Hi dames,
Ik word helemaal kriegel. Dus toch maar een topic, misschien vanwege herkenning of steun/tips/adviezen? Heel verhaal, sorry!
Ik heb via een fertiliteitstraject hard gewerkt om zwanger te raken. Dit is tot onze grote blijdschap gelukt. Het is een vrij intensief traject geweest met maandenlang vele afspraken in het ziekenhuis met veel echo’s, veel hormonen, veel spanning, veel klachten en heftige symptomen van mijn ziekte die door het gebrek aan anticonceptie flink terug waren. Ik sta al 17 jaar onder behandeling in dit ziekenhuis waarbij ik al erg jong gesprekken heb moeten voeren over kinderwens, eierstokken, you name it. Ik heb o.a. bekkenbodemfysio omdat het allemaal zo op slot zit. Mijn man heeft erfelijke kanker waardoor we ook bezig zijn geweest met embryoselectie (hier hebben we uiteindelijk vanaf gezien). Het is me niet in de koude kleren gaan zitten.
En toen… zwanger! Helemaal magisch. Maar het contrast was ineens groot. Het was plots absoluut niet meer de bedoeling dat ik nog extra controle echo’s kreeg en ik moest juist wachten op het reguliere traject. Terwijl we met name aan het monitoren waren op cystes, verklevingen en overvolle eierstokken. Ineens zat ik 2 maanden lang zonder echo’s.
17 april heb ik onze echo gehad, hiervoor was ik erg gespannen omdat ik grote kans had op complicaties. Gelukkig alles goed. Wel ben ik bijna 2 weken teruggezet, wat op zich goed past binnen het beeld van onregelmatige cyclus met PCOS. Ik mocht me inschrijven bij de verloskundige!
Ok, toch niet. Nu ik niet meer onderdeel ben van de fertiliteitsafdeling, was te weinig noodzaak om me in het ziekenhuis te houden. Dit werd me redelijk ijzig medegedeeld na de afspraak met de fertiliteitsarts, waarbij ze niet had verteld dat ik niet meer bij het ziekenhuis mocht langskomen.
Na een gesprek met de huisarts heeft hij me toch doorverwezen naar het ziekenhuis omdat ik zoveel bagage heb en er haken en ogen aan zitten. Hij vond het het best voor mij en daarmee de baby om op een vertrouwde plek verder te gaan.
Ik mocht me opnieuw niet zomaar inschrijven, heb de verloskundige echt moeten overtuigen dat ik wel degelijk echt last heb van mijn klachten en er moest nog een consult aan te pas komen voordat ik me mocht inschrijven. Zelfs al had ik de verwijzing. Uiteindelijk alles geregeld met mijn werk en, ook al is het nog even wachten, toch blij met de volgende stip op de horizon.
Afgelopen vrijdag ontving ik de ontslagbrief van de fertiliteitsarts. Daarin stond tot mijn verbazing dat ik tijdens de echo niet op 7w ben geschat, maar op 8w 4d. Een behoorlijk verschil! Ook de uitgerekende datum is anders dan wat ons mondeling is verteld op 17 april. Ik heb direct online een vraagstelling geopend (is de werkwijze van het zkh) om zo snel mogelijk erachter te komen hoe lang ik nu zwanger ben. Het heeft op dit moment namelijk ook impact op supplementen en vervolgstappen met mijn bekkenbodemfysio.
Vanochtend eindelijk bericht van de verloskundige… al mijn afspraken uit het systeem gehaald. Toch maar gebeld. De arts is langdurig ziek geworden. Nu moeten we nog een week langer wachten op de volgende echo. En er werd me opnieuw gevraagd waarom ik eigenlijk in het ziekenhuis loop. Daar ging ze toch nog even achteraan hoor…
Herkennen mensen zich hierin? Zo’n mega chaotische overdracht van de ene afdeling naar de ander? Hebben jullie tips? Ik merk dat ik er stress van krijg, en dat wil ik gewoon niet voor mezelf en voor het kindje.