Laatste loodjes

Jaa bizarre wachttijd haha.

Hahaha dacht net precies hetzelfde. Echt zo ja.

Hahaha ja!

Vandaag 27+6, ik heb deze week weinig energie. Alleen afgelopen donderdag een drukke dag gehad en nu dagen van zitten en liggen terwijl ik nog een waslijst heb aan taken die ik wil afvinken. Het valt zwaar, want ik wil zo graag nog van alles doen, maar kan het fysiek niet meer aan. Komt nog bij dat ik onverwacht een blaasontsteking heb opgelopen en dat ik om de dag ijzersupplementen moet nemen waar ik misselijk en nog meer moe van wordt. Aangezien het mijn eerste bevalling zal zijn, ga ik er van uit dat ik nog wel 2 weken of langer te gaan heb. Geen medische indicatie dat ze eerder moet komen. Aan de ene kant hoop ik dat de bevalling binnenkort begint, naast het geweldige gevoel dat je je kleine eindelijk in je armen kan sluiten, vind ik het enorm spannend naar de uitdagingen die ons te wachten staat. Aan de andere kant vind ik het fijn dat ik nog niet aan de bak hoef als moeder en al je tijd met de baby bezig bent. Ik denk dat het erop neer komt dat ik te veel tijd heb om na te denken en zo mezelf gek maak of in ieder geval zorgen maak over dingen waar ik geen controle over heb. Herkenbaar?

Je bent 27+6? Of 37+6?

37+6 typo

Ja ik dacht al 🙈 dan snap ik hem.

Oei, dat klinkt ook niet fijn! Hoe is het afgelopen?

Vandaag echt even een off-day. Voelde me de hele dag sip en wilde zo graag wegkruipen in bed onder m'n deken, maar dat ging helaas niet want alles gaat gewoon door als het je 2e is 😅. Kon ook echt niks hebben van mijn man, wil steeds gaan huilen.. Zullen de hormonen wel zijn denk ik..? Morgen mijn uitgerekende datum, ik voel gewoon dat het nog niet snel gaat gebeuren en denk dat ik dat toch ineens lastig vind ofzo. Hopelijk morgen een betere dag 🍀

Dit is mijn dag! Gewoon zo naar😞 Heb alleen geen idee of het nog lang duurt moet nog 1,5 week tot uitgerekende datum maar hoop dag het zsm begint 🙃

Die laatste loodjes voelen wel echt als een eeuwigheid zeg. Hoop sinds ik 40 weken heb aangetikt elke dag dat het zover is, maar helaas.. 😮‍💨 hoop niet dat het te lang duurt, mijn rechterrib en rug kunnen het niet veel langer meer aan 🥲

Vandaag 40+4 en zelf jarig... had stiekem zo gehoopt dat het vannacht zou beginnen. Merk dat ik per dag wel meer ongeduldig word. Ik probeer het los te laten want hij zal vast komen wanneer hij er aan toe is maar het wordt wel steeds lastiger merk ik...

Ja he 😢 elke dag is dan weer een teleurstelling.. maar toch ook een dag dichterbij, zo probeer ik het te bekijken. Maar mijn mood gaat nu echt alle kanten op, ene moment ben ik vrolijk en positief en andere moment ben ik super depri en wil ik alleen maar huilen omdat er nog geen baby is 😆

Hier ook weer een mindere dag, vandaag op 41 + 1. Straks controle bij de VK en ik ga vragen of ik al ontsluiting heb en dat ze even kijken. Ben heel benieuwd! Het heeft mij wel geholpen een deadline te stellen voor mezelf, uiterlijk met 41 + 5 wil ik “geholpen worden” met de bevalling. Dus ik tel af tot vrijdag, dan is het ineens niet meer zo ver weg en hij kan alsnog vanzelf komen 🙏🏼

Heel herkenbaar! Ben net over de 38 weken, en mn energie is inmiddels beter maar nu word ik teruggefloten door de lompheid en traagheid van mn lichaam. Bv; Zo heerlijk als je iets laat vallen, kost gewoon zoveel meer tijd om het op te rapen; bedenken hoe je het gaat oppakken, hoe je recht komt, als je recht komt nog een paar minuten buiten adem zijn.. En mijn waslijst is wel korter aan het worden maar nog steeds best wel lang en ik kan niet even snel een slag slaan. Ik ga er ook vanuit dat het nog wel even duurt (eerste keer zwanger). En ik hoop nog even dat ze wacht… maar ook dat m’n lichaam niet verder “verzwangerd”. Mn buik is al zo zwaar en m’n broeken passen niet meer, de draad van de naadjes (niet de stof) daar is mn huid ineens heel gevoelig voor dus dat begint te irriteren en dat gaat dus niet weg als de broek uit is.. Maar gelukkig met momenten als ze lekker beweegt ben ik weer even zielsgelukkig met onze dame en geniet ik er echt nog van dat ze me deze beleving nog even gunt. Straks als ze geboren is zal ik dat buikgevoel wel missen.

Brrr ik voel me zo naar. Moet alleen maar huilen huilen huilen 😢 voel me overal verdrietig over en gewoon niet lekker. Voor m’n gevoel heb ik soort koorts (heb ik niet) en is alles te veel. Ik wil alleen zijn en slapen of gewoon blij en vrolijk zijn. Man is nu met ons zoontje naar z’n ouders. Nu voel ik me weer schuldig dat ik ons zoontje niet hier thuis kan hebben en zit er gewoon doorheen. Ergens is de rust heerlijk maar ik mis ze wel enorm (al is het maar voor een ochtendje) en kan hier gewoon weer om huilen. 😢 Wil dat de baby snel komt maar ook weer niet. Ik snap mezelf niet meer en voel me zo raar en een aansteller. Ik ken mezelf zo helemaal niet.

Heb ik ook al dagen.. nergens zin in, emotioneel. Op van alles, ik lig steeds elke ochtend tot 11.30 in bed. Slaap zo slecht. Wil graag dat de baby komt. Heb ook steeds hoofdpijn. Ik denk dat we er aan over moeten geven dat we ons zo even voelen. En vooral geen dingen doen die je niet wil doen.

De perfecte omschrijving van zwangerschapshormonen🙈

Oh man, zo herkenbaar. Ik ben de laatste dagen ook zo emotioneel en down. Ik wil niks, kan niks en toch voel ik me zielig en eenzaam. Heb elke keer harde buiken, moet 86x per nacht plassen en overdag ook eigenlijk. Lig niet meer lekker. Zijn geschop doet pijn en IK. WIL. GEWOON. DIE. BABY. NU. maar aan de andere kant wil ik ook liever niet ingeleid worden. Kan daar nu al emotioneel van raken en ik ben morgen pas 39 weken, dus voorlopig nog niks aan de hand 😂 Toen mijn man zei van de week "hij komt voorlopig nog niet joh" werd ik zo boos. Ik wil dat helemaal niet horen.

Vreselijk he. Mijn vriend zei ah doe volgende week maar voor de grap, dat kwam hem beter uit. Nou ik werd boos op hem, hallo ik ben er al sinds week 35 klaar mee. Mannen.. hopelijk komt de baby snel