Laatste loodjes

Oooh, spannend vooruitzicht! Ik snap dat je daardoor de nodige spanningen hebt, die zullen vast ook niet helemaal goed vallen op je gezondheid 😬. Ik denk dat je omgeving je wel heel goed een spiegel voorhoudt, dat zij aangeven dat ze je er aan onderdoor zien gaan zegt genoeg! Je bent echt geen slappeling, die laatste loodjes zijn gewoon ruk 🥲. Ik was afgelopen zondag uitgerekend, dus ben vandaag 40+5!

Ah lief, zo moet ik het ook proberen te zien. Dat was ook wel een heel zwaarwegend argument hoor dat ik gesloopt de kraamtijd in ga, denk dat dat alsnog de situatie is, maar ja het had altijd erger gekund. Klopt hoor Ilse! En helaas deze zwangerschap niet alleen de laatste loodjes, hele zwangerschap was eigenlijk ruk. Wil ook zo graag m’n eigen lichaam terug, herkennen jullie dat? En ik zit nog met het bv of kv vraagstuk, wat wil ik, waar doe ik goed aan, wat red ik qua energie 😅 toevallig ook herkenbaar?

Oh heerlijk kippensoepje! Wat lekker en wat slim om in de middag warm te eten. Nooit over nagedacht maar erg slim! Lekker serie aan het kijken oid?

Heb bij de eerste bv gegeven, de opstart was erg moeilijk en pijnlijk door verkeerde aanhap etc maar ik dacht dat dat zo hoorde. 🤷🏼‍♀️ Toen de kraamzorg wegging begon het net een beetje goed te lopen, ze vertelde toen dat ik echt een doorzetter was want ja bv geven hoort natuurlijk geen pijn te doen of niet zo extreem veel. Ik dacht huh…. Later hoorde ik van de verloskundige dat de opstart zo moeizaam was doordat de bevalling heel pittig was voor m’n lijf🙃 Wil nu wel weer heel heel graag bv geven want vond die periode wel heel mooi en zo bijzonder dat je kindje groeit van je eigen melk. Maar als het me echt opbreekt (weet niet of ik er weer zoveel energie ik kan stoppen in combi met 2e kindje) dan ben ik reuze blij met flesvoeding 😅 Verder zit ik steeds dit topic te openen om te kijken voor baby nieuws 😄 mn zoontje vermaken en heb net toch maar even een wasje weggevouwen die al sinds het weekend aan het rek hing 😅

Ja, ook dat heel herkenbaar. Ik ga bijna dagelijks over mijn eigen fysieke grenzen heen en kan dan zo hard balen als ik halverwege alweer gebroken op de bank lig. Er is ook geen touw aan vast te knopen: soms begin ik de dag vol energie maar stort ik uit het niets in elkaar en soms kan ik de hele dag door van alles ondernemen (en soms ben ik bij het wakker worden er al klaar mee haha). Ik vind het heel lastig om daarmee te moeten dealen 😂. Ook hier struggles rondom bv en kv. Ben erg nieuwsgierig naar bv maar weet ook dat het pittig kan zijn. Heb mij veel ingelezen maar ondanks dat kan ik mij er nog geen voorstelling van maken.

Als de bv goed loopt, is het zo iets moois!! Ik voelde zelf altijd zo intens veel liefde op zo’n moment voor m’n kindje en als hij verdrietig was gaf ik heb ook weleens de borst en dan daarna die lieve lachstuipjes 🥰 Het kan echt pittig zijn maar als het dan eenmaal goed gaat dan is het zo genieten ❤️

Ik vind het zo fijn om zulke berichten te lezen! Ik kan mij er soms wat zorgen om maken, maar dat komt vooral dus omdat dit mijn eerste kindje is en ik mij er nog helemaal niks van kan voorstellen. Ik zie vaak de pittige punten van bv voorbij komen, dus dan zijn zulke verhalen ook heel fijn om even te lezen 🥰

Haha het leven is niet meer te plannen want je weet niet hoe t komt qua energie 😜 bizar hè dat is zo anders dan hoe we t gewend zijn. Wel fijn dat je nog hele energieke momenten hebt! Bv lijkt mij ook heel mooi maar ook heel intens! Ben na deze zwangerschap ook echt toe aan leuke dingen doen, wijntje etc en ik weet niet hoe ik dat moet doen. Als ik weer ga werken dan wil ik niet continu moeten kolven, ik krijg nu al stress van de gedachte. Beiden hebben zoveel voor en nadelen 🤷‍♀️

Je kan gewoon bv geven en lekker wijnen, moet je wel iets meer plannen of afkolven en andere melk geven. En al geef je maar bv totdat je weer gaat werken. Het kan allemaal ❤️

Thanks! Kan je bv en kv ook combineren? Las dat je dat eigenlijk pas na 3/4 maanden kan doen.. weet jij dat?

En misschien hoef je niet eens constant te kolven. Bij mij was 1x per dag tijdens/na de middagpauze voldoende. Nadeel was dan wel weer dat ze lang 's nachts bleef komen voor voedingen 😅 Maar juist dan vond ik bv makkelijker dan steeds een flesje moeten maken... En idd: af en toe een wijntje kan prima met een klein beetje plannen

Ja dat kan wel, ik deed zelf na 5 maanden de voeding rond 19:00 een papfles geven met kunstvoeding en dan sloeg ik dus die voeding over. Wel gaf ik dan om 22:00/23:00 nog een keer bv Maar idd wat cv-ketel zegt je kan bijv een voeding kolven maar het ligt er ook aan hoe je lijf met de bv omgaat.

Thanks voor de tips! Goed om te lezen dat jullie er zo positief over zijn en dat veel gewoon te plannen en organiseren is. En het is natuurlijk ook wel een heel knus momentje met je kindje. Denk dat ik het wel ga proberen. Maar als het niet soepel verloopt ik ermee stop (zonder mega over m’n grenzen te gaan 😅). Het is ook dat m’n man zich er zorgen over maakt, omdat er dan weer veel van me gevraagd wordt. Hij gunt me rust. Net bij vk geweest en we hebben alleen gepraat en niets gedaan gevoeld gestript 😂 ze vertelde de nadelen van strippen op deze termijn en toen heb ik meteen vriendelijk bedankt. Ik wacht zondag met de ballon en de hele riedel af! Kan er gewoon vanuit gaan dat het dinsdag klaar is en we lekker met z’n drietjes (4 incl 🐕) zijn!

Even klagen over de laatste loodjes.. na een paar nachten slecht slapen merk ik toch dat ik het best moeilijk vind om positief naar de laatste dagen/weken te kijken… Net controle gehad bij de verloskundige (39+3) Gevraagd voor inwendige controle omdat het toch al een week fel rommelt. Ze heeft gekeken en baarmoedermond was half verstreken… maar nog geen ontsluiting. Weet niet wat ik had verwacht, maar merk dat ik het er even moeilijk mee heb.. Er is een plan gemaakt om met 40+3 te kijken of er gestript kan worden, maar kan enkel als er al wat ontsluiting is… ze willen meteen dan ook afspraak inplannen in het ziekenhuis voor een ballon en datum inleiding inplannen. ( voor het geval dat) Lukt het strippen niet.. dan krijg ik een ballon op zondag of maandag a in het ziekenhuis voor een ballon… Gelukkig in het Franciscus mag de verloskundige dan zelf nog de bevalling doen en hoeft er geen gynaecoloog bij te komen… Ik zie het allemaal even niet zo rooskleurig in.. ook al weet ik dat er veel kan gebeuren en ik “nog maar” 39+3 ben.. hoop zo dat het gewoon spontaan begint. Positieve kant is dat de baby het goed doet en is ingedaald en vast zit. Nu de rest nog.

Aaaah ja een week is gevoelsmatig nu zo lang he.. ik lees in je verhaal een plan, of zou je willen dat dit plan sneller wordt uitgevoerd? Want hoe voel je je nu? Vervelend dat je je zo voelt!

(Ik lees mijn berichtje trouwen terug en zie dat best all over the place is.. 😅 oeps) Ja klopt, de dagen kruipen echt voorbij en dan duurt zo’n week lang inderdaad. Het zit nu vooral in mijn hoofd dat als er nu geen ontsluiting is, dat over een week ook nog niet zal zijn. Al heb ik ondertussen van 2 vriendinnen te horen gekregen dat het zelfs op een paar uur kan veranderen. Hierdoor toch beetje hoop. Ze vroeg wat ik wilde en wat ik aankon. Tot wanneer ik maximaal wil gaan. Omdat ik met de volgende afspraak 40+3 ben blijft er weinig tijd over. Het liefst vermijd ik een inleiding. Strippen ben ik oké mee en dat wil ik wel proberen,(daar twijfelde ik eerder over) maar dan moet het dus wel gaan. Gelukkig is in ons ziekenhuis een ballon ook niet meteen medisch en kan de verloskundige zelf nog de bevalling leiden. Maar omdat de verloskundige meteen al aangaf dat we bij de volgende afspraak, afspraken in het ziekenhuis zouden maken.. kwam dat even binnen. Ik hoop dat ik nog steeds mijn bad bevalling kan hebben en dat het natuurlijk of eventueel alleen met strippen op gang komt. Denk dat ik vooral teleurgesteld ben in mezelf en m’n lichaam na al die voorweeën en harde buiken en indalingsweeën..

Wat betreft de teleurstelling en veel in je hoofd zitten begrijp ik je volledig. Vandaag 40+2 en hoewel het tot 42 weken normaal is, behoorlijk teleurgesteld na de uitgerekende datum. Wat bij mij heel erg meespeelt is dat hiervoor een IVF/ICSI traject aan vooraf ging. Hierdoor zit ik al langer dan 9 maanden onder een grote hoeveelheid hormonen en de wens een kindje te krijgen. Ik ben uiteraard heeeel erg dankbaar, maar ook super erg verweekt in mijn bekken en op door een gebrek aan slaap. Het huis aan kant houden is t enige waar ik de hele dag mee bezig ben, en dan wordt je wereld ook heel klein.

Ja misschien is het allemaal een beetje veel? Dat merkte ik aan mezelf namelijk, al die keuzes en opties en wanneer dan en hoe wil je het hebben. Misschien is het goed om voor jezelf een grens te stellen en te bepalen wat je het belangrijkst vindt. Hoe lang houd je het nog vol en wat is je grens? Wat weegt zwaarder, de duur van dit proces of een badbevalling? Als je niet ‘uitzichtloos lijdt’ is dit best vroeg om het over een inleiding te hebben. Het kan echt nog alle kanten op… En de teleurstelling in je lijf, herken je dat bij jezelf? Waar komt dat vandaan? Wat je opnoemt zijn super vervelende kwalen al die weeën etc maar maken je baarmoeder wel klaar voor de bevalling. Los van de ontsluiting. Dus dat is mooi toch? Ze oefent voor het echte werk 😜 Maar het is stom! Misschien zijn het ook wel je hormonen die lekker met je aan de haal gaan haha! Hoop voor je dat de baby snel komt 🍀

Ja precies je weet dat het best normaal is om over die 40w te gaan, maar als het dan zover is, valt het toch zwaar. Voor jou eens zo veel als je al zo lang met een traject bezig bent. Je bent er dan zo op bezig en ook al is de eindstreep in zicht voor je gevoel is hij nog mijlen ver. En ook dat andere begrijp ik volledig. Door slaapgebrek heel erg vermoeid en het enige wat ik nu ook doe is inderdaad het huis schoonhouden en dutjes.. Netflix heb je op een gegeven moment ook uitgespeeld en hobby’s oppakken heb je dan niet echt de interesse meer voor… Wat je zegt.. je wereld wordt inderdaad heel klein.

Hebben jullie ook het gevoel dat je zo extreem slap en futloos word? Ik zit vanaf 33 weken thuis. Had 3 weken nodig om een beetje bij te komen van het werk. Toen 3 weken dat ik me wel goed voelde, zwaar maar energiek om klusjes op te pakken. Inmiddels ruim 41 weken zwanger en zo doodmoe en futloos. Lig al 2 weken lamlendig op de bank te balen dat mijn conditie alleen maar slechter word.