Relatie moeilijkheden

Hoi allemaal, Even een berichtje om van mij af te schrijven. Ik heb nu ruim 4 jaar een relatie met mijn partner en we hebben een dochter van 2,5 jaar. Ik ben nu bijna 20 weken in verwachting van mijn tweede kindje. Helaas loopt het al langere tijd niet lekker tussen mijn vriend en mij. Het gaat echt met ups and downs, maar voor mijn gevoel nemen de down periodes de overhand. We hebben eigenlijk al lange tijd weinig tot geen intimiteit (sinds de geboorte van ons eerste dochter gaat dit erg moeizaam, maar daarvoor nam het ook al erg af). Daarnaast vind ik dat mijn vriend vaak voor zichzelf kiest. Hij onderneemt veel met vrienden of gaat graag in het weekend wat leuks doen, waarbij mijn dochter en ik op de tweede plek komen. Dit heb ik al heel vaak bespreekbaar gemaakt, maar dan ben ik een ‘zeikwijf’ en ik moet maar leuk zijn want anders heeft hij ook niets om voor thuis te blijven. Zo gaan die discussies. Op dieptepunten word ik ook uitgescholden. Voorbeelden van scheldwoorden zijn zeikwijf, kutwijf, achterlijk wijf, dom wijf, heks. Vorige week een groot dieptepunt met het woord kankerwijf. Ik heb toen een grens getrokken en aangegeven dat ik dit nóóit meer wil meemaken. Schelden is bij mij over de grens. Hij heeft belooft op beterschap. Daarnaast gaf hij ook aan dit weekend veel thuis te zijn want vorig weekend was hij weer veel van huis. Wij moeten het dan doen met een ochtendje samen, en als hij van huis vertrekt voor z’n activiteiten is ons kind overstuur. Dat zag hij ook en hij beloofde dit weekend meer thuis te zijn. Gisteravond is hij toch weer de deur uit gegaan (voetbal kijken bij een vriend). Op zich niet erg en allemaal ook onschuldig maar ik snap niet waarom hij niet thuis kan blijven. Vanmiddag moet hij weer weg en vanavond natuurlijk ook weer voetbal. Hij is nu op pad met onze dochter maar ik had er echt geen zin in om mee te gaan. Ik voel me zo ongelukkig en eenzaam. Zo weinig (geen) liefde in de relatie. Ik kan het ook met niemand bespreken. Zijn het mijn zwangerschapshormonen? Is dit herkenbaar? Hoe gaan jullie hiermee om? Wat kan ik doen om het te verbeten. Ik wil zo graag dat mijn kind(eren) opgroeien in een liefdevol gezin…