Relatie met schoonmoeder

Zeker je grenzen aangeven! Het is jullie kindje en niet van haar, hoe lastig het ook is. Mijn schoonmoeder is totaal niet betrokken vraagt nooit hoe het gaat en zelfs nog niets gekregen. En beval al over enkele weken.

Ze klinkt als heel betrokken en lief, misschien beetje te. Ik zou mijn partner om hulp vragen, misschien dat ie subtiel wat kan betekenen, en wat grenzen kan aangeven

Met je vriend/ partner bespreken en vragen of hij met haar in gesprek wilt gaan... Het is zijn moeder en zijn moet de grenzen van oma zijn niet overtreden, grenzen die jou vriend/partner haar duidelijk moet maken.

Wow joun verhaal is precies mijne.. ze betrekt alles op haar zelf. Bij ons is het helaas zelf wat geëscaleerd. Wij woonden zelf met elkaar onder 1 dak (wat tijdelijk zou zijn) maar dan met eigen vertrek maar trok dat niet meer. We wonen nu even tijdelijk ergens, tot dat hun een andere plek hebben. Ik moest echt mijn grenzen aangeven anders kwam het niet goed. Ze kan niet naar haar eigen handelen kijken en schuift vooral alles naar mij dus maakt de situatie wel lastig. Maar zou echt idd goed je grenzen aangeven anders neemt ze alles over. Ik heb wat te laat mijn grenzen aangegeven omdat ik het gevoel had dat er niet naar me geluisterd werd. Ik snap dat schoonmoeder of moeders enthousiast zijn maar tot op een zekere hoogte.

Arghhhh niet goed voor de relatie en tijdig op laten anticiperen door je man! Ik vertel m’n schoonmoeder steeds minder en betrek haar nauwelijks meer, resultaat van ongevraagde adviezen en constante vergelijkingen. Dus als je relatie nog goed is, nu iets mee doen..

Goed je grenzen aan blijven geven en uitleggen waarom je dit doet. Dat je ook voor haar een fijne ervaring wilt m.b.t. het eerste kleinkind, maar dat het niet ten koste mag gaan van jouw ervaring als moeder. En uiteraard je man/vriend erbij betrekken, zodat het vanuit jullie beiden komt. Mijn schoonmoeder woont in het buitenland en vind haar vrij heftig en zij heeft ook al allemaal dingen geregeld en ben bang dat zij ook veel op haar manier wil doen waar ik mij niet prettig bij voel. Daarnaast is ze een vrij druk en aanwezig persoon, en ben heel bang dat ze ongevraagd 2 weken langs komt en bovenop ons zit 24/7, maar ik heb het voordeel dat dit maar enkele weken per jaar zal zijn. Ik heb vooral mijn grenzen duidelijk aangegeven aan mijn vriend, maar nog niet direct aan haar. Dus ik mag dat nog wel wat duidelijker doen denk ik 😂 Dus goed dat je daar al mee bent begonnen!

Wat bijna iedereen al zegt; je partner even een goed gesprek met zijn moeder laten hebben 😂 Mijn schoonmoeder is ook erg betrokken, maar die extremere randjes heeft ze gelukkig net niet. Als je partner het niet kan weten op te lossen zou ik toch maar zelf grenzen aangeven.

Zo ie zo je partner erbij betrekken. Hem met haar laten praten dat dit gedrag moet veranderen omdat dit om jullie als gezin draait en niet om haar. Als ze ziek is ook nu al aangeven dat ze beter niet kan komen omdat jij niets wil oplopen nu voor de bevalling. Dan weet ze alvast dat dat ze straks ook niet welkom is als ze ziek is. Zou gewoon ook de informatie die je met haar deelt gaan beperken of ter plekke zeggen dat is onze keuze niet die van jou. Ook zou ik die logeerpartijen gaan terugbrengen en aangeven dat het super lief is dat ze helpt maar je nu voornamelijk behoefte hebt aan rust en niemand om je heen wil hebben. Zoals jij zegt het is jullie kind niet die van haar. Mijn schoonmoeder is net zo en nog wel erger als je haar de kans geeft. Die hebben we nu sinds de geboorte van onze eerste zoon meermaals voor een dichte deur laten staan omdat ze ongevraagd langs kwam. En we hebben haar ook al meermaals de deur uitgezet omdat ze dingen uithaalde die echt niet door de beugel konden en ze zich met onze zoon ging bemoeien omdat zij iets vond. Hier werkte praten niet en met dit soort acties is het wel duidelijk. Soms moet je echt op je strepen staan voor je omver gewalst word. Maar belangrijkste daarin is wel dat je partner dit ook ziet en wel achter je staat. Dat is hier gelukkig wel het geval.

Als je nu al vaker je grenzen hebt aangegeven bij je schoonmoeder kan je inderdaad je zorgen even bespreken met je partner. Zou jammer zijn als de boel ontploft. Ik denk dat de schoonmama’s soms een beetje overenthousiast worden met bepaalde dingen 🫢 Met je eigen moeder is ook makkelijk vindt ik, die kent je door en door en weet wat je leuk vindt, zeg je ook dingen makkelijker tegen en die neemt dat beter aan. Tenminste bij mij. Ik probeer het soms een beetje te laten gaan maar vindt het ook wel lastig. Vooral het aanhoren dat dingen vroeger wel anders gingen, moet ook elke keer uitleggen dat dat nu eenmaal zo is en goede redenen heeft. Ik betrek haar wel zoveel mogelijk bij alles zodat ze goed ziet wat onze waarde en normen zijn. Begrijp dat het echt speciaal is voor ze dat ze oma worden, maar soms gaat het wat in overdrive 😆

Ik snap super goed hoe heftig dit moet voelen. Zeker met die groeiende beschermdrang voor de kleine en je hormonen.. Het is heel lastig om afspraken te maken over oppassen en langskomen en leefregels, vond en vind ik ook. Maar het luchtte echt op toen ik het had gedaan. Bij ons is bijvoorbeeld roken echt geen ding. Ook niet als kleding er naar ruikt. Dat was een taai gesprek kan ik vertellen 🙈 En een heel process. Sterkte ermee, klinkt allemaal heel goed dat je jouw grenzen zo helder hebt en tis jouw huis en jouw kindje! ❤️

Echt op je strepen blijven staan en zoals hier ook al wordt gezegd; betrek je partner erbij. Voor hem zou het misschien makkelijker zijn om jullie grenzen aan te geven aangezien het zijn moeder is. Mocht ze zich daar niks van aantrekken, dan zou ik toch zelf ook het gesprek aangaan. Wat ik heb gemerkt bij mijn eigen schoonmoeder, ook een vrouw die zich veel met ons loopt te bemoeien en onze grenzen niet respecteert, is dat zij zich pas is gaan aanpassen toen ik zelf (wel met mijn vriend erbij!) het gesprek ben aangegaan. Het is maar net wat de verhouding is tussen jouw schoonmoeder en jouw partner, maar hier behandelt schoonmoeders mijn vriend nog als een puber. Ik zag dat ze zich door deze scheve verhouding zich niets aantrok wanneer mijn vriend onze grenzen aangaf (of ik in het bijzijn van mijn vriend). Ik snap je schuldgevoel ook, vooral omdat ze jullie veel helpt. Dat is hartstikke lief, maar die dingen staan wel los van elkaar! Het is gewoon ontzettend belangrijk dat ze jullie voldoende ruimte blijft geven en zich aanpast aan jullie wensen/behoeften ☺️