Mentale uitdagingen in het moederschap

Wat dapper dat je dit deelt, dankjewel daarvoor. Geen (h)erkenning maar wel een ❤️ voor jou. Knap dat je dit voelt en stappen neemt om te veranderen. Voor jezelf, je man en je dochter. Het maakt je een sterke moeder die de familie cirkel hierin gaat doorbreken.

Het feit dat je dit allemaal zo goed door hebt en kan reflecteren op jezelf maakt je al een goede moeder. Er klinkt ook de wil om te veranderen in je woorden, gun jezelf die tijd en ruimte. Elke dag is een nieuwe kans om de moeder te zijn die je wil zijn! ❤️

Ik herken een klein stukje over het prioriteren voor mezelf. Ik kan echt niet goed tegen de rommel en ‘viezigheid’. Kan daar echt last van hebben. Maar de kleine heeft soms last als ik bezig blijf ipv bij haar kom. Dan gaat ze aan mn been hangen, raak ik geïrriteerd want ik wil strijken en dat lukt nu niet. Dan moet ik echt tegen mezelf zeggen deze dag krijg je nooit meer terug met je kleine. Geniet ervan. Ze groeit al zo snel. Strijken kan morgen. Lukt nu soms wat beter. Maaar goed dat is een klein stukje van je verhaal. Een ❤️ onder de riem voor jou en knap dat je het deelt.

Ik vind het heel knap dat je zo durft te kijken naar je eigen “tekortkomingen” en waar ze vandaan komen. Ik weet zeker dat die instelling je helpt om de moeder te worden die je wil zijn. Ik vind het ook lastig om mijn eigen beeld over het moederschap te vormen. Ik zou daar graag meer over praten met mensen. Ik denk wel dat je al je gevoelens mag volgen want ze zijn er niet voor niets. Het is om een reden dat wij moeders sterker en intenser voelen. Ik herken wel een stukje dat je ineens geconfronteerd wordt met nieuwe gevoelens. En andere fases. Ikzelf heb weinig vriendinnen en veel oude vriendinnen snappen mij niet. En ik voel me beoordeeld en mensen betrekken dingen snel op zichzelf.

Op een iets andere manier, maar zeker wel herkenning hier! Zelf heb ik bij mijn moeder het moeilijk gevonden om mij geliefd te voelen en te ervaren dat het iets uit maakt wat ik wil of vind. Juist sinds ons zoontje geboren is heb ik dat met vlagen als zo pijnlijk ervaren. Hoe kan je nou zo klein schatje hebben en niet laten merken dat je ervan houdt denk ik dan. Oprecht, wanneer ik hier verdrietig over was, heeft het bij mij vaak geholpen om lekker met mijn zoontje te knuffelen (vaak ook terwijl hij 's avonds soms moeilijk in slaap kon vallen en dan lekker bij mij wilde zitten). Dat heeft mij echt het gevoel gegeven dat mijn moeder misschien niet zo van mij kon houden, maar mijn kleintje doet het nu al, dus ik wil zorgen dat hij zich altijd zo geliefd gaat voelen als ik mij voel wanneer hij mij lekker wil knuffelen. Bij mij is het dus vooral op emotioneel gebied en niet zo praktisch als bij jou, maar voor mij helpt het ook ontzettend om kleine stapjes te zetten. Ook proberen mijn man en ik elke avond 3 dingen te noemen waar we dankbaar voor zijn die dag en 1 waar we in tekort hebben geschoten. Dit helpt mij heel erg om op een moeilijke dag het mooie te blijven inzien en in te zien wat ik soms juist wel goed gedaan heb die dag. Maar ook het aangeven waar we in tekort geschoten hebben, helpt mij enorm om mij bewust te blijven van hoe ik wil blijven groeien, zonder mijzelf er te schuldig over te voelen, ik hoef het niet te zien als iets wat ik fout gedaan heb, maar als iets waar ik vandaag in tekort geschoten heb en wat ik graag morgen beter wil doen. En helemaal eens met wat anderen zeiden, wat ontzettend goed dat jij je hier bewust van bent en er zo actief mee bezig bent! Dit is hoe jij verandering kan brengen in jouw gezinnetje en wat ben jij een power mama dat jij hier nu al zo goed mee bezig bent!! 💪🏼❤️

Wat een lieve woorden, heel veel dank daarvoor. Ook heel veel dank voor jullie openheid. En een stukje herkenning 🙏🏻.

Hier wel veel herkenning. Gooi mijn weekenden soms ook weg door schoon te maken terwijl mijn man dan van de kleine geniet. Mijn moeder en oma waren allebei erg van het huis schoonhouden, dus merk dat ik ook zo begin te worden, maar wil het zeker niet ten koste laten gaan van mijn band met de kleine. Je verhaal doet me realiseren dat ik ook wel wat vaker mag stoppen met schoonmaken en genieten van het gezinsleven 🫣 Hopelijk valt er een last van je af door dit delen met ons ❤️

Ik herken ook zeker wat je zegt! En ben zelf ook erg van een opgeruimd schoon huis, maar vond het vroeger verschrikkelijk als mijn moeder drukker was met poetsen dan met mij. Wat ik nu dus doe is iedere wakkertijd (dus 3x per dag) in ieder geval 20 minuten achter elkaar inplannen om echt puur aandacht te hebben voor onze dochter. Soms samen bouwen, soms boekjes lezen, soms samen naar buiten en op haar tempo blaadjes en zandkorrels bewonderen. Maar echt met het idee dat ik de connectie met mijn kind belangrijker vindt dan het huishouden. Zeker omdat ik dit dus zelf erg gemist heb bij mijn ouders. Misschien heb je er wat aan. Maar dat je doet het goed dat je er al zo bewust mee bezig bent!

De woorden: ‘als het maar volgens het boekje gaat’ pakken én raken mij heel erg. Dit vind ik enorm herkenbaar. Ik wil altijd alles een stapje voor zijn en bedenk in mijn hoofd problemen die er nog helemaal niet zijn. Ik zie vaak beren op de weg. Ik probeer alles op te lossen en voor te zijn, maar kan daardoor moeilijk in het moment leven en echt genieten. Ook kan ik me ontzettend schuldig voelen als ik een steekje laat vallen. Met lastige situaties omgaan en het verdragen moet ik echt leren. Heel confronterend. Het raakt me als bij vriendinnen het moederschap, de bevalling en de ontwikkeling van hun kinderen vlekkeloos lijken te verlopen. Ik gun het ze van harte, maar zoek soms iemand om verdriet of pijnlijke momenten mee te delen. Met mijn eigen moeder heb ik meningsverschillen over de opvoeding. Ze is hard voor mijn zoontje en ik zie daarin terug hoe ze voor mij was. Ze vindt dat ik hem verwen, vooral met betrekking tot het (wat mij betreft!) niet laten huilen in bed. Ik voel me vaak onbegrepen en ik heb weinig hulp om op terug te vallen. Ik wil niet vergeten te zeggen dat ik de allerliefste partner van de wereld heb! Hij is mijn steun en toeverlaat, maar het blijft een man (haha). Tja….. ik doe mijn best, maar mentale uitdagingen heb ik zeker!

Ik heb echt bewondering voor jou! Hoe krachtig dat je zo naar jezelf kan kijken! En ook nog zo open bent. Ik herken wel het onderliggende in je bericht. Ouderschap is een spiegel heb ik al vaak zelf gezegd tegen ouders. Maar jeetje die ervaar ik nu zelf wel. Als ik gespannen ben raakt zij gespannen en dan gaat bijv. Het slapen moeizamer en dan raak ik nog meer gespannen (en oververmoeid). En dan zit ik in een negatieve mentale cirkel. Gelukkig door eerdere hulp die ik heb gehad en wat kennis over hoe je mee om moet gaan, kan ik er weer uitkomen. Maar ik heb alleen maar bewondering voor mensen die hulp zoeken, want ik denk dat elke ouder kan stoeien met zichzelf of het ouderschap. En dan zit er ook inderdaad nog een laag van wat je zelf hebt ervaren als kind wat ook confronterend of pijnlijk kan zijn. Ik moet af en toe ook denken aan ouders die ik heb ontmoet die het zwaar hadden met het ouderschap en ik kan nu beter voelen hoe zwaar dat voor hun zal zijn geweest.

Wat een lieve, open berichten. Bedankt voor jullie openheid en woorden die raken. ❤️

Krachtige moeder ben je met zoveel zelfreflectie. Wees niet te streng voor jezelf. Je doet dit leven ook maar voor de eerste keer ❤️ ik hoop dat je de rust en ruimte vindt voor zowel jezelf als je kleine.

Lieve lieve mama! Wauw!!!! Ik heb enorme bewondering voor jouw eerlijkheid en reflectievermogen. Het feit dat je dit van jezelf weet, het zo goed weet te verwoorden en deelt met onbekenden vind ik enorm krachtig aan jou. Ik herken enorm wat je schrijft over het huishouden en het leven gecontroleerd en netjes krijgen. Ik dacht zelfs even dat ik het zelf geschreven had haha. Een paar maanden geleden heb ik een mental breakdown gehad, omdat het me niet lukte alle ballen hoog te houden, zoals ik altijd deed voor ik moeder werd. Ik eiste enorm veel van mezelf en vond dat het allemaal moest lukken. Anderzijds baalde ik van het feit dat ik zo met het huis bezig was en niet kon genieten van mijn dochter. Met hulp van mijn man - die nu vaker initiatief neemt in het oppakken van het huishouden - en door andere prioriteiten te stellen ervaar ik een rust. Daarnaast ben ik christen en hielp het mij enorm om mijn gedachten en gevoelens te delen met God. Nu doe ik het huishouden nog steeds, alleen op een andere manier. Hierdoor heb ik meer tijd over met mijn dochter. In die tijd probeer ik bewust met haar bezig te zijn en me op haar te focussen. Dan kan ik de boel de boek laten en van haar genieten. Het lukt niet altijd, maar elke stap die ik neem is een stap vooruit. Ik wil je nog zeggen dat ik vanuit je verhaal kan lezen dat je enorm je best doet en je er alles aan doet om jouw dochter hetgeen mee te geven wat jij hebt gemist. Dat het je niet lukt om de boel de boel te laten zegt niets over jou als moeder zijnde. Je hebt nu eenmaal een bepaalde manier van doen ontwikkeld, wat niet zomaar verdwijnt. De eerste stappen naar verandering heb je al gezet, dus je komt er echt wel. Wees vooral niet te streng voor jezelf en probeer echt te genieten van elk moment van je dochter 🤍🤍.