Saai?

Ja ik! Ik vind zwanger zijn helemaal niet zo leuk. Tuurlijk, het is magisch en bijzonder dat m'n lichaam dit kan, en wat een fijn gevoel als ik haar voel trappelen, maar het stukje 'beperkt' voelen vind ik echt verschrikkelijk. Ik deel je gevoel dus!

Ja enerzijds wel, anderzijds ga je dit met de baby straks ook hebben. Met kinderen erbij heb je gewoon minder ruimte voor “hele spannende” dingen omdat je ook veel tijd aan verzorging kwijt bent, neemt niet weg dat het prachtig is. En uiteindelijk als je een fijn vangnet om je heen hebt komen al die dingen ook wel weer ;)

Juah ongeveer wel ja. Ik heb vooral steeds zo'n gevoel van... Ik ben hier wel klaar mee. De meeste gesprekken die ik heb (zeker op kantoor) gaan over de zwangerschap.. Ik ben nog steeds een mens en ik ben meer dan alleen maar zwanger... Ik wil ook weer vol meedraaien op werk, ik wil weer serieus sporten, ik wil naar een festival kunnen en me geen zorgen maken dat m'n kind gehoorschade oploopt.. ik wil weer carpaccio en een goede rode biefstuk eten.. ik wil weer naar een pretpark en in ALLE achtbanen zitten... En ja ik snap echt wel dat de situatie ook weer anders is als de baby er is. Dingen zullen nooit zijn zoals voor de zwangerschap, dat hoeft ook echt niet.. maar tis nu zo wachten tot ze er is. Tot ik mijn lichaam weer terug heb...

Ja, ook hier herkenbaar. Al heb ik aan de ene kant ook écht geen zin om dingen te ondernemen, ik mis het ook enorm. En wat ClaudiaMC hieronder zegt over dat veel gesprekken nu standaard over de zwangerschap gaan, dat is ook zo herkenbaar. Ik vind het heel fijn hoor dat mensen meegaand zijn, maar zelf vertel ik continue hetzelfde verhaal. Op elke verjaardag gaat het over de zwangerschap en dan niet perse over die van mij, maar mensen vertellen nu ook continue over hun eigen zwangerschap ervaringen. In het begin had ik daar echt geen moeite mee, maar ondertussen vind ik het ook wel fijn als het een keertje niet over zwanger zijn gaat 😅.

Oh enorm saai! Bij mijn eerste had ik dit nog erger. Nu is mijn leven al aangepast op een kind en daardoor minder vrij. Maar doordat ik nu weer wat ervoor terug krijg (had me nooit kunnen indenken hoe waanzinnig ik mijn dochtertje vind), kan ik - ondanks weer saai - wel meer genieten van het wondertje in mijn buik en voel ik meer een band. De eerste zwangerschap voelde vooral als een last en een beperking in werk en privé. Hopelijk voel je je dus niet schuldig oid, het heeft bij niets gezegd over wat hierna komt :)

Ja herkenbaar! Nu kan ik door extreme vermoeidheid ook daadwerkelijk nog minder. Maar hier ook saai.

Ohjaaa, zwanger zijn is wat dat betreft niks aan. Alleen het schoppen is leuk, de rest alleen maar onpraktisch 🤣 Ik ben liever 1 dag zwanger en beval direct dan deze 9 maanden weer haha. Maar ach, relatieveren hè!

Tja, tegelijkertijd zijn het ook laatste maanden dat je nog spontaan dingen kunt gaan doen zonder oppas regelen etc.. mijn man en ik proberen daar wel van te genieten door af en toe naar het strand of terras te gaan, samen sporten (al is het dan een stuk rustiger) etc.. dus misschien helpt het om een paar van dat soort activiteiten te verzinnen om het minder saai te maken?

Ach, uiteindelijk gaat alles voorbij…