwangerschap veel last gehad van bloedverlies en sex was dus ook afgeraden. Rust was niet echt nodig, ze moest gewoon goed naar haar lichaam luisteren. Ze is 1x opgenomen geweest met 33 weken ivm met de vraag of de baby zou komen. Heeft toen medicatie gekregen om de longen te rijpen en uiteindelijk is hij tot 37 weken blijven zitten. Ze heeft last gehad van bloedverlies en is daarna opgenomen en ingeleid. Gewoon via de natuurlijke weg bevallen omdat de placenta voor de uitgang weg was getrokken maar wel in het ziekenhuis voor het geval dat. Haar kindje is super gezond en de bevalling zelf is heel rap gegaan.