Moeit met grenzen aangeven.

Zie het maar zo, als je morgen dood neervalt, zit er volgende week iemand anders aan jouw bureau. Als je het moeilijk vindt om grenzen aan te geven, begin dan eerst eens een gesprekje over extra pauze, daar heb je sowieso recht op. Kijk of het beter vol te houden is, als het dan nog niet gaat, kun je nog altijd kijken wat je doet. Vooral goed aan jezelf denken, want een ander doet het niet.

Misschien niet wat je wilt horen, maar iedereen is vervangbaar op werk. Men werkt zichzelf vaak te "ziek" terwijl dit helemaal niet nodig is. Je eigen gezondheid gaat echt voorop, ze hebben er ook niks aan als je voor lange tijd volledig uitvalt (lees als voorbeeld ook ziek na je bevalling). Dus gewoon open kaart spelen en bespreken wat mogelijkheden en oplossingen zouden kunnen zijn voor jou. Bijvoorbeeld een bal om op te zitten i.p.v een stoel of vaker tussendoor ergens gaan liggen om je bekken te ontzien. Of je uren over meer dagen verdelen. Net wat jij als hulp daarin zou kunnen ervaren gewoon aankaarten bij je werkgever. En ik weet het, voor sommige is het makkelijker gezegd dan gedaan maar kies voor jezelf en niet voor een ander al dingen invullen. En als je moeite hebt met aan jezelf denken, probeer het in je hoofd dan zo te draaien dat je het voor je gezin doet.

Zie het zo. Jij voelt je verantwoordelijk naar je werk. Maar zodra jij ziek word en wegvalt. Zullen zij zich dan net zo druk maken om jou. En zullen ze net zo graag de (financiële) verantwoordelijkheid nemen naar jou omdat ze zich net zo voelen als jij? Jij bent voor je werk maar een naam. En val je weg komt de volgende naam die je plek inneemt en ben jij weer vergeten. Maar voor jou gezin ben jij mama. Onvervangbaar en onvergeetbaar. Als jij jezelf onderuit laat gaan door maar door te gaan. Wie hebben jou het hardst nodig als je op bed ligt en niets meer kan? Je werk of je man en je kindjes? Wie zijn dan het belangrijkste voor jou? Je weet pas wat belangrijk is en wat er echt toe doet als je iets meemaakt op je werk en ze je als een baksteen laten vallen. En dat zullen ze absoluut doen. Je gezin zal je nooit laten vallen. Helaas heb ik dat ook op de harde manier moeten leren en dat is iets wat ik niemand anders gun. Denk aan jezelf, denk aan je gezin. Een ander zal dat niet voor jou doen. Sterkte!

Herkenbaar, ik had dit vorig jaar ook en toen was ik nog niet eens zwanger. Uiteindelijk ben ik juist uitgevallen omdat ik het zo niet volhield. Dus ik zou het zeker aankaarten op het werk. Hoe vroeger je naar een oplossing toe werkt hoe beter.

Ik ben sinds week 8 50 procent ziek. Dit zorgt ervoor dat ik op mijn vrije dagen genoeg energie heb om met mijn peuter leuke dingen te doen en ik een leuke mamma en partner ben.

Ik heb ook een kantoor baan en werk 32 uur in de week. Graag wil ik ook minder werken, omdat ik oververmoeid ben. Heb 2 kinderen van 5 en 3 en die willen ook graag mijn energie als ik thuis ben. Op werk merk ik dat ik rond een uur of 3 echt op ben en half in slaap val. De stoel begint ook oncomfortabel te worden en loop sinds kort bij de fysio voor mijn rug en nek klachten. Ik ben pas sinds januari begonnen met mijn baan, mijn man heeft momenteel geen baan ook inverband met een ziekte die hij had, nu gaat het gelukkig goed en wilt hij weer gaan werken. Kortom ik wil graag minder werken, maar financieel gezien komen wij dan niet rond.

Als je je ziek meldt als zwangere vrouw kom je bij het UWV in een zogeheten vangnet constructie. Het is zelfs beter geregeld dan 'gewoon' ziek zijn. Ik zou (ook andere dames die hiermee zitten) contact opnemen met de bedrijfsarts. Als je te lang doorgaat terwijl je lichaam duidelijk aangeeft dat je rustiger aan moet doen, knapt er wat en val je om. Als dat gebeurt ben je nog verder van huis (en je leidinggevende ook!) Wat niet gaat, gaat niet. En als je zo moe bent dat je al je vrije dagen niks meer kunt omdat je moet bijkomen, gaat het naar mijn mening niet. Wees hier niet te koppig of trots in.

Goed om te benoemen inderdaad. Mijn bedrijf deed de vorige keer moeilijk omdat ik nog half wilde blijven werken. Ze wilden liever dat ik dan geheel 'ziek' was en boventallig werkte omdat het dan voordeliger is voor het bedrijf. Ik voelde me voorheen ook altijd verantwoordelijk maar na een zware periode en persoonlijke groei denk ik nu maar is dit mijn verantwoordelijkheid of is het uiteindelijk het bedrijf die moet zorgen voor goede vervanging van jou en goede werkomstandigheden voor je collega's op het moment dat jij niet meer kan. Verantwoordelijk voelen op het moment dat je het werk uitvoert vind ik niet raar maar op het moment dat het niet meer lukt moet je dit gewoon aan kunnen geven. En wat is belangrijker? Je werk of je gezin? Mensen zeggen dan vaak tegen me ja maar... en idd die verantwoordelijkheid. Maar ik vind persoonlijk altijd mijn gezin en mezelf het allerbelangrijkste want ik kan wel altijd blijven werken maar als ik mezelf kapot maak en mn gezin tekort doe wat heb ik dan?

Zo lastig dit. Toen ik zwamger was van mijn dochtertje had ik al vroeg last van bekken klachten. Toen lang gewacht met aangeven. Maar rond de 2p welen toch gedaan. Ik kreeg ook een fijn antwoord en kon halve dagen in de ochtend gaan werken. ( ik werk in de kinderopvang.) Nu heb ik weer aangeven dat het dit keer niet gaat met mijn bekken en al helemaal niet in combinatie met mijn dochter. Maar ze doen zo moeilijk want het is allemaal lastig voor ze en ze willen eigenlijk dat ik dan halve dagen in de middag ga werken. Terwijl ik dan al begin met last. En in de ochtend niet..

Ik vond het toegeven aan jezelf en aan je werkgever dat het niet gaat ook super lastig. Toen ik het had gedaan met pijn en moeite had ik alleen een paar uurtjes minder gevraagd in de week. Ook besproken met de verloskundige en die adviseerde geheel ziemmelden in mijn geval. Dat hielp me enorm om alles weer in balans te krijgen. Als ik jou hoor dan klinkt het alsof je niet genoeg hebt aan een uurtje extra pauze per dag maar dat je beter halve dagen kan gaan werken met extra pauze. Uren erbij pakken als het weer in balans is en goed gaat heb je waarschijnlijk zo gedaan. Kunnen ze vast oefenen voor tijdens je verlof:p Zou je het je collegas ook niet gunnen om balans terug te vinden als ze in deze situatie zaten? Doen ze vast ook bij jou. Succes!

Bedankt allemaal voor jullie berichtjes. Ik ga volgende week een gesprek aanvragen bij mijn leidinggevende. Ik ga dit niet volhouden zo tot mijn verlof. 3 dagen werken, en dan 4 dagen nodig om bij te komen… is voor mijn gezin ook niet fijn. Daarbij zal dit mijn laatste zwangerschap zijn en wil ik ook een beetje genieten.. 🥰

Gister een gesprek met mijn leidinggevende aangegaan. Vond het best wel spannend. Maar ik had zo iets werk is maar werk. Mijn lichaam en gezin zijn belangrijker. Ik ga nu ipv 3 volle dagen. 1 volle dag en 2 halve dagen werken. Gaat direct vanaf deze week in dus daar ben ik erg blij mee. Nogmaals bedankt voor jullie berichtjes