Laatste loodjes

Dat is inderdaad heel goed om daar vanuit te gaan, dan kan het alleen maar meevallen. Ik had bij mn 1e een heel sterk voorgevoel dat hij eerder zou komen, maar uiteindelijk kwam meneer pas met 41+1 (na 2x strippen en uiteindelijk een vacuüm verlossing - hij wilde er gewoon écht niet uit 😆). Dat viel dus echt even flink tegen, vooral die laatste 3 weken waren vreselijk.

Jaaa moeilijk is dat he.. dat je niet weet wanneer

Dit word ook mijn derde bevalling. Maar dit keer weten we het geslacht niet dus extra spannend 🫢🫢

Ik vind het een heel boeiende periode eigenlijk! Langzaam merk ik dat mijn lichaam zich automatisch meer in de zogenaamde bubbel laat keren, social media laat me volledig koud, trek niet meer zo hard aan sociale activiteiten, doe meer dutjes tussendoor, lees liever een luchtig boek dan 'interessante kost', heb lekker puzzelboekjes gehaald en de knutsel doos weer naar beneden gesleept haha. En dan het fysieke stuk, de kleine onzekere momentjes wanneer je dingen voelt die je niet kent; de (lichte) menstruatie achtige krampen, ineens een nacht vaker wakker zijn. De pijnscheuten in je liezen. Wakker worden met rugpijnen.. en nee het is absoluut niet allemaal 'prettig', maar ik voel een zeker vertrouwen in mijn lichaam dat het weet waar het naartoe beweegt en dat maakt het wel draagbaar? Ik ben er dankbaar voor dat ik nog steeds met de hond op pad kan, zelfs nog af en toe in het bos sta (zeker met dit mooie weer). Ik heb er nu ook bijna 3 weken verlof op zitten en zei vanochtend nog tegen mijn partner hoe blij ik was dat die al met 34 weken gestart was. Als ik tot week 36 had moeten doorwerken was ik zeker niet zo 'relax' geweest zo snel! Komende periode hoop ik vooral lekker zo door te keutelen✌️.

Super mooi geschreven. Ik zit voor de zoveelste keer beneden op de bank na een opnieuw slapeloze nacht. Gek genoeg maak ik me er niet druk om en geniet ik van de stilte, kopje thee met een koekje. Hoe het vandaag gaat, zien we wel. M’n moeder komt helpen met de laatste dingen strijken voor het bedje enzo en m’n man ontfermt zich over onze peuter. Voor de rest lekker in mn eigen bubbel en me richten op de naderende bevalling 🍀.

Mijn zoon is met 39+6 geboren nu zwanger van een meisje 🤭

Twijfelen jullie ook allemaal weleens of je de baby nou wel of niet voelt??? Ik heb weinig voortekenen van bevalling en laatste 2 dagen denk ik mm voel ik haar nu wel goed en twijfel ik aan alles… nu 39.1 💕

Herkenbaar, zelfde termijn als jij. Ook als is het de tweede, blijft gissen 😉. Maargoed als het echt begint weet je het (vrijwel) wel zeker..

Ja het is meer “gaat het wel goed met de kleine” zo’n gevoel geeft het me. Probeer me telkens te focussen op de schopjes van de kleine maar dan voel ik het juist niet…

Herkenbaar. Maar dan uit het niets heeft ze een keer de hik of begint ze een beetje rond te wurmen met haar armpjes 😂 Alleen met harde buiken kan het wel echt lang duren tot ik haar weer voel, maar de laatste tijd een beetje meer ontspannen gaan ademen als ik die heb en dan is mijn buik toch snel weer wat zachter en voel ik haar uiteindelijk weer 😁

En als je de trucjes toepast? O.a. op je zij liggen, iets kouds of warms drinken, douchen? Mijn baby lijkt juist boos dat zijn ruimte beperkter wordt, dus die is alleen maar meer aan het bewegen. Als ik iets tegen mijn buik aan houd, boekje bijvoorbeeld tijdens het lezen of als ik met mijn buik tegen de tafel zit, dan duwt hij dat ook meteen weg. De hele dag door….

Ik ben nog niet zo ver (36w) maar hier hetzelfde😂 Als ik met mn handen op mijn buik rust met boek of telefoon gaat die daar tegen duwen. 😅 Precies of hij zegt; het is hier al zo krap, weg wezen met je hand. 🙈

Haha hier ook 😅

Pfff echt he haha. Ik ben nu ruim 38 weken en sinds een week is hij zoveel drukker, buik gaat alle kanten op😂

Pff… ik vind het zo lastig die laatste weken. En dan krijg ik ook nog eens de volle laag van mijn zus dat ik dankbaar moet zijn dat ik al 38 weken het mag dragen enz. Dat dit nooit meer terugkomt etc. Vind dat zo’n enorme steek… ik heb het mentaal gewoon pittig, al de hele zwangerschap. Begeleiding van POP poli en vind zwangerschap gewoon echt zwaar. Maar door haar krijg ik het gevoel dat ik dat dus niet mag vinden.

Ik weet niet wat de reden is dat je zus dat zegt. Maar ergens mag je natuurlijk ook dankbaar zijn. Daarnaast mag je het ook zwaar hebben. Dat kan naast elkaar bestaan. Ik wil je meegeven dat dit weer voorbij gaat. Hopelijk heb je straks een prachtig kindje in je armen. Dan is dit stuk peanuts geweest. Ik hoop echt dat je er dan zo op terug kan kijken. Ik snap je zus namelijk wel een beetje… het mag er zijn. Maar het is jammer als dat de boventoon voert 😘😃

Natuurlijk mag jij het moeilijk hebben en lastig vinden. En natuurlijk ben jij ergens ook blij dat de baby nog in je buik zit en niet voor de 37 weken geboren is. Ik ben het zwanger zijn ook zat, zo moe van alles. Die wisselende emoties zijn echt heftig, heb nog een dreumes rond lopen dus tillen en bukken het gaat allemaal gewoon niet makkelijk ofzo🤪 Maar ja ook ik mocht dit van mn schoonzus niet zeggen want ja mag niet ondankbaar zijn. Ze was serieus echt heel boos omdat hún waarschijnlijk geen kinderen kunnen krijgen. Toen dacht ik echt ja oké ik begrijp dat het moeilijk is voor je maar een zwangerschap is nou eenmaal niet altijd alles fijn 🤭 als je overal zo naar kijkt dan mag je nergens even over je hard luchten of mopperen want er zijn altijd wel mensen die vinden dat je dankbaar etc moet zijn, terwijl ik zelf ook gewoon dankbaar ben voor de zwangerschap en het kindje alleen zou het echt niet erg zijn als al die ‘klachten’ even over zouden zijn🤭😅

Ik ben ook enorm dankbaar voor deze zwangerschap. Want het was voor ons ook niet zomaar. Dit kindje hebben we dankzij IVF. Maar ik zei alleen “dat ik mijn vette pootjes hoog ging leggen”, want ik hou ineens best wat vocht vast daar en was even wat onzeker erover en ze stelde me gerust dat ik geen verdere klachten had dus dat het wel goed zou zijn. Dus mijn opmerking was meer wat gekscherend, omdat ik dus vocht vasthoud.

Nooit geweten dat dit normaal kon zijn.. Ik kom zojuist terug van de HAP omdat ik bloed in de urine heb, het gekke is echter dat het geen blaasontsteking is. De huisarts (denk rond zijn pensioen) vertelde dat het heel normaal is en je wel eens ziet. Waarschijnlijk is m'n lichaam in de voorbereiding. Deze man wou nog wel even voelen aan m'n buik, was zo lang geleden en vond hij ook nog wel leuk. Mooi diep in het bekken. Deze man heeft zelf zo'n 8 a 900 bevallingen begeleid in zijn carrière. Dit geeft toch een sprankje hoop op een naderende bevalling 😂😂😂

Ahww mooi verhaal! Ondanks dat het me heel erg naar lijkt om bloed bij je urine te hebben. Sterkte daarmee!