Relatieproblemen

Hoe is jullie relatie zelf? En is dit altijd al zo geweest?

Als ik dit zo lees, gok ik dat allr huishoudelijke taken op jou gaan vallen als je met hem gaat samen wonen. Ik bedoel, kom op zeg. Het is toch logisch dat je de rommel opruimt voor dat je schoonfamilie langs komt? Sowieso vies om dat allemaal maar te laten liggen 🤮.

Eigenlijk is het altijd wel zo bij hem geweest. Hij vind het moeilijk om dingen van me te horen en begint liever een discussie. Ook is het zo dat hij zelf wel het gevoel heeft dat hij veel doet en moeite doet en vind dat ik hem niet genoeg waardeer.

Ik weet niet wat je huidige woon omstandigheden zijn, maar ik zou het niet doen. Je hebt je handen dalijk al vol genoeg aan één baby. Laat staan twee. De meeste mannen zijn niet echt opruimers, maar er is een verschil tussen niet opgeruimd en niet schoon. Je bent z'n vriendin, niet z'n moeder en dat wil je ook niet worden. Sorry voor de harde woorden, maar dat is mijn mening 🤷‍♀️

Tja weet je, als de relatie verder leuk is en hij misschien verder wel een prima partner is, dan kan je misschien kijken of je er samen uit kan komen. (Schoonmaakster oid). Ze zal waarschijnlijk niet voor niks van hem zwanger zijn geworden.

Ja nogmaals sorry 😅 maar ik heb 2 vriendinnen die in ongeveer hetzelfde schuitje zaten en uiteindelijk door alle ruzies en ellende alsnog alleen zijn geëindigd (en zichzelf nog steeds afvragen waar ze ooit aan waren begonnen) In beide gevallen ook niet samenwonend en ongepland zwanger. Hoewel ik natuurlijk niet weet of dit wel of niet gepland was 🤷‍♀️ Ik weet ook niet of hij wel of niet echt samen wil wonen. Lijkt me anders dat je er toch iets meer moeite voor zou doen....

We weten nog niet eens hoe oud hij is. Als dit een vent is van 35 vind ik het echt heel wat anders dan een jongen van 19 die net uit huis is. 🙃 en we weten ook nog niks over de mama to be.

Ik zou aan hem vragen hoe hij denkt dat het er aan toe gaat in zijn huis wanneer jij bij hem intrekt en er straks een baby is. Ik kan moeilijk geloven dat hij vuilnis in huis en remsporen als normaal ziet, klinkt alsof hij er gewoon niet mee geconfronteerd wil worden. Een vriendin van mij is drie jaar terug gaan samenwonen met haar vriend die zulke dingen ook als 'normaal' zag. Ze heeft hem alles moeten leren en dat is heel overweldigend voor haar geweest. Hoewel het haar nu absoluut waard is geweest (ze hebben verder een leuke en stabiele relatie) kan ik mij echt heel goed voorstellen dat het in jouw situatie ontzettend lastig is om dit nu op te pakken aangezien je zwanger bent. Je wilt jezelf juist nu zo min mogelijk belasten.

Misschien niet, maar ik gun mama wel een ontspannen en goede geestelijke gezondheid zonder dat ze zich druk hoeft te maken over een man child. Gezien de twee berichtjes van haar die ik hier al lees lijkt het me sterk dat er dat ie snel zal veranderen. Het is nog steeds niet haar taak om 'm op te voeden, of ie nu 19 is of 99 Ze vroeg met haar post om meningen van anderen. Dit is mijn mening en zij mag er mee doen wat ze wil. Niets meer, niets minder.

Ik zou ten eerste een aantal dingen op een rijtje zetten. Is dit ook de reden dat je nog niet samenwoont voor je zwanger raakte? Hoe zou je het vinden als de schoonmaaktaken vooral op jouw schouders vallen? Wat is de reden dat hij niet schoonmaakt, werkt hij veel of is hij laks? Hoe kijken jullie beiden tegen hygiëne aan? Sta je open om zelf schoon te maken ongeacht of het zijn huis is en jullie niet samenwonen? Je kan natuurlijk (misschien samen met je ouders en vrienden) een goede schoonmaakbeurt geven aan het huis en het vanaf daar bijhouden en de taken delegeren. Voor mij zou dit geen reden zijn om niet met mijn vriend te kunnen zijn. Als de relatie verder fijn is. Maar als dit de reden is dat je nog niet bent gaan samenwonen dat lijkt het me ook geen goed idee om het wel te doen. Ik hoop dat je hier wat aan hebt.

Misschien niet het antwoord wat je wilt horen maar je geeft aan dat hij wel het idee heeft dat ie z’n best doet. Heeft hij iets van adhd of add? Niet dat dat een excuus is, maar ik kan ook een sloddervos zijn soms omdat ik het gewoonweg niet zie. Dat gezegd hebben. Als jij daar gaat wonen wordt het ook jouw huis. Heb je de mogelijkheid om wat vriendinnen/familie in te zetten om met jou die hele kiet te poetsen? Ik zou dus van boven tot beneden alles zelf in handen nemen poetsen en doen. Wellicht dat hij ook door de bomen het bos niet meer ziet. Lekker wat meubels van hem eruit, meubels van jou erin. Kaarsjes foto lijstjes, zorg dat het ook jouw huis wordt. Dan is het een kwestie van bij houden ipv alles helemaal schoon maken elke keer. Ik denk dat je hier prima afspraken over kunt maken. De een doet het een en de ander het ander. Geen idee hoe jullie met werk zitten? Ik ben van mening dat als je beide even veel werkt, je ook beide even veel in het huishouden doet. Maar goed ik ik vind dan ook dat als de een veel meer werkt dat de ander in het huishouden veel meer doet. Nogmaals ken je situatie niet, maar heel eerlijk, als alleen het huis een pijnpunt is in de relatie, zie ik geen reden om te stoppen. Maar ik weet natuurlijk niet of er nog meer is wat niet lekker loopt 😉

Of samen een grote schoonmaak gaan houden? En daarna iets van een schema als dat voor hem helpt? Snap wel dat je niet in een smerig huis wil zitten. Maar als jullie relatie buiten de rommel goed is komen jullie er vast wel samen uit 😊

Ik ken uiteraard de hele dynamiek van je relatie niet, maar communicatie is altijd een stap de goede richting in. Op een moment dat je beide je aandacht erbij hebt, kondig eventueel van te voren aan dat je een serieus onderwerp wil bespreken en wanneer het uitkomt. Ik zou beginnen met uitspreken waar je zorgen liggen: ik twijfel om samen te wonen, zoals het huis nu is wil ik hier geen kind groot brengen, ik heb daarnaast het idee dat we een andere standaard hebben en ik maak mij zorgen dat jij niet naar mij toe wil bewegen, terwijl het voor mij een harde grens is. Ik ben geschrokken van het feit dat jij deze staat van huis geschikt vind om mensen in te ontvangen. Hoe kijk jij daarna? Ik ga niet in een onhygiënisch huis wonen met een baby, ik ben namelijk bang dat ik dan alleen opdraai voor de schoonmaak.. Ik heb een bepaalde verwachting mbt het huis: 1x per week dit, 1x per maand dat, en ik zou het fijn vinden als we dit konden verdelen op deze manier. Hoe zie jij dat? Veroordeel niet, maar verwonder zeggen we wel eens ;) het heeft niet zoveel zin om hem aan te vallen, je wil er juist samen uit komen en dat begint bij een constructieve houding van 2 kanten. Succes in ieder geval. Bedenk wat er voor jou minimaal nodig is om deze samenwoonstap te zetten en hou je daar aan. Zorg voor een plan b.

Hij is eind 40 en ik woon zelf in een leuk huisje waar alles heel netjes is. We hadden het kindje niet gepland en al veel relatie problemen ivm. Vertrouwen. Zelf ben ik begin 30 en wel erg ondernemend qua opruimen en aanpakken van dingen. Ik hoopte dat door mijn inzet hij ook zou veranderen erin.

Je wilt een partner, geen kind. Je kunt geen baby hebben in een onhygiënische omgeving. Maakt niet uit of het altijd al zo was of niet. He needs to step up or get out.

Ik hoop dat de aanstaande moeder niet zo snel haar conclusies trekt. Als dit een man is die de mamatobe op een andere manier steunt en koestert, zou ik hopen dat ze niet zo snel haar biezen pakt. Als dit een man is die weinig andere persoonlijkheid heeft buiten sloddervos en smeerpoets moet ze rennen, maar dan is het wel heel bijzonder dat ze dat niet eerder heeft gedaan.

Persoonlijk zou ik mijn huisje niet opgeven in zo'n situatie. Eerst maar aantonen dat het stabiel en goed gaat. Te vaak in mijn omgeving gezien dat een van de twee daarna er flink op achteruit gaat of bij de ouders belandt. Ik ben zelf een enorme ronmelkont maar niet vies. Ik maak wel schoon maar heb een kwaaltje in verzamelen en rommelig zijn. Mijn man springt weer op dat vlak bij en haat bijv. de badkamer schoonmaken (vindt ik weer niet erg). Dus wie weet vul je elkaar weer aan als het erop aan komt. Iemand van eind 40 die zijn huishouden zo vies heeft en al een beetje problemen in de relatie hoeft niet gelijk het einde te betekenen. Net als voor vrouwen is het voor mannen ook een grote verandering om een kind te krijgen. Wie weet gaat er een knop om! Maar je huisje opgeven in deze situatie met de huidige woningmarkt? Nee dat zou ik niet doen. Desnoods achter de hand houden en eerst proef samenwonen. Na een jaar ofzo alles samenvoegen. Schoonmaker inhuren voor de eerste grote opruiming en daarna samen fris starten. Wie weet overziet hij het op dit punt niet meer en is er een zetje nodig, praat erover. Na 6 maanden is het nieuw vaak wel van een situatie af en kan je kijken of het nog goed gaat de tijd erna. Maar luister naar het stemmetje dat stiekem verluistert naar je. Daar is geen schande aan en zouden we vaker mogen doen. (Wat ie ook zegt) Jij zit in de situatie en wij lezen slechts wat mee. Succes!

Is een lat relatie geen optie? Als jouw huisje zo netjes is en je hebt er hard voor gewerkt zou ik dat niet zo snel opgeven en daar de baby opvoeden. Als dat goed gaat kunnen jullie altijd nog kijken of en waar je wilt samenwonen?

De reden dat je deze topic opent zegt denk ik genoeg. Bij twijfel niet doen! Samenwonen bedoel ik hé. Mede omdat je anders geen keus meer hebt. Hou lekker je eigen huisje aan en kijk dan hoe het gaat. Misschien ontwikkeld hij zich wel in de rol van vader. Dan ben je minder afhankelijk en heb je altijd opties. Ik gun jou de meest stabiele en fijne situatie, dus zou zorgen dat je keuzemogelijkheden hebt. Daarnaast, hoop ik dat als hij merkt dat je niet wil samenwonen om bovenstaande redenen hij misschien zelf in beweging komt. Het is een direct gevolg van zijn eigen schoonmaakkunsten. Mogelijk maakt het ruimte voor groei.

Je kunt een ander niet veranderen, alleen jezelf. Daarmee wil ik absoluut niet zeggen dat je de benen moet nemen, maar moet kijken naar waar hij wel sterk en goed in is en waar jouw krachten liggen. En kun jij eraan wennen en ermee leven dat hij een sloddervos is. Je kunt het accepteren, wellicht kan hij er iets aan veranderen, maar verwacht er niet teveel van, want dan word je alleen zelf teleurgesteld. Wil je ervoor kiezen dat jij de verantwoordelijkheden voor het huishouden op je neemt en hij hele andere taken voor zijn kiezen neemt, dan kunnen jullie elkaar op die manier aanvullen en ondersteunen. Is er genoeg liefde om samen voor elkaar en jullie baby te gaan en dat gezin te stichten? Kunnen jullie goed met elkaar praten? Wíllen jullie graag bij elkaar zijn en samen voor dit kindje gaan? Een gezin komt echt niet alleen maar aan op het wel of niet poetsen van het huis. Waar ligt jullie basis? En waar ligt je grens? Die voel je vanzelf als de tijd rijp is. Neem geen overhaast besluit, neem de tijd om te voelen voor jezelf waar het pad naartoe gaat. En kun je wellicht je huis aanhouden/onderverhuren voor de eerste periode? Niet gek om een backup aan te houden als het zo onzeker voelt. Succes 🤍