Ik zit er even helemaal doorheen. Ik hoop in contact te kunnen komen met mama’s die hetzelfde mee maken of hebben gemaakt. Ik heb een kindje van bijna 2,5 die heel hoog sensitief is. Ze is ook heel slim voor haar leeftijd. Ik probeer het verhaal in het kort te vertellen. Sinds haar geboorte is ze eigenlijk alleen bij mij, mijn vriend (haar papa) en mijn papa/stiefmama als oppas. Ze kan niet tegen kleine ruimtes al vanaf ik me kan herinneren; lees ze wilt absoluut niet in andermans huis. In een koopcentrum is dit allemaal geen probleem. Toen ze twee werd hebben we geprobeerd ze naar de peuterspeelzaal te doen omdat ze supergraag met kindjes speelt als ze deze ziet. De eerste keer ging super. Zelfs niet huilen met afzetten, maar na 2 uur gingen ze buiten spelen met de kleuters en dan stuurde ze een berichtje dat ze heel overstuur was. Toen ben ik ze gaan halen. De tweede keer was het na een uur al echt drama. De derde keer wou ze absoluut niet meer gaan. Nu als ik het woord school nog maar uitspreek dan begint ze al te huilen en staat ze doodsangsten uit. Het speeltuintje bij het schooltje ging ze altijd heel graag naar toe maar zelfs nu wilt ze absoluut niet meer naar daar en dat is nu al drie maanden. Als er iemand by ons thuiskomt dan is het een halfuur goed maar daarna dan gaat ze naar boven omdat ze het niet meer “afkan” en wilt ze absoluut dat die mensen naar huis gaan. Dit beperkt me dus heel erg in het dagelijks leven. Ik kan niet naar vrienden want ze komt gewoon het huis niet in. Ook is ze heel jaloers als mijn vriend praten. We gaan er wel mee verder gaan nu en bespreken wat we het beste er mee doen, maar voor nu ben ik benieuwd of er iemand zich in mijn verhaal herkend. Ook als ze een kindje ziet huilen is ze helemaal in paniek. Ze huilt zelf bijna nooit. Ook als baby niet. Als ze op tv bijvoorbeeld iets ziet dat kapot gaat dan is ze ook heel gevoelig.