Hallo allemaal,
Mijn zoontje van nu 10 maanden kan sinds een week echt niet alleen zijn. Slapen gaan is (nog) geen probleem maar met het spelen móet hij me (of de leidster op kdv) in het zicht hebben. Niet altijd mogelijk maar dat resulteert dan meteen in volledige paniek en heel hard en zielig huilen.
Op de opvang ook niet echt handig want daar moet ie soms toch echt even alleen zijn. Hij heeft wel s vaker een dag gehad dat het wat minder ging, maar nog niet zo'n lange periode... heel vervelend voor hem en de leidsters op het kdv... het werkt ook niet om te vertellen dat ik zo weer terug kom bijv. Ik zie er nu al tegen op als hij woensdag en donderdag weer hele dag naar het kdv moet. Zo sneu voor hem...
Zijn er meerderen die dit herkennen en hoe gaan jullie er mee om? Volgens mij zit ie wel ook in een sprong maar nog nooit heeft ie het zo lang zo erg gehad...