Moet wat kwijt..

Wat verdrietig dat je deze gedachten hebt, maar fijn dat je het zelf inziet en hier hulp voor gaat zoeken. Zou niet gemakkelijk worden om van de gewoonte veranderen, maar dat zou misschien een week of 2 zo zijn en daarna zou ze niet anders meer weten.. Je doet haar niks te kort, want je hebt haar immers al een jaar haar het beste gegeven wat je kon. Wel zou ik persoonlijk nog even wachten met een 2de.. je geeft aan leeg, op te zijn. Een ivf traject is natuurlijk ook loodzwaar. En bij een volgende kindje zou ik niet meer beginnen aan borstvoeding. Zou jezelf dit niet aan doen.. Wens je heel veel sterkte en kracht, dat je snel jezelf weer goed mag voelen.🙏

Dikke knuffel met deze zware keuze en de weg die je al bewandeld hebt. Is misschien begeleiding van een lactatiekundige. Of begeleiding voor het slapen vanuit het EJK (andere afkortingen mogelijk afhankelijk van waar je woont). Een optie/mogelijkheid voor jou? Je zou je bericht ook op het borstvoedingsforum kunnen plaatsen (mocht je FB hebben). Voor herkenning, ondersteunde verhalen en tips heb je daar meer kans op mogelijke antwoorden. Plaatsen kan mogelijk anoniem (mocht je daar een reden voor hebben) mits je dat aan het beheer vraagt. Succes lieve mama ❤️

Nog een extra opmerking. Borstvoedingsdisforie hoeft bij een (mogelijk) volgende/tweede borstvoedingsavontuur niet aanwezig te zijn. Op een andere manier kan ook. Iedere borstvoedingsperiode is weer anders.

Een hele dikke knuffel! Ik herken mij in de groeiende gewoonten en het niet uit handen durven/kunnen/willen geven. Mijn hart breekt in 1000 stukjes als mijn dochter huilt, ik kan er veel slechter tegen dan ik vooraf ooit gedacht had. Dat je jezelf zolang compleet hebt gegeven om je dochtertje de beste basis te geven is echt waanzinnig goed mama! Ik zou ook niet weten hoe je moet afbouwen/stoppen veranderen, maar ik kan me wel voorstellen dat je daar zoveel mogelijk hulp bij kan gebruiken. Je hebt zolang zoveel lasten op de koop toegenomen dat het nu tijd is voor je partner om het zware werk (in ieder geval 2 weken) over te nemen. En als het kan zelf de steun van een psycholoog of ten minste een goede vriend/vriendin/familie in te schakelen.

Slaap trainen? Serieus? 😯

Zo’n opmerking bij een post van iemand die aangeeft het heel zwaar hebben? Serieus?

Je hebt al heel veel gegeven voor je kindje! En het beste wat je haar nu nog kan geven is een gezonde blije mama, dus als daar afbouwen van borstvoeding en stoppen met co-sleepen voor nodig is dan is het super knap van je als je die stappen gaat maken! En je hoeft niet meteen van co-sleepen naar slaaptraining hè met laten huilen er zijn ook tussenwegen. Misschien eens kijken op de insta van bureauvanslaap? Hebben wij persoonlijk heel veel aan gehad. Succes mama! 🤞🏼

Je zegt niet veel, maar ik lees dit als erg oordelend en denigrerend. Laat lekker iedere ouder doen wat voor hem of haar werkt! Slaaptrainen is niks mis mee! Zijn genoeg manieren om het te trainen.

??? 🙄🙄🙄

Dankjewel voor de lieve en bemoedigende woorden. Inmiddels op dag 2! Makkelijk gaat het niet, maar ik ben toch een soort van blij te zijn begonnen. Een stap dichter naar verandering. Ik heb helaas een ernstig lage eicelvoorraad. Dat maakt voor mij met een kinderwens van 2 dat ik toch die druk voel..

Dikke knuffel terug en super erg bedankt voor de tip! Het consultatiebureau heeft aangeboden een pedagoog in te schakelen om mee te denken mocht ik vastlopen in de overgang naar meer zelfstandigheid voor mijn meisje

Ja dat heb ik inderdaad gelezen! Dat het tegenovergestelde zelfs kan voorkomen bij een ander kind. Dus juist veel liefdeshormonen..

Een dikke knuffel terug! En ook jij goed gedaan mama :). Erg he die tranen.. Strakjes naar de huisarts om het over de medicatie te hebben voor het stoppen van de borstvoeding. Ik ben dat van plan te doen na het slaaptrainen zodat ik nu nog overdag kan voeden ter compensatie van het niet meer samen slapen..

Ik ben je echt eeuwig dankbaar voor de tip van bureauvanslaap op instagram. Hun tips gaven me een beetje zekerheid en zo ben ik nacht 1 doorgekomen. Ik heb inderdaad gekozen voor het niet begeleid laten huilen, omdat dit meer bij mij past. Dus wel troosten. Misschien duurt deze weg langer maar het is nu in ieder geval “houdbaar” voor mij. Echt bedankt!

Hier ga ik verder niet op in.

Dankjewel!

Bedankt lieve mama’s ❤️ echt fijn deze groep. Ik zal een update geven als ik het gevoel heb er “te zijn”. Al heb ik wel de realistische verwachting dat het slapen de komende tijd alsnog met ups en down perioden gepaard gaat. Maar oh wat zou zelfstandig slapen na een slaap lekker kus een droom zijn!

Succes! En blijf je moederhart volgen ❤️

Ik herken een klein deel van je verhaal, vooral van de borstvoeding. ‘Gelukkig’ hapte ze bij mij niet aan, wat het stoppen misschien iets makkelijker maakte, maar tijdens het kolven voelde ik me ook heel depressief, wat maakte dat ik wou stoppen maar tegelijkertijd een enorm schuldgevoel had. Ik ben dan ook na 2 maanden begonnen met stoppen en met 3,5 maand stopte de productie ineens. Ik heb daar eigenlijk geen tips voor behalve jezelf echt even op 1 zetten en bedenken dat het je een vrolijkere mama maakt. Qua slapen was mijn dochter zo’n 10 keer per nacht wakker en kwam ik altijd naar haar toe. Maar ik ben 3 weken terug even heel hard geworden. Ik heb haar 3 nachten laten huilen. Natuurlijk wel elke 5 minuten checken en bij echte paniek met m’n rug naar het ledikant zitten, het waren de zwaarste 3 nachten in mijn leven. Maar ik zie dat je verder al een paar mooie en helpende tips hebt gekregen. Wel wil ik een kleine sidenote meegeven als zwangere mama; ik zou even wachten nog met een volgende zwangerschap tot je zelf weer helemaal opgeladen bent. Ik heb namelijk regelmatig het gevoel dat ik mijn dochter tekort doe omdat de zwangerschap zo pittig is in combinatie met de kleine. Daardoor geef ik alle energie wat ik heb aan haar en geniet ik totaal niet van de zwangerschap. Daarnaast is een traject natuurlijk ook retezwaar, ik ben bang dat je dan in het cirkeltje van jezelf wegcijferen blijft hangen. Eerst nu even je eigen herstel. Misschien (omdat je zo veel afgevallen bent) doe je er goed aan je bloedwaarden nog even goed laten testen. Vooral straks als je medicatie eenmaal ingesteld is. En zorg dat je je eigen grenzen in ieder geval goed herkent. Heel veel sterkte. ❤️

Aww veel sterkte! Ik vind nee zeggen tegen mijn dochter ook wel moeilijk. Qua borstvoeding ben ik ook niet ver gekomen. Zo'n 3,5 maanden maar gegeven. I.v.m mijn keizersnede vond ik het ook moeilijk om steeds te blijven voeden. Ben wel blij dat die periode achter me lag, want het was zo dubbel allemaal. Ik wou mijn dochter graag op een natuurlijke manier voeden, maar tegelijkertijd was ik ook gewoon nog kapot van de hele keizersnede. Ik weet iig zeker dat het uiteindelijk wel zal lukken met afbouwen. Lukte mij ook. En met ze weer netjes in hun eigen bedje krijgen moet je ook even doorzetten. Zal niet direct gaan als ze erg gewend is, maar uiteindelijk kom je er wel 💪