Even van me afschrijven. Ik ben 13 jaar geleden mijn moeder verloren aan kanker. De eerste helft van de zwangerschap wel eens aan haar gedacht maar niet meer dan normaal. Nu 20 weken en begin steeds meer aan haar te denken. Ik heb al 11 jaar een super lieve stiefmoeder, kan haar en mijn stiefzussen alles vragen. Maar het is niet mijn mama. Ik begin haar steeds meer te missen. Het voelt zo oneerlijk dat zij nooit haar kleinkinderen gaat ontmoeten. Ik kan haar niet vragen hoe ze haar 2 zwangerschappen heeft ervaren. Of er misschien dingen zijn waar ik me in herken en dit begint steeds meer te steken. Had wel verwacht dat ik als ik zwanger zou zijn meer aan haar zou denken, maar dat t zoveel pijn zou doen, had ik niet verwacht 😢💔