Het naar bed brengen is voor werkelijk iedereen bij onze dochter een eitje… behalve bij ons zelf, en vooral bij mij. Opa’s, Oma’s, tantes, iedereen legt haar weg en ze valt uit zich zelf in slaap zonder mopperen, maar bij mamma en pappa gaat de hele trukendoos open. Het begint al met ‘nee’ zeggen op de aankondiging dat we naar bed gaan. Huilend pyjama aan en huilend in bed. Er naast zitten helpt niet, ze huilt zichzelf helemaal over haar toeren tot ze er zowat in stikt. Het enige dat ze wil… is tegen me aan in slaap vallen. Liefst ook nog met de telefoon met een filmpje voor haar neus… Maar dat kost me elke avond een uur en dat begint echt op te breken. Daarnaast is het natuurlijk totaal niet hoe we het ‘bedritueel’ voor ons zouden willen zien. Is dit voor anderen herkenbaar en wie heeft de gouden tip?