Stortbevalling

Hier de 3x bevallen iets meer als een uurtje was ze er na 2x perse al

Begrijpelijk! Mijn eerste bevalling ging ook zo snel.... kwam gelukkig goed in mijn eigen bubbel, misschien ook omdat ik thuis ging bevallen en niet op pad hoefde om te bevallen! Ik heb het niet als perse heftig ervaren, maar nu afwachten hoe de tweede bevalling zal gaan! 🍀🩵 vandaag 38+2

Mijn eerste bevalling ging ook snel, 3u in totaal. Ik heb dit niet als heftig ervaren. Ik wilde graag naar het ziekenhuis maar hier was geen tijd meer voor, uiteindelijk was ik juist erg blij dat ik thuis ben bevallen en kijk ik er goed op terug! Ik hoop dat mijn tweede bevalling net zo gaat verlopen 😊

Gefeliciteerd met je zoontje ❤️. Ik snap je heel goed. Bij mijn 1e had ik ook een stortbevalling. Voor mijn hoofd ging het ook te snel. Er wordt verteld dat het zeldzaam is maar ik heb gemerkt dat dat echt niet zo is en vind het jammer dat dat steeds gezegd wordt waardoor je er eigenlijk niet mentaal op voorbereid ben. Wat mij heeft geholpen is het beval verslag terug lezen, erover praten en daarnaast tijd om het op een rijtje te zetten en een plekje te geven.

Gefeliciteerd met je zoontje 🩵 twee jaar geleden is mijn eerste geboren. Nadat m’n vliezen ‘s nachts gebroken waren met 32 weken, moest ik in het ziekenhuis afwachten. Niks aan de hand verder maar ‘s avonds kreeg ik dus echt intense pijn. De zuster heeft mij een uur lang verteld dat het geen weeen zijn omdat ze geen harde buiken op de monitor zag. Pas toen ik op de gang riep dat ik heel nodig moest poepen, kwamen er van alle kanten mensen en was ik binnen 2 minuten in de verloskamer. (Ondertussen werd me nog steeds niet verteld dat ik aan het bevallen was). Op de verloskamer moest ik 2 x heel hard persen en kreeg ik mijn zoontje op m’n borst gelegd. Het is gelukkig allemaal heel goed afgelopen. Bij mijn huidige zwangerschap bleek ik dus een prenatale depressie te hebben en samen met de psycholoog een heel proces doorgelopen en dus ook EMDR gehad, op de vorige bevalling. Want blijkbaar had ik dat heel ver weg gestopt. De psycholoog gaf aan dat ik eigenlijk mentaal niet bevallen ben. Ik hoop dan ook op een compleet andere bevalling deze keer (vandaag 36 weken) dus het kan echt wel wat met je doen hoor, zo’n snelle bevalling. Al maak je jezelf soms wijs dat je niet mag klagen omdat anderen het veel zwaarder hebben omdat het veel langer duurde 🙈 Dus merk je dat het wel iets met je doet, zoek dan vooral hulp en praat erover!

Ik heb dit bij de eerste ook gehad, niet zo snel als jij, maar 4 uur met 6 min persen is voor een eerste kindje ook heel snel. Ik heb het gouden uurtje ook niet als gouden uurtje beleefd, omdat ik inderdaad in shock was dat ik 'al' een kind had (mijn man stond overigens wel helemaal te huilen toen ze er was 🤣). Heeft echt een tijdje geduurd voordat ik me echt mama voelde van mijn dochtertje. Was ook echt niet op slag verliefd of iets dergelijks. Ook verliep het opstarten van de bv moeizaam, omdat zij niet goed dronk (productie was gelukkig wel voldoend). Wat helpt: schrijf je hele verhaal uit en laat je partner en verloskundige aanvullen (als het goed is heb je na een paar weken nog een gesprek daarmee). Zo kwam ik er eigenlijk bij het bespreken van het bevallen voor de 2e nu pas achter dat ik bijvoorbeeld de nageboorte vooral als heel heftig ervaren heb, omdat de placenta niet goed los kwam en er nog vanalles daar beneden gebeurde door verloskundige en verpleegkundige, terwijl ik zelf nog in shock was van de snelle bevalling...

Mijn eerste bevalling duurde echt 2 dagen. Dat was enorm pittig. Maar mijn tweede bevalling was zo snel. 5 uurtjes. Van gebroken vliezen tot dat ze geboren werd. Dan kan je denken 5 uren is nog lang maar vergeleken met mijn eerste was dit enorm snel. Wij waren 4 uur bij het ziekenhuis. Kwart over 4 lag ik in de verloskamer geïnstalleerd en half 5 was mevrouw geboren. En om half 8 zaten we alweer thuis op de bank met baby ineens. Ik had toen ook zo iets wat is hier gebeurd. Misschien niet helemaal wat jij hebt gehad maar wel enorm anders ten opzichte van mijn eerste.

Gefeliciteerd met je zoontje! Fijn dat alles oncompliceerd is gegaan! Maar heel herkenbaar je shock gevoel. Ik ben 3 weken geleden bevallen van m'n eerste kindje, in iets meer dan 3 uur en ook nog te vroeg, met 33+4. Om 00:30 braken m'n vliezen. Nog geen weeën, 01:45 in het ziekenhuis, allemaal testjes gedaan, wilde niet kijken voor ontsluiting vanwege infectiegevaar. Op gegeven moment kwamen weeën wel en deed het meer pijn. Toch maar gekeken voor ontsluiting, bleek ik al 8/9 cm te hebben. Drong totaal niet tot me door dat ik op dat moment aan het bevallen was. Uiteindelijk in 6 minuten 3 keer geperst en rond 03:30 werd m'n zoontje kort op m'n buik gelegd en daarna gelijk weggehaald naar andere ruimte voor couveuse enzo. En ik bleef perplex achter met wat is er nou gebeurd. Weet nog steeds niet goed hoe nou een wee aanvoelt. Ik kan er nu wel redelijk positief op terugkijken en mag echt wel blij zijn dat het zo makkelijk ging, maar vind het mentaal wel echt lastig te bevatten. Zoontje ligt nog steeds in het ziekenhuis, dus dat helpt ook niet echt mee met verwerking, maar komt goed. :) Heeft denk even de tijd nodig en het helpt mij wel om het steeds aan mensen te vertellen ofzo. Geniet in ieder geval van jouw zoontje!

Ah gossie nog steeds in het ziekenhuis joh. Dat lijkt me heel pittig. Ik moest ook in het ziekenhuis blijven omdat ik te vroeg bevallen ben. Wij mochten gelukkig na 2 dagen naar huis toe.. dat perplexe gevoel herken ik heel erg, ik heb geen traumatische bevalling gehad en geniet vol op van de kleine man, kijk positief terug op de bevalling alleen kan ik me herinneren dat ik tegen de arts schreeuwden “deze bevalling gaat me veel te snel” ik had ook gigantische rug weeen die niet weg gingen en niet op te vangen waren. Mijn partner vond de bevalling wel echt vreselijk..

Als eerste gefeliciteerd met je wondertje Ik kan hier alleen maar jaloers van worden ik ga voor de vierde keer maar zie er echt tegen op ik teken nu voor zo’n snelle bevalling 🫣

Gefeliciteerd!!! Ik heb geen stort bevalling gehad, maar wil zeggen dat ik me wel kan voorstellen dat je van zo een bevalling ook even bij moet komen en het niet bij te houden was! Neem rustig je tijd ervoor. Het komt niet vaak voor, maar komt zeker af en toe wel voor! Misschien helpt het nog nabespreken met vk?

Het komt wel degelijk veel voor dus je bent zeker niet alleen. Wellicht is het op een gegeven moment prettig om wat begeleiding te zoeken in het “verwerken”. Er zijn verschillende post partum professionals die hierin gespecialiseerd zijn. Het kan simpelweg echt te snel gaan voor je lichaam, waardoor zowel lijf als geest niet mee kunnen. Dat wordt graag gerationaliseerd, maar je kan er wel degelijk last van hebben. Ik mag nog bevallen van de eerste maar verschillende meiden in mijn omgeving hebben dit zo ervaren.