November mommy’s deel je bevallingsverhaal met reacties. ( groot topic )

Odin 💙 ( ik vergat zijn naam erbij te zetten 🤭)

Afgelopen zaterdag had ik overdag al de hele dag harde buiken (zonder pijn), ongeveer iedere 6 minuten. Dit herkende ik van de vorige keer van de dag voor de bevalling, dus zag ik wel als voorteken. Rond etenstijd voelden ze licht pijnlijk, maar niks serieus. Toch voor de zekerheid ons dochtertje laten logeren bij opa en oma. Ze vertrokken 19.40u. Om 19.45u voelde ik een eerste echte wee. Dit kwam toen iedere 4 minuten. Daarom om 20u al de verloskundige gebeld (vanwege vorige bevalling erg snel, 4u). 20.30u had ik 6cm ontsluiting, de weeën volgden elkaar heel snel op. Mijn man heeft nog snel het bevalbad op kunnen zetten, daar mocht ik 21.10u in. Om 21.29u braken mijn vliezen en meteen daarna kwam de persdrang. Dit ging onwijs snel, ik heb maar 1 minuut geperst, in een keer werd ons dochtertje geboren, ik kon het niet tegenhouden, mijn lijf ging door. Dus om 21.30u is ons meisje geboren in bad, ik heb haar zelf aangepakt. 21.39u is de placenta geboren. Ik kijk terug op een heel positieve bevalling, ik ben heel dankbaar dat het zo is gegaan. Super snel, in minder dan 2uur.

Geboren op 11-11 om 07.43: onze Jasmijn Anna. Zaterdag rond 13u waren mijn vliezen gebroken. Na 24 uur weeën moesten we condoleren dat we niet meer thuis konden bevallen vanwege langdurig gebroken vliezen. In het zkh vorderde het helaas ook niet, ik had al 36u constant weeën en maar 3cm ontsluiting. Ik wist dat ik dit nog wel 2-3 uur kon volhouden, maar niet nogminimaal 12 uur weeën opvangen. Dus toen toch maar gevraagd om een ruggenprik. Daarmee kon ook over gegaan worden op weeën stimulatie via het infuus. Toen ging het gelukkig heel snel, de pijnstilling werkte heel goed dus ik kon nog even slapen en ging in 3 uur van 3-4 naar 10cm ontsluiting. Hierdoor was ik ook weer een beetje bijgekomen en ging de persfase heel soepel. De hartslag van de baby dipte een beetje maar binnen 25 minuten waren baby en placenta er. Papa heeft haar aangepakt en op mijn buik gelegd. Ze kreeg meteen een apgar score van 10, wel moeten we nog even blijven in het zkh vanwege het infectie protocol en checks. Dus even een flinke omschakeling, maar kijk erg positief terug op de bevalling. Dit was gewoon niet gelukt thuis en zonder de weeenopwekkers en pijnstilling. Fantastische mensen hier in het zkh.

voor het slapen gaan verloor ik mijn slijmprop. omdat dit niks hoeft te betekenen had ik geen stress en ging ik gewoon slapen. rond 5 uur moest ik naar de wc voor een nummer 2. en kreeg ik regelmatige weeën - om de 6 min voor ong. 40 min. niet pijnlijk, lichte kramp. ik moest vervolgens nog een keer naar het toilet. de weeën werden rond 8 uur langzaamaan steeds sterker. ik ging in bad, om ze weg te puffen. rond half 10 had ik om de 2 min weeën en begonnen de persweeen ik gaf mn vk een update en die zei meteen: “NU naar het zh! de baby heeft haast!” net over 10 uur waren we in het zh. na 47 min persen werd onze zoon geboren! …en om 14.30 waren we weer thuis. in de ochtend had mn man mn oudste dochter naar de opvang gebracht en rond 17.00 werd ze weer opgehaald. alsof het een normale werkdag was. heel bizar… maar dankbaar dat het zo is gegaan 🫶🏼

Ik ben afgelopen zaterdag bevallen. En heb de bevalling eigenlijk nu pas mentaal verwerkt.. het was echt gekkenhuis voor mijn gevoel. Ik zou die zondag op maandag worden ingeleid dus ik had me echt daarop ingesteld. Zaterdag werd ik om 3.30u wakker van krampen. Maar echt krampen niet meer dan dat. Maar dit had ik al weken en elke keer was het loos alarm. Ben ze toch maar gaan timen want kon toch niet meer slapen. Na ongeveer drie kwartier timen en ook beneden rond gelopen te hebben bleven de krampen om de 5/6min komen en hielden ze ongeveer 1 min aan.. maar het was nog steeds mega dragelijk (mijn referentie kader van de eerste bevalling was breken vliezen en giga weeenstorm dus herkende dit totaal niet) Ik mij man wakker maken, maar die wilde niet wakker worden want ik was nog te kwiek en het zou wel weer loos alarm zijn.. uiteindelijk midden in de nacht m’n moeder gebeld, die zei eigenlijk het zelfde als mijn man. Dus ik begon ook weer mega te twijfelen en dacht ook. Ach het is dragelijk heb dit wel vaker gehad ze zullen wel gelijk hebben. Toch even verloskundige gebeld voor de zekerheid en ook die zei, als je het zeker wilt weten ga maar even in bad zitten. Dan nemen ze wel af als het gerommel is. Ik in bad, als de dood dat m’n zoon wakker werd, het vals alarm was en de hele boel hier op stelten stond voor niks. Maar zodra ik in bad zat werden de krampen in eens weeen en kwamen ze elke 3 minuten. Wel waren ze nog prima dragelijk maar ik dacht toen wel oké het begint nu. Man wakker gemaakt die ging de VK bellen, ik m’n moeder gebeld. Beide kwamen deze kant op. Toen de VK er was had ik al 5 centimeter ontsluiting. Toen was ik pis link. Want ik had een leeg bevalplan het enige wat ik erin had staan was dat ik een ruggenprik wilde. En dat kon toen niet meer. Hebben even op m’n moeder moeten wachten omdat m’n zoon anders alleen thuis was. Toen direct naar het ziekenhuis. Daar begonnen al mega snel de pers weeen. Met 8cm mocht ik gaan persen omdat ik mega aandrang had en volgens de verloskundige het persen voor 10cm zou zorgen. Dit deed het ook. Heb denk ik 10 min geperst en toen was onze dochter er. Stort bevalling van 3 uur en 3 kwartier, vanaf de eerste kramp tot dat ze er was. Mentaal echt een dingetje geweest de dagen erna , het voelde niet echt ofzo. Gelukkig nu helemaal gewend en blij dat het zo gegaan is. Nog steeds jammer van die ruggenprik, had nog wel even 1x mezelf in hogere hoogte willen begeven 🤪

Hey maar wauw even complimenten voor dat je het zo goed hebt opgevangen! Wel een mentale rollercoaster natuurlijk, maar hoe gaaf dat je het eigenlijk zo "ontspannen" hebt kunnen beleven ten opzichte van je weeenstorm de vorige keer! Iets om trots op te zijn 🙏

Ja dit, fijn dat je dit berichtje schrijft want je hebt helemaal gelijk! Hulde ook meteen voor alle mama's die de moeite nemen om hier hun verhaal te delen. Ik heb ze allemaal gelezen en het is heel fijn als voorbereiding!!!

Bevallen van Stenn op 12/11. Bevalling was best pittig, ben ingeleid en kreeg weeën opwekkers, met 4cm ontsluiting kreeg ik een ruggenprik ongeveer 1,5 uur later zat ik al op 8 cm. Met 10 cm mocht ik persen dit heeft in totaal 1 uur en 3 kwartier geduurd toen hebben ze alsnog de vacuüm pomp erbij gepakt, verder een halve liter bloed verloren maar ik was nadien helemaal gesloopt van het lange persen. Verder een gezond mannetje op de wereld gebracht 💙

Afgelopen dinsdag heb ik mijn droombevalling mogen beleven! Tijdens mijn eerste bevalling was ik vrij snel met ontsluiten, 5,5 uur van 0 naar 10. We verwachtten daarom nu, bij ons 2e kindje, weer een vlotte bevalling. Maar 2 uur!? Dat had niemand verwacht! In de ochtend nog op de fiets met dochter van 1,5 voorop naar controle bij de verloskundige. Ik had af en toe al last van steken in mijn buik die voelden als verkramping van mijn baarmoedermond. Om 13.39 stond ik op van de bank om naar de wc te gaan maar er begon al wat langs mijn benen te stromen. Ik kon er niet helemaal wijs uit worden of het vruchtwater was maar het was aan de kleur te zien in ieder geval geen meconiumhoudend vruchtwater dus dat was goed nieuws. Ik appte mijn man, die op kantoor was: "Ik heb slijm en bloedverlies en een beetje krampen. Ik bel je als het erger wordt" Nog geen 5 minuten later is het me duidelijk dat het best sterke weeën zijn en bel mijn man dat hij thuis moet komen. Ook de verloskundige gebeld, ze zei dat ik haar moest bellen wanneer ik haar nodig had. Ik begon de weeën te timen en instrueerde mijn moeder om het opblaasbare bad klaar te zetten en liet hem zelf vollopen. De weeën waren meteen regelmatig, ongeveer elke 4 minuten. Onze dochter kwam nog even kijken terwijl ik in bad zat, die vond de meditatiemuziek ook wel relaxt en het water leuk om mee te spelen. Ik vroeg of mijn moeder haar mee wilde nemen naar de woonkamer. Ik humde mee met de meditatie om de weeën op te vangen, terwijl ik de tijd aftelde tot mijn man thuis zou komen. Ik kon voelen hoe mijn bekkenbodem zich wilde aanspannen onder druk van de baby, maar voelde dat ook ineens ontspannen zodat de baby erlangs kon. Met elke wee voelde ik de baby meer naar beneden zakken. Om 14.55 voelde ik dat de weeën nog wat sterker/pijnlijker werden. Ik belde de vk dat ze moest komen. 15.00: mijn man kwam eindelijk thuis, zo fijn om hem bij me te hebben. Ik praat hem heel even bij tussen de weeën door (nu elke 3 minuten, 1 minuut lang). Hij brengt me een kam waar ik in kan knijpen om me af te leiden van de pijn. Na misschien een kwartier heb ik al persdrang. Ik voel met mijn hand en kan het hoofdje al voelen! De vk is er nog niet, mijn man belt haar, nog 8 minuten. Ik durf niet volle bak mee te persen, duw een beetje mee bovenin maar laat het ook een beetje gebeuren. Als de verloskundige er is durf ik wel en ze is precies op tijd om me door de uitdrijving te coachen. Die ring of fire heb ik de vorige keer niet ervaren maar nu snap ik hem! Nog een perswee later is om 15.35 ons tweede kindje geboren, weer een dochter, onze Mila. Het kon niet beter gaan dan dit, ik wilde zo graag een ontspannen thuisbevalling in bad. Ik vond het zo bijzonder om haar echt naar beneden te voelen zakken en ben zo trots op mezelf dat ik dit zo goed onder controle had. Toen ik daar bijna een uur alleen in het bad zat spookten er wel gedachten door mijn hoofd maar de niet-helpende gedachten drukte ik weg. Om uiteindelijk zo snel te bevallen en eigenlijk met pijn die goed te managen viel, vond ik echt heel bijzonder. Ik gun jullie allemaal je droombevalling! You can do this! 💪♥️

Wow dit klinkt zo mooi en ook ontzettend stoer en autonoom. Misschien gekke vraag maar heb je playlist of aanraders voor muziek voor tijdens de bevalling?

Dankjewel! 🥰 Ik vind het ook echt leuk om te delen en hoop dat het anderen helpt! Dit is mijn playlist met affirmaties die ik veel vooraf heb geluisterd, meditatiemuziek en een heel mooie zwangerschapsmeditatie om verbinding te maken met je kindje. Ik moest er elke keer van huilen 🥹 Het laatste nummer, First stage B stond bij mij op repeat deze bevalling. https://open.spotify.com/playlist/6UzIaXRxjSNlqFmI4DaoJJ?si=TJGNFH5bTbGGsoLhwk_uMw Als je nog meer vragen hebt stuur me ook gerust een berichtje 😘

Eerste kindje 💗 Mijn Bevallingsverhaal Op 14 november om 05:00 begon het allemaal. Langzaam voelde ik de weeën opkomen. Het was nog te doen, maar het voelde toch al bijzonder: het begin van een nieuwe fase en wist van dit is echt weeën Rond 11:00 kwam de verloskundige langs en bleek ik 2 cm ontsluiting te hebben. Het voelde alsof het allemaal nog ver weg was, maar de uren daarna begon alles serieuzer te worden. Rond 14:00 begon ik met een weeëntimer, en al snel kwamen de weeën om de 5 minuten, elk een minuut lang. Het begon echt pijn te doen. Die avond om 17:00 kwam de verloskundige opnieuw en bleek ik 2,5 cm ontsluiting te hebben. Ze vroeg of ik gestript wilde worden. Ik dacht: *nu ik hier toch al lig, waarom niet?* Vanaf dat moment ging het allemaal in een stroomversnelling. Tegen 20:00 was ik helemaal kapot met zoveel pijn Toen de verloskundige opnieuw kwam, bleek ik 3 cm ontsluiting te hebben. ( teleurstelling) Ze zou om 22:30 weer terugkomen steeds 3 cm maar ik hield het niet meer en was uitgeput en moet nog een lange weg dacht ik . Op dat moment besloten we naar het ziekenhuis te gaan. Om 23:30 kreeg ik een ruggenprik en bleek ik 4 cm ontsluiting te hebben. Wat een opluchting! Ik voelde me eindelijk weer mezelf. M’n broer en mijn moeder kwamen nog spullen brengen, en om 00:30 werden mijn vliezen gebroken. Ik had toen 5 cm ontsluiting. En toen heeelijk ff geslapen, want het was een lange nacht geweest. Ondertussen wel wat gecontroleerd maar ik voelde niks dus eigenlijk geslapen veel De ochtend bracht nieuwe energie. Rond 04:00 had ik nog steeds 5 cm, maar de weeën waren intenser geworden maar voelde niks echt . Tegen 07:00 kwam ik op 8 cm ontsluiting. Het voelde zo spannend en bijzonder: het moment waar ik al die maanden op had gewacht kwam steeds dichterbij. Om 09:00 was het eindelijk zover: ik had volledige ontsluiting. Maar... ik moest nog 2 uur wegpuffen omdat onze dochter nog wat verder moest indalen. Dat was echt afzien. De persweeën waren ondraaglijk en voelden alsof ik moest poepen. Het was next-level pijn, echt de hel. Maar uiteindelijk, om 11:30, mocht ik eindelijk beginnen met persen. Wat een intens gevoel was dat. Ik dacht echt: *ik kan dit niet.* Maar toen voelde ik haar hoofdje en sprak ik mezelf moed in: *dit is het moment. Dit is waar je het voor doet.* Wat bleek, ik had veel meer kracht dan ik dacht. En toen, om 13:04, kwam onze prachtige dochter ter wereld. Dat moment was zo bijzonder en intens. Gelukkig kwam de placenta er ook zonder veel moeite uit. Het duurde wel even – 28 minuten om precies te zijn – gelukkig optijd maar dat voelde als niets in vergelijking met alles daarvoor. Op 16 november om 11:00 waren we eindelijk thuis moest 24 uur blijven wegens na controle van de ruggenprik kozen er zelf voor om langer te blijven tot volgende ochtend anders moesten we in de nacht naar huis wilde we niet . Als ik nu terugkijk op alles, zou ik het zo weer doen, ondanks de rollercoaster van emoties en pijn. Geen enkele bevalling is hetzelfde, maar wat is het bijzonder dat wij vrouwen dit kunnen. Het is echt een kracht waar ik zo trots op ben.

💙 stortbevalling 💙 04:00 uur gebroken vliezen 10:29 uur eerste wee, echter tellen deze volgens de richtlijnen niet mee want het zijn geen ontsluitingsweeen. Ik zit nu nog in de voorweeën. 13:00 uur verloskundige komt langs en geeft aan dat ik mij moet voorbereiden op een lange zit want het zijn nog steeds voorweeën 15:00 uur verloskundige gebeld want weeën worden intens, geen houding is comfortabel en focus houden vind ik lastig. Ze komt langs om 17:00 uur ipv 18:00 uur 16:20 uur de weeën veranderen, een gevoel van poepen ontstaat en er komen dierlijke geluiden vrij. De verloskundige geeft instructies via de telefoon en zal zo spoedig mogelijk bij ons zijn. 17:01 uur de verloskundige komt binnen gestormd, ik zit inmiddels op de baarkruk en ondertussen word de kraamzorg nog gebeld voor spoedassistentie. 17:11 uur ik mag de baby zelf aanpakken, terwijl hij in mijn armen ligt, wordt de navelstreng uitgeklopt want ik verlies te veel bloed. En dan zie ik dat wij trotse ouders zijn geworden van een zoon💙 17:18 uur de placenta wordt geboren, 4 hechtingen voor de schoonheid en 1 voor een bloedvaatje. Ondanks dat blijf ik bloeden en krijg ik een spuitje. 17:50 uur de kraamzorg komt binnen. Daarna is het tijd om met z’n drieën bij te komen in bed.

18-11-2024 Na een controle bij de verloskundige doorgestuurd naar het ziekenhuis omdat er een vermoeden was dat mijn vliezen waren gescheurd. 10:15 in het ziekenhuis, baby bleek nog weinig vruchtwater te hebben, maar geen scheur in de vliezen gevonden. Bloed en urine onderzoek gedaan en helaas bleek ik een zwangerschapsvergiftiging te hebben. Ik moest meteen ingeleid worden. 14:30 kwam de verloskundige en voelde 3cm ontsluiting. Ik had dus geen ballon nodig en de vliezen konden gelijk gebroken worden. Rond 16:00 uur aan de weeën opwekkers, welke regelmatig verhoogd werden. Na de 2e verhoging had ik zulke heftige weeën dat ik het niet meer aankon. Rond 20:00 uur zat ik op 4 cm en kreeg ik een ruggenprik. Deze werkte alleen aan de linkerkant, rechts voelde ik alle buik en rug weeën nog. Rond 22:00 uur hebben ze toch maar een andere soort pijnstilling in de ruggenprik gedaan, eindelijk kon ik ontspannen. Maar helaas een kort uurtje later begon ik alle weeën weer heel heftig te voelen en gilde ik het hele ziekenhuis bij elkaar.. De gynaecoloog voelde toen 9 cm ontsluiting, welke na 1x persen 10 cm werd. De baby lag nog hoog en ik mocht daarom langzaam wat meepersen wanneer ik wat voelde. Ze zou over een uurtje komen kijken hoe ver het was. Maar na 20 minuten had ik al heftige persweeën en stormden verloskundigen de kamer binnen. Na 23 minuten persen was onze kleine man net voor 12 uur ‘s nachts geboren. 1 kleine scheur aan de binnenkant wat gehecht moest worden. Verder was alles intact. Ik heb veel te horen gekregen hoe goed het was gegaan voor een eerste bevalling. Voor mij voelde het helaas wel anders. Het is zo snel en heftig verlopen. Ik wilde zo graag een ruggenprik, maar uiteindelijk grotendeels zonder pijnstilling moeten bevallen omdat de ruggenprik niet werkte. Het is nu gelukkig allemaal achter de rug en zijn wij super blij en trots op onze zoon die het zo goed doet! We genieten volop van hem en nemen genoeg tijd om zowel lichamelijk als mentaal te herstellen!

Zaterdag 16-11 ben ik samen met mijn vriend om 19.30 uur nog een rondje gaan lopen, was toen 39+6 weken. Op de terugweg expres nog wat trottoirbanden meegepakt in de hoop dat het iets zou doen. Om 20.00 uur kwamen we thuis en moest ik plassen, na het plassen sta ik op en braken mijn vliezen. Verloskundige gebeld en zij was rond 21.00 uur hier, gaf aan dat het echt nog wel max 72 uur kon duren aangezien ik geen tekenen had dat ik zou gaan bevallen. Advies gekregen om lekker te gaan douchen en te gaan slapen en dan zou de volgende ochtend een nieuwe controle plaats vinden. Zo gezegd zo gedaan, lekker gaan douchen en om 21.30 uur begonnen mijn weeen. Dit tot 22.45 uur volgehouden en toen heeft mijn vriend opnieuw gebeld omdat ik best wat bloedverlies had en flinke weeen. Om 23.00 uur was de verloskundige hier en heeft ze mijn ontsluiting nagekeken en bleek toen 5 cm te hebben. De ziekenhuizen hier in de regio gebeld maar door onderbezetting en geen plek uit moeten wijken naar een ander ziekenhuis. Daar zijn we op 17-11 om 00.00 uur aangekomen! Ik ben toen in bad gaan liggen en dit deed mij zo goed, dit tot 02.55 uur volgehouden en toen werd ik opnieuw gecontroleerd omdat ik zo’n druk voelde en bleek ik 8 cm te hebben. Doordat ons zoontje nog heel erg naar rechts lag moest ik 20 minuten op mijn zij gaan liggen en de persdrang weg puffen zodat het randje wat ze nog voelde weg zou gaan wat uiteindelijk lukte. Na 24 minuten persen is ons zoontje geboren in blakende gezondheid! Echt een droombevalling gehad met precies 40 weken op de uitgerekende datum 🩵

Maandag 4-11 moesten we om 15:30 uur in het ziekenhuis zijn,omdat ik een ballontje geplaatst kreeg. Even aan ctg om te kijken hoe het met ons meisje ging dat was allemaal goed. Ballontje werd geplaatst was even gevoelig maar verder ging het wel. Kreeg ook nog wat krampen maar niet heel erg. We zijn naar huis gegaan en daar worden de krampen erger maar ik kon ze makkelijk weg puffen. Rond 23:30 uur kwam ballontje eruit. En de krampen bleven maar niet heel erg. Dinsdag 5-11 om 6:00 uur heb ik ziekenhuis gebeld en we mochten gelijk komen. We waren er om 7:00 uur. Werd aan ctg gelegt om te kijken hoe het met ons kleine meid was, Nou die was erg actief in mij buik. Ik bleek 3 cm ontsluiting te hebben. Er werd bloed geprikt om te kijken wat mijn bloedgroep was. Moesten daar even op wachten. Ze hadden infuus geplaats voor weeën opwekkers. Rond 8:30 uur gingen ze mij vliezen breken. En werd er spul in mijn infuus gespoten om de weeën op te wekken. Nou ik ka je vertellen dat was geen pretje. De weeën werden steeds heftiger en heftiger. Waardoor ik eigenlijk in paniek raakte waarop de arts zei.nu gaan we even minder doen want je moet even bijkomen want straks heb je puf nodig voor de bevalling. Weeën waren nog steeds heftig. Ze vroegen wilde anders gaan zitten ipv liggen ik zei ja mag ik op een bal zitten. Ja hoor dat mag. Ze gingen de bal halen. Ik ging op de bal zitten maar kreeg echt drang om te poepen. Dus ik zeg ik moet poepen. Oh dan gaan we kijken hoeveel ontsluiting je hebt bleek ik 5 cm te hebben. Ik zei maar ik moet echt naar de wc om te poepen. Oké zei de arts, ga maar naar de wc. Ik zit op de wc en kreeg de eerste wee die ging wel,de tweede wee die werd heftiger en de derde wee voel ik letterlijk heel mijn onderkant open staan. Ik zeg tegen mijn man help help ga iemand halen want het gaat gebeuren. En debij de vierde wee komt ons dochtertje en ze viel in de wc pot. Mijn man was ondertussen iemand gaan halen. En daarna weet ik niet meer wat er gebeurd is. Mijn man zei je hebt ons dochtertje gelijk opgevangen en er kwamen 8 verpleegsters binnen ook de arts. 4 gingen mij bed halen en 4 stonden naast mij. Maar ons dochtertje huilde niet dus hebben ze haar op haar rug zitten wrijven. Mijn man die werd spier wit omdat ons dochtertje niet huilde. Gelukkig huilde ze even later wel. Ze vroegen aan mij kunt lopen naar bed ik zei ja hoor dat kan ik. Ik ons dochtertje vast en andere verpleegster de navelstreng vast en ben zo maar bed gestapt. Naar de andere kant van kamer gebracht omdat de placenta eruit moest. Dir heeft een half uur geduurd voordat de placenta eruit kwam. Ze hebben eenmalige katheter gezet en spul gegeven in infuus zodat ik dus een wee kreeg en ja joor placenta kwam eruit. Alleen wad de placenta in 2 delen. Wat ze dus raar bonden en een flinke navelstreng ze zeiden al jullie dochtertje heeft goede voeding gehad. Ik heb echt zeker een week nodig gehad om te bekomen van de bevalling, omdat het zo snel ging. Soms heb ik er nog last van. De derde dag heb ik zitten huilen op de wc omdat ik niet durfde om ontlasting te krijgen zo bang dat ik was. Ik zag alles weer voorbij komen. Maar uiteindelijk moest ik 1 nachtje blijven vanwege hoge bloeddruk. Woensdag mochten we naar huis. En nu genieten we met ons 8 van ons kleine meid Tara.

Mijn eigen bubbel bevalling 🫧 02:00 uur in de nacht begon ik wat menstruatie achtige krampen te krijgen. Ik dacht dit zullen vast de welbekende oefen weeën zijn. (Bij mijn zoontje ingeleid bij 36 weken dus geen spontane bevalling mee gemaakt) 06:00 uur zei ik tegen mijn man dat ik voor de grap eens zou gaan timen. Er zat zo’n 8-10 minuten tussen iedere kramp/wee. 6:30 uur verloor ik mega veel slijm/vocht. Bleek achteraf dat ik vruchtwater in delen ben verloren) Ik besloot om 9:00 uur toch maar even naar het moeder en kind huis te bellen. Wat ik zelf krampen noemde, klonk als weeën zei de verloskundige aan de telefoon. Er werd geadviseerd de weeën te gaan timen. Een uur lang. En als ze dan iedere 3-5 min kwamen moest ik terug bellen en kon ik komen. De app vertelde mij al gauw dat ik in de actieve fase van de bevalling zat.. hup zoontje zijn schoenen aan, naar de oppas en vertrekken naar het ziekenhuis. 11:30 uur: daar aangekomen had ik 3 cm ontsluiting. Verloskundige in opleiding vertelde me dat dit 2 kanten op kon gaan. Óf het zet door, óf ik mocht zelfs terug naar huis omdat het me 2e kindje is en vrouwen al vaak binnen komen met 3 cm wat lang op zich kan wachten uiteindelijk.. dus moest ik dan thuis rustig afwachten tot het zou doorzetten. Ze zou om 14:00 uur terug komen om nog eens te checken. Al heel snel merkte ik dat ik in mijn eigen wereld en bubbel terecht kwam. De yogabal heeft mij door ontzettend heftige weeën heen geholpen voor ongeveer 1,5 uur lang. Rond 13:00 uur zei mijn man, je hebt pijn he, ze komen nu wel heel kort achter elkaar, zal ik een lekker warm bad voor je vullen? Ik zei JA doe maar.. misschien lukt het me om daar wat verder te ontsluiten. Ik dacht omg als dit 5 cm ofzo is trek ik dit echt niet nog langer. Met een kam in mijn hand ging ik in het bad zitten. 1 wee en ik wilde eruit. Te pijnlijk, geen fijne houding in bad. Ik wilde terug naar de yogabal. Daar kon ik het beste op mijn ademhaling letten en kwam ik heel snel in mijn eigen bubbel terecht. Mijn lichaam nam letterlijk het werk over, zolang ik maar op mijn ademhaling bleef letten. Om 13:45 uur kwam de verloskundige. Zo zegt ze: dit ziet er anders uit dan 2 uurtjes geleden dame. Ik zeg ja ik hoop ontzettend dat ik wat centimeters ben gevorderd. We zullen eens gaan kijken zegt ze. Hey zegt de verloskundige voel je persdrang? Ik zeg ja al een paar minuten.. ze zegt ik zie het aan je buik. Die spant en trekt samen. Ze voelt en zegt meisje jij mag gaan persen jij hebt 10 cm ontsluiting. Dat heb jij ff snel gedaan! Ik was in shock en ontzettend blij!!! Met 1 perswee is onze kleine meid op de wereld gekomen. Het was een spontane droombevalling. Ik had mijn mindset geleerd positieve affirmaties te geven tijdens mijn bevalling en mijzelf beloofd dat ik dit kon. Ik ben ervan overtuigd dat ik dit mede daardoor heb bereikt. De yogabal, mijn mindset, het kammetje in mijn hand zodat mijn lichaam maar 1 pijnprikkel opvangt, de endorfine die mijn lichaam zelf aanmaakt en mijn ademhaling hebben mij door mijn eigen bubbel bevalling heen geholpen. Ik ben ontzettend trots op mezelf! 🙏🏻

Heftige bevalling/keizersnede, misschien niet het verhaal om te lezen als je nog moet bevallen maar gelukkig ook zeer uitzonderlijk en een goed eind🩷 Na 1,5 week proberen te primen (2x ballon, in totaal 3 dagen tabletjes en een lang ziekenhuisverblijf) uiteindelijk vliezen laten breken (moest in 2x, ging heel moeizaam), vervolgens weeënopwekkers zonder gewenst resultaat en na 13 uur alle trucjes uitgeprobeerd te hebben, is ze geboren middels een heftige keizersnede waarbij de ruggenprik ook niet goed z'n werk deed. Ontzettend veel pijn gehad, als heel heftig ervaren maar toch ook zo mooi. Met veel steun van m'n partner en super lief ziekenhuis personeel was het al met al een prima ervaring en mogen we waarschijnlijk vandaag alweer naar huis (19e in de avond geboren). Daarbij maakt onze dochter het super goed en was haar hartslag al die tijd helemaal goed, dus dat hield ons ook positief 🍀

Op 12 november is onze kleine geboren. Helaas is er niks van ons geboorteplan overeind gebleven. Wel kijk ik goed terug op de bevalling. Ik had het hele weekend in de nachten voorweeën. Dat was volledig in mn rug en extreem pijnlijk. Ik en mn partner besloten daarom op maandagochtend (na een nacht in bad doorgebracht te hebben) de verloskundige te bellen. Die kwam langs en meette max 3 cm ontsluiting. Doordat de pijn zo heftig was, hebben we besloten af te stappen van de gewenste badbevalling en over te stappen op een ruggenprik. Na rondbellen bleken al onze voorkeursziekenhuizen vol. Dus kwamen we op een ander ziekenhuis in de buurt uit. In het ziekenhuis zat gelukkig de prik er zo in. S middags kreeg ik weeënopwekkers vooral om de weeën sterker te maken. Dat slaagde maar helaas vorderde de ontsluiting niet. Om 5 uur werd er voor het eerst gesproken over een keizersnede. Om 11 uur s avonds werd dat plan definitief. Ik heb uiteindelijk maar 4 cm ontsluiting gehaald. De teleurstelling van mijn kant zit hem voorname in het niet kunnen hebben persen. Ik had dat enorm graag willen meemaken. Gelukkig kon mijn partner het proces remmen en hebben we eerst uitgebreid kunnen praten met de gynaecoloog over de opties en ook de opties rondom de keizersnede en hoe dat proces eruit zou komen te zien. Denk aan de mogelijkheid om toch een halve lotus bevalling te doen. Daar de tijd voor te hebben gekregen dat waardeer ik enorm. Onze kleine liep blauw aan na de geboorte dus toen was de halve lotus weer van de baan. Maar dat werd op dat moment aangegeven, zoals van tevoren afgesproken. Het was dan ook voor mij geruststellend dat we ook hierin de afspraken volgden en gaf mij rust. 5 minuten later kwamen partner en baby bij mij terug en konden we hem goed bewonderen. Gelukkig doet de kleine het enorm goed. Ook ik ben goed herstellende. Hormonen maken me af en toe nog flink emotioneel ook over hoe alles anders is gelopen. Maar ik kijk erg goed terug op alles in het algemeen.

Jo'handro 💙 01/11/2024 4505 gram 52,5 cm 39+4 weken geboren Het was een zware bevalling. 31 oktoberin de ochtend ben ik gestript geworden en om 15 uur zijn mijn vliezen gebroken. Toen direct gebeld, en ik mocht nog 6 uurtjes thuis blijven. Dit gedaan en om 9 uur savonds binnen gegaan. Ze hebben mij toen onderzocht op ontsluiting met gel en erna pas de test op vruchtwater gedaan. Door de gel was deze negatief en hebben ze mij terug naar huis gestuurd. Om 5 uur sochtends kreeg ik rugweeen en had ik nog altijd vochtverlies. Gebeld en moest terug komen. Ik was 13 uur in de kamer en een aantal onderzoeken verder. Ook aangedrongen het vruchtwater te testen zonder eerst gel te gebruiken, bleek dat toch mijn (bovenste) vliezen gebroken waren. Toen mocht ik niet meer naar huis, en werd ik ingeleid wegens infectie gevaar. Ze hebben eerst de onderste vliezen gebroken, dat leverde maar 2cm extra ontsluiting op. Dus zaten we op 4cm. Toen met wee opwekkers aan de slag gegaan en dit resulteerde in maximaal 6cm ontsluiting. De baby lag ook sterrenkijker met zijn hoofdje en begon stress te krijgen van de weeopwekkers. Ik zelf was ook helemaal op, aan het trillen en heb koorts gekregen. Toen moest ik dringend een keuze maken, om de kleine middels een keizersnee ter wereld te brengen. Zo is onze zoon Jo'handro, naar een zware bevalling om 23:09 op 1 november geboren.