Mn vriend steunt me niet

Als mijn vriend mij 1x tyfuswijf zou noemen, zoekt hij het maar uit. Plus alle andere opmerkingen gaan ook niet door de beugel.

Phoe, ik sta natuurlijk niet in jouw schoenen en dan is het lastig oordelen, maar wat ik hier lees vind ik niet kunnen. Mijn eerste reactie is 'wegwezen' , maar wellicht is dat te kort door de bocht. Bedenk goed of dit is hoe je behandeld wilt worden en of het is hoe je wilt dat je kindje behandeld wordt. Dat het én je werkgever én je vriend is kan er voor zorgen dat het lijkt dat je geen kant op kan, maar laat je daar niet door weerhouden , er áltijd een way out. Sterkte!

En dat moet vader worden? Lekker begin al dan. Er zal vast een heel verhaal achter zitten, maar zo hoort hij jou niet te behandelen. Hij zou voor je op moeten komen als collega's roddelen. Meid, denk er goed overna. In deze situatie wil je niet vast zitten straks.

Nou zoals de vrouwen voor mij zeggen, dit kan echt niet hoor. Ik zou even een goed gesprek met hem in gaan plannen, liefst op een niet-werkdag en waar geen stress is. Ik zelf was (en ben ook, een paar weken geleden) weggegaan na zulk gedrag. Ik wens je veel sterkte!

"Ik heb spijt dat je de moeder van mn kind wordt", "was je maar nooit zwanger geworden" Wat een pijnlijke opmerkingen meis.. geen moeder hoort dit te horen en te verdragen. Heb je een plek waar je naartoe kan? Ik zou ook kijken of je een uitkering o.i.d. zou kunnen krijgen zodat je weg kan van zijn afhankelijkheid. De stress lijkt me ook niet goed voor je kleintje. Heel veel sterkte en liefs, ik gun je een veilig en liefdevol huisje toe.

Nouja Meis ik hoop niet dat hij elke dag zo tegen jou doet. Als hij zo tegen jou spreekt krijgt het kindje ook geen goeie voorbeeld. En ik denk dat hij zelf gewoon erg bang is zo te horen. Denk dat je best een sterke vrouw bent en dat je kindje erg blij kan zijn met de moeder wie hij/zij krijgt. Ik zou een gesprek met hem inplannen en praten over de dingen waar jullie tegen aan lopen, als hij dat niet serieus neemt of weer nare dingen tegen je gaat zeggen dan zou ik even een tijdje ergens anders heen gaan (als dat mogelijk is) om daarna met een rustige hoofd te gaan kijken of je zo wel verder wilt.

Sorry maar hij is jou en de kleine echt niet waard (vind ik). En dan nog de woorden wat hij zegt. Wat pijnlijk. Geen enkele vrouw, laat staan een zwangere vrouw verdient dat te horen. Iemand die echt van je houd zou je nooit zo behandelen. Ik hoop echt dat jij je eigen baantje of iets. Je verdient echt beter en die kleine ook. Even doorbijten. Het lukt je wel om op je eigen benen te staan en t beste te maken voor jou en je kleine. Veel sterkte <3

Wat heftig zeg. Ik gun niemand een relatie waar een partner zulke pijnlijke dingen roept. Ik zou er heel ongelukkig van zijn. Maar je zit er nu in. Misschien is het zijn manier om met de veranderingen om te gaan en weet hij dat niet goed te uiten. Maar zoals hier eerder ook al aangegeven is. Hier moeten jullie over in gesprek. Misschien met een professional erbij als het niet op een normale manier lukt.

Ah wat erg, ik denk dat je diep vanbinnen ook wel voelt dat dit niet goed is. Het zijn echt flink harde woorden en het voelt alsof hij echt met gevoel van rancune zit ofzo? Als hij jou zo behandeld, is het goed om na te denken hoe hij jullie kindje gaat behandelen. En dat moet je wel echt meenemen in je komende beslissingen 🤍

Dat je veel thuis bent en dus alles alleen kan doen, oké zit iets in. ( bedoel dat is voor heel veel mama’s zo). Maar t schelden is een absolute no go. Het is grieven en kwetsen. Uiteindelijk klinkt t als een heel stoer, maar mega onzeker mannetje. Zo laag om zo tegen je vrouw tekeer te gaan. ( herken t wel). Probeer niet te laten zien dat je wordt vernederd, laat je tanden zien. Zeker gesprek aan gaan, proberen. Sterkte 🩷

Ja ik zit ook thuis en 95% doe ik alleen mijn vriend doet amper wat in het huishouden de mannenzaken zoals gras afrijden en de vuilzakken buiten zetten moet ik ook zelf doen aangezien mijn vriend allergisch is aan gras en soms wat vergeetachtig is voor de vuilzakken wekelijks buiten te zetten. Nu ik zie mijn vriend graag en ik neem al die taakjes er graag bij maar moest mijn vriend mij zo beledigen dan zou het rap gedaan zijn. Respect en vriendelijk zijn is maar een kleine moeite. Dat niet alle mannen veel doen in het huishouden dat is nu 1x het leven. Als je een man hebt die wel 50/50 van de huishoudelijke taken doet dan mag je echt wel je handjes kussen met zo een man. Maar veel komt het helaas niet voor.

Wat ontzettend naar om zo behandeld te worden door je vriend. Je bent ontzettend kwetsbaar als zwangere vrouw en dat degene die voor je zou moeten zorgen je zo in de steek laat lijkt me ontzettend pijnlijk. Ik kan me voorstellen dat het voelt alsof je klem zit, maar dat is nooit zo. Als je niet bij familie of vrienden terecht kan, kan de huisarts of verloskundige wellicht meedenken hoe ze je praktisch kunnen helpen. Zwanger zijn is het begin, straks als het kindje er is begint een heel zware en stressvolle periode. Als ik je verhaal lees klinkt het niet alsof je vriend dat aankan. Er zit ongetwijfeld meer achter je verhaal, maar op basis van wat je vertelt klinkt het alsof de zorg + werk thuis op jou aan zal komen en je meer last dan steun van je vriend hebt. Hoe moeilijk en verdrietig het nu misschien ook is. Het schijnt zo te zijn dat wanneer er sprake is van fysiek óf verbaal geweld tijdens de zwangerschap, dit vaak ook doorzet in geweld tegen de kinderen. Naar mijn mening zijn de uitspraken van je vriend echt een rode vlag. En tot slot: prima als je in je relatie de taken zo verdeelt dat jij meer werk binnenshuis doet en hij meer buitenshuis. Maar wel onder de voorwaarde dat je het daar beiden mee eens bent, er waardering is voor elkaars bijdrage en er goede financiële afspraken gemaakt zijn. Het feit dat jij ‘gratis’ werk doet maar wel de kosten voor de baby moet betalen vind ik echt niet oké. Werk in huis is ook werk en doordat jij dat doet, kan hij meer buitenshuis werken.

Ah jeetje meid, dat klinkt heel heftig.. wat goed en knap dat je het hier durft te delen! Vaak wanneer je zelf in een dergelijke situatie zit, zie je niet in dat het echt niet ok is en na een tijd kan het zelfs normaal voor je worden. Ik heb het meegemaakt. Weet dat dit niet ok is, dat je dit niet verdient en dat het niet aan jou ligt!! De kans is erg groot dat hij hiermee doorgaat als de kleine er is. Naast het feit dat jij dit niet verdient, heeft het ook effect op je kindje die hier niet om heeft gevraagd. Misschien helpt het om na te denken over wat voor voorbeeld je de kleine wilt geven..? Als het een meisje is: wil je dat ze later opzoek gaat naar een man die haar ook zo behandelt? Als het een jongen is: wil je dat hij later vrouwen zo gaat behandelen? Kinderen doen wat ze hun ouders zien doen. Een therapeut kan je ook goed helpen om te ontdekken wat je het beste kunt doen in deze situatie. Veel sterkte!

Hoe gaat het nu met je? Ik hoop dat alles goed met je gaat.😘