12 Reacties
3 jaar geleden
Hier hetzelfde echt een papa kindje maar komt denk ik vooral omdat ze hele dagen al bij mij is en dan blij is dat ze ook met der papa kan spelen die 2 uur voordat ze naar bed moet. Deze week merk ik juist dat ze ook wel meer naar mij komt omdat mijn man nu ook vakantie heeft en ik wel werk dus zoals gisteren als ik de hele dag weg ben geweest komt ze juist naar mij toe rennen.
3 jaar geleden
Ik denk dat het mij ook onzeket maakt. Maar er zijn inderdaad periodes dat ze meer voorkeur hebben voor de een of de ander. Mijn zoon springt er ook tussen als ik met mijn man knuffel en duwt hem weg. This niets persoonlijks tegen jou zeker niet als jullie mey z'n 2en veel pret hebben. Ze probeerd je niet te kwetsem met opzet. Maar neemt niet weg dat het heel vervelend voelt natuurlijk.
3 jaar geleden
Ik heb het een keer gehad toen we samen bij de familie van mijn man waren en ze daar een flinke voorkeur gaf. Ik wist dat het stom was en de onzekerheid nergens voor nodig was. Maar toen voelde het echt niet leuk en zat ik er wel mee. We kunnen het als mama's heel mooi in ons hoofd relativeren, neemt niet weg dat het gevoel blijft. En vervolgens voelde ik mij schuldig om dit gevoel. Ik denk dat ze het gemis van papa heeft maar wanneer ze echt ziek zou zijn of bijvoorbeeld vallen. Dat weet ze dat ze de troost bij mama kan vinden.
3 jaar geleden
Reactie op Ayerlikz
Ik heb het een keer gehad toen we samen bij de familie van mijn man waren e ...
Zo herkenbaar! Ik voel me dan ook steeds schuldig omdat ik me rot voel. Zij kan er ook niets aan doen dat ze een voorkeur heeft, het is tenslotte ook nog een mini mensje. Als er wat is, pijn, verdrietig, ziek, dan merk ik inderdaad dat ze echt wel haar troost bij me kan vinden. Alleen wanneer ze dan de keuze heeft, dan wil ze naar papa. Ik probeer de onzekerheid echt wel los te laten, want ik doe echt alles met en voor haar, dus ik geloof niet dat ik daar tekortschiet, maar het blijft vervelend.
3 jaar geleden
Reactie op Nicolleke
Zo herkenbaar! Ik voel me dan ook steeds schuldig omdat ik me rot voel. Zij ...
Ik weet wel zeker dat je niet tekortschiet! Je kan het t mini mensje inderdaad niet kwalijk nemen. Ze is verwend met een parttime werkende moeder. Dus ze weet dat jij er altijd bent voor haar. Dit is geen eerlijke verdeling aan tijd. Ik denk echt dat de voorkeur komt doordat papa zoveel werkt. Als de rollen waren omgedraaid en jij werkte zoveel, dan denk ik echt dat dat ze ook bij jou zo zou doen. Denk maar zo, als ze zoveel om papa hangt, kan jij even relaxen en opladen. En in je achterhoofd houden als we beide evenveel werkend zouden zijn, ben ik de leukste ouder en zou ik winnen😃! Soms moeten we ons gewoon op kleine manieren goed laten voelen.
3 jaar geleden
Nou damens bij mij is het andersom ik wil juist dat mijn zoontje effe na papa gaat maar hij wil niet en blijf alleen maar bij mij hangen soms ook wel vervelend als je effe wilt koken of na de wc of de douche in nee hoor drama ookal ben ik even weg dan is het gehuil terwel papa er is mijn kleine wilt mij er persee bij soms wil k ook even aan me rust komen zeg ik tegen me man wil je effe oppassen ofmet hem spelen nou dat wilt hij dus totaal niet😰 hij gaat helemaal huilen gillen noem maar op😰 ik denk dat je er niet zo veel mee moet zitten denk dat het een fase is en toch wel voorbij zou gaan. En je moet je echt niet onzekker voelen en helemaal niet denken dat je slechte moeder bent soms heb ik dat gedachtes ookwel maar dan denk ik meteen posetief en dan loopt alles weer goed👍🏻 hoop dat het goed komt
3 jaar geleden
Beste mama’s hier,
Als mama van een zoontje van 14 maand is het gedrag en de onzekerheid inderdaad zeer herkenbaar.
Als muziektherapeute in spe, die dringend haar cursus ontwikkelingspsychologie moet studeren😉, wil ik jullie het volgende zeggen... Jullie doen het juist keigoed! Onze kindjes zijn in het begin volledig afhankelijk van ons en hebben ons de hele tijd nodig. Rond de leeftijd van 6 maand leren ze dat mama niet aan hun vasthangt, maar ook weg kan gaan. Dat maakt hen onzeker. Maar als alles goed gaat, begint ons kindje er vertrouwen in te krijgen dat mama altijd terugkomt, ook al is ze er even niet. Enige tijd later komt ook het besef dat als zij even weggaan van mama, mama er ook nog altijd is als ze terugkomen. Het is vanuit dit basisvertrouwen en deze gehechtheid dat een kind de wereld om zich heen begint te ontdekken. Dus als je kindje uren met papa speelt en naar jou niet omkijkt, heb je het juist heel goed gedaan! Je hebt jouw kind iets zeer waardevol en belangrijks gegeven. Een dikke proficiat aan alle onzekere mama’s hier. ❤️❤️❤️
3 jaar geleden
Dankjewel voor de lieve reacties hier. Doet me goed! Ik weet dat ik ons meisje heel veel liefde en aandacht geef, dus dat het daar niet in zit. Ik hoop stiekem wel dat het een fase is.
Ik ga in ieder geval proberen om het een beetje los te laten (al zal dat in de praktijk niet altijd even makkelijk zijn).
Dank allemaal ❤
3 jaar geleden
Twijfel vooral niet aan jezelf! Ik heb 4 dochters. Ze zijn alle 4 echte mama's kindjes geweest. Tot ze naar de kleuterschool gingen. De rollen zijn toen helemaal omgedraaid. Nu komen ze enkel bij mama uithuilen als papa te wild speelde. 😅 De jongste dochter (14mnd) wijkt geen seconde van mijn zijde. Nu geniet ik ervan, omdat ik weet dat het snel weer anders kan zijn.
3 jaar geleden
Het zijn vaak fases idd, wat ik om mij heen hoor en lees en ook soms bij mijn eigen zoontje zie (nu bijna 15mnd) vooral bij elke sprong hangt hij erg aan mij of aan zijn papa als ik er niet ben, eenmaal door het ergste van de sprong heen gaat het stukken beter (want dan zijn alle nieuwe dingen die hij ziet en kan niet zo eng meer)
En het heeft zeker invloed wanneer één van de twee vaker weg is, de kleine weet (hoe klein ook) dat het in zijn/haar belang is dat hij ook een goede band heeft met de ouder die hij/zij minder vaak ziet.
Weet de theorie even niet zo snel meer hoe het exact zit, maar het schijnt zo te zijn dan jongens vaker aan hun moeder "hangen" en meisjes aan hun vader en dat is met een reden. Een goede band/hechting (met beide ouders) nu zorgt o.a. later voor betere kans op goede relatie(s)in de toekomst voor het kind. Erg belangrijk dus