Afgelopen vrijdag zijn wij ouders geworden van een tweede kindje, een zoon.
De bevalling was heftig en eindigde in een spoedkeizersnede. Dit heeft vooral heel veel impact gehad op mijn man. Ik ben door de wond weinig/niet mobiel en mijn man durft ons nu niet meer uit het oog te verliezen. Hij staat altijd “aan”. We praten hier samen heel veel over en ik probeer onze oudste af en toe te laten spelen bij opa en oma voor wat meer rust nu in huis. Vooral zodat hij ook even bij kan tanken nu de nachten rommelig kunnen zijn. Het gevoel van waakzaamheid en alertheid kan hij alleen maar niet laten gaan. Opzich heel lief maar ik zie dat het hem opbreekt.
Herkennen ouders/partners dit? En hoe kan ik hier het beste mee omgaan?