Verhaal kwijt

Deels herkenbaar. Hier ook zoontje die extreem veel heeft gehuild en waarbij eigenlijk niets hem kon troosten. Man werkt off shore en is er alleen 1x p twee weken in weekend, dus pittig. Zelf niet gediagnosticeerd met pnd maar herken wel de “radartjes” die aangaan als hij nu weer eens huilt (bv tandjes moe hangerig etc) bij mij hielp (heel gek misschien) een noise cancelling headphone opzetten als ik zelf gestrest of geprikkeld was en dan pas troosten. Dan had ik geen spanning in mijn lijf en daar reageerde hij dan weer heel goed op.

Lieve Marthe, Ik herken het in lichtere mate. Mijn dochter had een moeilijke start die ik destijds niet zo ervaarde maar nu met wat afstand en kennis over hoe het bij andere was, herken ik het. Ik snak ook naar de dutjes en soms moet het echt uit mijn tenen komen om me ertoe te zetten iets leuks met haar te doen. Ik ben dan al snel ongeduldig en het rotte is dat ik weet dat ze het merkt. Ze is veel meer ontspannen bij haar vader. Dit zou een opluchting moeten zijn, maar benauwd me nog meer. Ik heb dan echt het gevoel dat ik nóg meer moet doen. Terwijl ik voor mij gevoel al alles geef. Het gaat beter nu ik mezelf niet meer dwing te "genieten" en haar gewoon betrek in mijn bezigheden in het huishouden. Ik vind het nog steeds niet leuk, maar doe het ook niet zo vaak meer met tegenzin. Succes en weet dat dit normaal is! Goed dat je er aandacht voor vraagt. X

Bedankt voor jullie lieve berichten allemaal! Vind het niet leuk voor jullie dat er herkenning is, want er is niks aan om dit te voelen. Maar wegproppen helpt ook niet. Misschien moeten we het er laten zijn en lief zijn voor onszelf hierin, dat is het beste denk ik ❤️ je bent niet zomaar moeder, je moet groeien als moeder. Veel liefs voor jullie allen en dank voor de reacties, dat helpt mij 🙂 hopelijk jullie ook. Xx