Hoi Dames,
Ik ben normaal echt geen persoon die topics opent maar ik merk dat mijn onzekerheid me de kop kost en wil graag advies van mensen die (deels) het zelfde hebben als ik
Momenteel ben ik 11 weken en 5 dagen zwanger van mijn eerste kindje, opzich is dit al een wonder want ik had me zelf er bij neer gelegd dat ik nooit geen kinderen zou kunnen krijgen.
Echter kan ik totaal niet van mijn zwangerschap genieten omdat ik bij elk steekje, of raar gevoel al denk : ja dat wordt een miskraam.
Vanuit het ziekenhuis krijg ik totaal geen respons en vraag me oprecht af of ik wel goed behandeld word, dus tips zijn ook zeer welkom :-)
Afgelopen maandag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor mijn 2e echo. Deze echo duurde niet langer dan 1 minuut en ik kreeg hierbij te horen dat ze alleen kijken naar het hartje en of het nog leeft (klopt dit?)
Wat ik op het filmpje dacht te zien is dat de baby stuipen had wat leek op iemand die buikspieroefeningen aan het doen was maar heel ongecontroleerd. Ik kreeg hier echter geen reactie op want ja ze kijken alleen naar het hartje en of het beweegt en die bevestiging hadden ze
Verder ging het gesprek over de nipt 13 en 20weken echo.
Als ik de 13 weken echo zou overslaan betekend het dus dat ik van 11.3 weken tot 20 weken geen echo meer zou krijgen terwijl ik medisch ben en telefonisch gezegd was dat ik elke 2 weken een echo zou krijgen. Maar dit was vanuit Fam geboorte zorg, die wisten toen niet dat ik medisch was.
Na dit gesprek werd mijn bloeddruk nog gemeten en bleek dat mijn bloeddruk wat aan de hoge kant was. Hier later die dag met de gynaecoloog over gesproken en hij gaf aan dat hij voor de zekerheid aspirine voor gaat schrijven die ik van de 12 tot aan 36 weken zou moeten slikken. Vervolgens werd mijn bloeddruk weer gemeten en kwam deze op 148/90 en krijg ik morgen weer een meting.
Mijn diabetes is goed en word goed in de gaten gehouden doormiddel van de freestyle libre en door de diëtist en diabetesverpleegkundige en stellen zo nodig mijn insuline bik
Ik ben me nu helemaal gek aan het maken dat als mijn zwangerschap aanhoud het verder in de zwangerschap fout gaat en ik dan van een dood kindje moet bevallen. Ik vind totaal geen rust en iedereen om mij heen kan me ook niet rustig maken.
Daarom zou ik het super fijn vinden als mensen die het zelfde hebben haar verhaal deelt hier zodat ik me hier wat aan op kan trekken en misschien toch wat van mijn zwangschap kan genieten.
En tips voor vragen aan de gynaecoloog/ verloskundige zijn ook meer dan welkom, ook hier loop ik soms in vast
Alvast bedankt en ben jullie nu al enorm dankbaar <3