Onzeker over alles, gevoel dat niks lukt

Oh lieverd toch ❤️ Ik ben geen professional, maar dit klinkt als de eerste signalen van postpartum depressie wat helemaal niet gek is als ik lees wat een valse start je gemaakt hebt. Wat goed dat je het uit kunt spreken en wat sterk dat je het deelt. Lijkt me doodeng en supermoeilijk om met zulke emoties en gedachten te strugglen, naast je fysieke herstel. Hier bestaat sowieso hulp voor, Kraamzorg/verloskundige/consultatiebureau kunnen je verder helpen met hulp op maat speciaal aangepast op wat jij nu nodig hebt. Je doet het supergoed, en ik weet zeker dat je vriend en kleintje ook trots op je zijn. Heel veel liefs en succes, kracht en zelfvertrouwen gewenst!

Wat een ontzettend pittige start heb je gehad zeg. Dikke knuffel voor je! Ik kan me heel goed voorstellen dat je hiermee worstelt. Laat het er ook gewoon zijn want het is niet gek dat het moeilijk is om te genieten met zo'n start. Het zal vanzelf wennen en je zult echt vanzelf steeds meer vertrouwen krijgen. Maar, als ik je een tip mag geven, bespreek dit vooral met mensen: partner, verloskundige, huisarts ,zodat ze je goed in de gaten kunnen houden. Succes!

Ik herken dit enorm! Ons zoontje is 25-10 geboren, een lange en heftige bevalling gehad. Uiteindelijk is de kleine man gehaald met de pomp en heb ik een aantal hechtingen gekregen. 2 dagen in het zkh gebleven en vorige week zondag thuis gekomen. Alleen heb ik zoveel last gekregen van mijn hechtingen dat ik eigenlijk alleen maar kon liggen.. mijn vriend heeft zoveel gedaan en ik kon niks.. ik probeerde het wel maar de tranen liepen over m'n wangen van de pijn met het geven van de fles.. nachten en dagen gehuild omdat ik me zo slecht voelde dat ik niet voor m'n zoontje kon zorgen en zoveel schuld gevoel naar m'n vriend omdat hij alles oppakte, zorg voor mij ons zoontje en het huishouden erbij.. nu 10 dagen later begint er eindelijk verbetering in te komen.. en probeer ik zoveel mogelijk contact met m'n zoontje te maken. En het helpt echt! Lang verhaal kort, ons lichaam heeft de rust nodig.. wanneer dat voldoende is krijg je de tijd echt wel🩵

Ja! Vooral ook dat schuldgevoel! Bedankt voor het delen van jouw verhaal 🩵

Je hebt nog een heel leven om de allerbeste moeder te zijn voor je kindje! Niet te streng zijn voor jezelf als dingen nu nog niet lukken of niet heel natuurijk voelen, je hebt zelf ook iets heel pittigs mee gemaakt en moet herstellen!

Ja, het is verschrikkelijk om je zo terug voelen.. maar echt hoor het wordt beter geloof me! En blijf er over praten en blijf vooral huilen en het niet verstoppen! Je doet het goed 🩵

Dankjewel allemaal 🩵 Ik heb inmiddels op aanraden van mijn kraamhulp contact gezocht met een coach gespecialiseerd in moederschap 😊

Oei dat hersenvocht zal veel pijn hebben gedaan. En HELLP ook nog! Ik kon na mijn eerste bevalling ook de kleine amper tillen , ontzettend zwaar. Fysiek herstel duurde gewoon echt lang toen. Dus ik snap dat je dan op je vriend wacht. Hopelijk doe je dat niet door onzekerheid want als je er zin in hebt en t gaat gewoon lekker doen. Nu je je iets beter voelt zou ik vragen aan de verloskundige praktijk of er niet iemand nog een keer langs kan komen om wat tips te geven hoe in deze fase houding te vinden. Of de ggd vragen mee te kijken, daar kan je ook terecht. Want als je een fijne houding vind dan kan je daar ook van genieten. Ze zijn zo weer groter. Je mist nu die tips allemaal van de kraamzorg omdat je het toen nog niet kon. Je doet het super, maar je hebt gewoon een valse start gehad en als je het dan ineens allemaal zelf moet doen maakt dat natuurlijk onzeker. Succes!