Onbegrip

Hi allemaal, Misschien ben ik een enorme zeikerd, maar ik heb echt geen humor meer als het op mijn zwangerschap aankomt. Ik heb heel veel last van bekkenpijn en psychische klachten a.g.v. mijn eerste bevalling en kraamtijd. Hier krijg ik ook therapie voor momenteel. Ook echt veel meer last van mijn hormonen dan in de eerste zwangerschap trouwens. Ik kan fysiek niet zo veel, ik moet echt mijn gemak houden wil ik de bekkenklachten enigszins kunnen beperken. Ik heb het gevoel dat mijn man hier onvoldoende begrip voor heeft. Ik durf bijvoorbeeld haast niet de vaatwasser aan hem over te laten als ik de dag vrij ben geweest en al te veel huishoudelijke klusjes gedaan heb, omdat ik bang ben dat hij dan chagrijnig wordt en daar heb ik geen zin in. Sowieso in algemene zin vind ik dat hij weinig begrip heeft voor wat een zwangerschap inhoudt en hoe hard een vrouwenlichaam moet werken. Hij maakt vaak grapjes erover en ik kan er gewoon niet om lachen, trek het heel slecht. Ik voel me eigenlijk een beetje eenzaam. Meer dames die dit herkennen en zo ja, tips om ermee om te gaan?