Verhaal kwijt

Lieve mede-mama’s, Ik moet mijn verhaal even kwijt. Mijn man en ik hebben een dochter van 16,5 maand. Na de bevalling kreeg ik een postnatale depressie die best wel heftig was en ons meisje had verborgen reflux. Dit alles maakte dat het geen fijne start was. Nu zijn we heel wat maanden verder en op momenten waarop het minder lekker gaat met onze dochter qua slaap, zak ik weer weg in dat zwarte gat. Dan huilt ze meer en wil het allemaal niet zo. Ik kan niet tegen huilen, ook niet na EMDR. Als ze een nacht goed heeft geslapen kijk ik al op tegen haar middagdutje. Wat nou als ze weer moet huilen... ik merk dat ik niet meer geniet, dat ik mezelf afsluit en het liefst terug wil naar mijn oude leven. Het klinkt zo ondankbaar en dat vind ik ook zo rot. Het is gewoon heel zwaar om altijd op eieren te lopen en uit weinig dingen nog energie te halen, vanwege die angst. Is er iemand die dit herkent? Ik voel me een slechte moeder. Ik voel me ook niet echt een moeder. Ik weet dat ze mijn dochter is, maar ik heb een muur gebouwd en ik wil daar zo graag vanaf 😓 Liefs