Onzekerheid

Ik heb precies hetzelfde! Bij ons heeft het ook jaren geduurd voordat we zwanger waren, en net toen we met de eerste onderzoeken zijn begonnen ben ik alsnog spontaan zwanger geworden wat niemand had verwacht. Dus het was zeker gewenst en toch loop ik nu precies met dezelfde vragen in mijn hoofd en bepaalde emoties. Ik ben er van overtuigd dat dit grotendeels hormonen zijn.. maar toch!

Ik herken dit zooo erg. Alsof het angst voor het onbekende is.. tot nog toe is alles een soort van "standaard rijtje".. met de zwangerschap zoveel echo's, babykamer voorbereiden, bevallen... maar daarna.. soort van grote zee van opties waarin ook zoveel "niet goed" kan gaan.. De vragen zoals ga ik wel n goede moeder zijn, gaan m'n man en ik elkaar vinden in het ouderschap en nog een aantal kunnen zo overweldigend zijn.. wat me bijna weer maakt twijfelen of we wel n goede keuze hebben gemaakt om voor n kindje te gaan (ook al was de wens groot) Aan de ene kant probeer ik de vragen te verkennen met waar ze vandaan komen en wat de antwoorden kunnen zijn.. tegelijkertijd ook proberen te accepteren dat de onzekerheid er is (iemand zei laatst tegen me "we zijn allemaal groot geworden he")

Sterkte ook, met dit gevoel. Lief zijn voor jezelf met extra theetjes, en misschien wat proberen op te schrijven. Het komt goed, daar geloof ik in ❤️.. en je gaat n fantastische mama zijn, want die onzekerheden maken ook dat je niet zomaar wat doet, maar soms even extra nadenkt over alles.. you can do it!!

Snap ik meid!! Hormonen, is helemaal niet gek om dit soort gedachtes te hebben. Jij en wij allemaal kunnen dit! Het komt ineens heel dichtbij en is het daarom extra spannend