Overgeven en bevallen

Hoi hoi, Ik heb niet perse echt angst voor overgeven zelf (want het lucht op) maar de aanloop ernaartoe vind ik verschrikkelijk. Loop hiervoor ook bij de psycholoog al een tijdje. Er wordt wel vaak benoemd dat je tijdens de bevalling kan overgeven want je lijf wil ruimte maken. Ik kan dit nu prima relativeren en vind het ook logisch maar als zoiets op het moment zelf gebeurt dan kan ik er echt een paniekaanval van krijgen. Tijdens m'n eerste bevalling heb ik niet over hoeven geven (ik geef dan ook niet makkelijk over) maar het kan bij mijn tweede bevalling natuurlijk anders zijn. Mijn vraag is meer, hoe ga je ermee om als je moet overgeven tijdens de bevalling? Is het "gewoon" van oh het moet er uit, overgeven en klaar? Mijn hoofd maakt er nu dus al een verschrikkelijke ervaring van terwijl het helemaal nog niet gebeurd is. Ik ben ook altijd zo verbaasd en misschien wel jaloers op mensen die overgeven en gewoon weer door kunnen gaan alsof er niks gebeurd is 😅😂 Ben gewoon benieuwd naar wat jullie denken op zo'n moment en hoe dan weer verder gaan met het leven. Dit kan mij trouwens ook wel helpen als er weer eens een buikgriep ronde door het huis gaat want mijn wereld vergaat op zo'n moment 🙃