Mijn vriend zit in de put

wordt*

O wat moeilijk dit Misschien is het fijn om hem even wat ruimte te geven en de tijd te gunnen. Het is ook erg spannend om ouders te worden. Misschien een idee om toch naar een rustigere omgeving te verhuizen? Wij wonen in een heel klein gehucht 50 km van de stad vandaan en wij vinden dat heerlijk. De kinderen spelen buiten, je weet wie je buren zijn; je gaat meer mensen leren kennen en misschien vindt hij nog wel een leukere baan in een heel andere nieuwe omgeving? En die baby dat komt toch wel goed als de baby geboren is dan is het zo mooi dan maakt het toch niet uit of het een jongen of een meisje is wanneer je het vasthoudt zal hij vast heel gelukkig zijn. Ik zou wel met hem praten over een tijdje maar nu er boven op zitten en jij ook negatief gaat denken/reageren werkt misschien de verkeerde kant op

Het is niet alleen maar een mooie tijd dat zwanger zijn Het is voor beiden pittig Voor ons als vrouwen maar ook voor een man. Een vrouw veranderd erg in uiterlijk en gedrag en wij kunnen minder hebben snel moe etcetera Het lijkt allemaal zo leuk maar de werkelijkheid is heel anders

Het is ook niet niks allemaal voor jullie beide.. misschien kan je een keer samen zitten en kijken waar jullie nu wél invloed op hebben. Is het een mogelijkheid om te verhuizen naar een omgeving met meer natuur of bijvoorbeeld een andere baan oid? Misschien kan je hem helpen om samen weer te focussen op leuke momenten of kan je hem motiveren om op een sport of groepsles te gaan om mensen te leren kennen? Voordat ik plek had bij de psycholoog heb ik bij de praktijkondersteuner gelopen bij de huisarts, hier mocht mijn partner ook mee naartoe en is hij zelfs ook een aantal keren zelf heen geweest. Misschien is dit een fijne tijdelijke oplossing?

Och jeetje, ik snap je helemaal. Ik heb zelf ook een buitenlandse vriend die bezig is met zijn leven hier opbouwen. Ook een baan die ver onder zijn niveau zit, niet de financiële situatie die hij wil, onverwerkte trauma's en EMDR afgezegd omdat hij de emoties niet aan kon. Dus enerzijds snap ik je heel goed, ook al het geregel voor hem. Anderzijds mag ik enorm van geluk spreken, omdat er niets is dat hij liever wil dan vader worden, hij alles uit mijn handen neemt in het huishouden op het moment en wel echt positief blijft voor zover mogelijk. Maar ook wij hebben hele moeilijke momenten af en toe waardoor we relatietherapie overwegen. Ik moet er niet aan denken dat het zo zou zijn als in jullie situatie, een partner die het psychisch niet goed trekt. Ik ben geen psycholoog, maar wel veel ervaring vanuit deze relatie en een vorig huwelijk. Mijn enige echt strakke vuistregel voor mijzelf is nu "mijn gezondheid, welzijn en de baby gaan nu voor alles". Als mijn partner daar niets aan bij kan dragen of het juist veel erger maakt, en daar niet in veranderd, dan kies ik voor mezelf en de baby. Dan moet hij zelf zijn weg maar vinden. Klinkt hard, maar zorg er asjeblieft voor dat je jezelf niet verliest door het alleen maar bezig zijn met zijn leven op orde krijgen.

Jeetje wat heftig voor je. Ik wens je veel zelfliefde, wijsheid en kracht toe. Luister goed naar je gevoel en naar wat jij nodig hebt en je baby. 🙏🏽🥺

Waar komt hij vandaan, welk land? Is de cultuur heel anders hier voor hem?