Hoi allemaal,
Mijn zoontje van net 9 maanden is opeens extreem eenkennig. Zijn tantes en opa's die hij eerst heel leuk vond, moet hij nu niets van weten. Alleen maar huilen huilen huilen. Hij is dan ook slecht te troosten en af te leiden. Als het bij mij op schoot dan eindelijk goed is, hoeft iemand anders hem maar aan te kijken en het is weer mis. Zo lastig, want op deze manier huilt hij veel in het bijzijn van anderen terwijl hij hiervoor juist zo makkelijk was.
Herkenbaar voor sommigen en hoe gaan jullie er mee om? Hij moet toch een beetje blijven wennen aan anderen.. Enig idee hoe lang dit ongeveer zo 'extreem' aan houdt?