Bed drama 1,5 jaar… alleen bij mamma

Heeft ze misschien verlatingsangst en dat ze bang is dat jullie weggaan? Als ze daar last van hebben, wordt er volgens mij een heel ritueel aangeraden. Volgens mij iets met spelen in de slaapkamer, vroeg aankondigen dat ze gaat slapen, zorgen dat het naar bed-gaan-ritueel leuk wordt. Wat ik zelf trouwens ook echt elke avond tegen mn zoon zeg ‘mama blijft vanavond thuis. Ze gaat zo naar beneden en straks gaat ze ook naar bed. Als er iets is, kom ik bij je’ Hier trouwens wel enorme zware periodes gehad met slapen, dus ik weet helaas hoe kloten het is en hoe je eraan onderdoor kunt gaan. Sterkte!!

Ja, wel een beetje herkenbaar. Hij roept als ik hem savonds in bed leg altijd BLIJVEN BLIJVEN, handje (wil dat ik z’n hand vasthou). Ik ben langzaam steeds iets verder van z’n bedje gaan zitten. Ik knuffel hem nog wel als hij erom vraagt, zo veel mogelijk staand dan in bed. En steeds een stukje dichter bij de deur gaan zitten vervolgens. Ik moet er nog steeds even bij blijven maar niet zo lang meer en niet meer alleen maar tillen. Succes!

Het is misschien al een soort eigen ritueel geworden. Hoe zou je het t liefste doen? Hier helpt het om elke avond vaste tijden, vast patroon te hebben. Na het avondeten bij papa vaak een stukje Pieter konijn kijken, daarna naar boven, slaapmuziekje aan. Kamer al donker (licht op de gang aan). Luier, slaapzak ed. Met avondfles naar bed, verhaaltje vertellen, speen in en instoppen en dan gaan. Na poosje muziek uit. In begin zal het strijd zijn, maar probeer de periodes van even laten huilen van 0 naar iets langer op te bouwen. Wel terug de kamer in, maar in eigen bedje laten. Weer terug leggen, slaap lekker/speentje/kus. Geen hele verhalen, kamer donker laten en dan weer gaan. Zal niet van 1 op ander moment lukken maar heeft even tijd nodig om een nieuw patroon aan te wennen. Het kàn dus blijkbaar wel, dus zeker ook bij jullie. Even de anderen vragen hoe zij het ritueel aanpakken en anders een daarvan kiezen die goed voelt.