Extreme hang naar mama

Herkenbaar! Mama, doen! “Nee, mama” of “mama, waar ben je??…alsof ik hem verlaten heb etc. Geen idee zal wel fase ofzo weer zijn. Volgende keer wil hij vast papa, hopelijk, of allebei 😅

Hier precies hetzelfde verhaal met onze zoon, papa is helemaal top totdat mama in beeld komt! Hebben hier niet bewust iets mee gedaan. Maar idd ook gewoon papa de dingen laten doen of hij het nou wilt ofniet. Gaat al stukken beter 😊

Bij ons lijkt het de laatste tijd alleen maar erger te worden i.p.v. minder, dat is voor ons het probleem. Wellicht is het een heeeele lange fase. Dat hoop ik dan maar 😅

Hier ook hoor. Maar gelukkig niet zo erg. Maar met huilen moet ik troosten. Hier begint ze nu juist met manipuleren. Als ik nee zeg gaat ze huilen en naar papa...en andersom. Dan zeg ik al meteen nee ze is niet zielig. Vertel ik het en dan zegt papa hetzelfde als ik(papa is nogal makkelijk anders).

Herkenbaar!!! Maar dan andersom, papa kindje. Bij het consultatie bureau vertelde ze dat het best een gezonde ontwikkeling is. Mij vertelde ze, dat onze zoon zich dus danig ook veilig voelt om zijn eigen wil en krachten te ontdekken in een hele veilige omgeving en dit willetje dus ook kan uiten naar je man. Hoe frustrerend dat ook voor jou man is, tegen mij werd gezegd zie het als een compliment. Zelf ervaar ik dat hoe meer ik er op gefocust ben hoe tegenstrijdiger het gaat, een op een gaat het onwijs goed. Zodra papa in beeld is besta ik op een andere manier. Soms pak ik dan bewust een kopje thee, mee-time en 9 van de 10 keer komt ie uiteindelijk ook naar mij (na een dosis geduld) andere tip die wij kregen was elke dag afwisselen dus op ma. Breng ik hem naar bed en op dins. Mijn man. Dit helpt wel, dingen worden dan minder snel vansprekend! Tot slot, wat ik ook fijn vond was het feit dat peuters totaal nog niet door hebben dat dit gedrag pijn kan doen van binnen, dus zie het niet als iets persoonlijks pappa!

Hier net zo hoor. Bijna alles is mama ipv papa maar als ik er niet ben mag papa ook gewoon alles doen🤣

Hier valt het wel mee. Hij neigt iets meer naar mij, maar het is niet heel erg. Dat beetje komt waarschijnlijk omdat ik 2 dagen doordeweeks met hem doorbreng, en mijn vriend gewoon 5 dagen werkt. Misschien valt het wel mee omdat wij doorgaans bijna alles ongeveer 50/50 doen, en niet meegaan in zijn voorkeuren. Naar bed brengen, douchen, verschonen, alles gaat (ongeveer) gelijk op als we allebei thuis zijn. En dat is al vanaf baby zo. Misschien dat hij daarom ook niet beter weet dan dat papa en mama het allebei allemaal doen en dus minder hangt naar de een of de ander. We liggen daarnaast ook redelijk in lijn in opvoedstijl en waar de grens ligt (bv wanneer we strenger worden, of hoeveel verhaaltjes voor slapengaan). En misschien hebben we ook wel gewoon geluk😅 maar je zou eens kunnen proberen daarop te letten. Misschien helpt het iets.

Heel herkenbaar! Ik heb een tweeling. 2,5 jaar oud. Een meisje en een jongen. Allebei zijn papa kindjes, maar de jongen is heel erg gehecht aan mijn man. Papa moet alles doen voor hem. Eten geven, verschonen, naar bed brengen enzo. Als papa er niet is dan is hij dol op mama en gedraagt zich alsof papa er niet bestaat. Mijn man helpt graag, maar het probleem is dat hij niet goed weet hoe hij de kindjes vooral de jongen rust kan geven. En mijn zoontje is heel gevoelig. Als mijn man op het werk is en ik alleen ben met de tweeling, hebben we best wel een goede dag samen. Ze begrijpen me, ze luisteren naar mij, we spellen samen en alles gaat rustig, maar als ik werk en mijn man met de tweeling is, dan zijn ze heel onrustig vooral de jongen. Hij huilt en ook niet luistert naar papa. Maar toch papa is de lieveling.

Als ik je verhaal lees is het alsof ik m’n eigen verhaal lees. Het is hier exact het zelfde. Ook mijn man heeft het er zwaar mee. We geven heel vaak toe… omdat ze niet een beetje mokt, maar echt helemaal door het lint gaat als pappa toch iets doet wat ze liever van mamma wil. Natuurlijk is het een fase… ook al duurt het bij ons ook lang. Mijn man heeft z’n eigen pappa-dag. Dat helpt erg merk ik. Want als ik weg ben, is het net als bij jou, helemaal goed met pappa. Dus 1 dag in de week hebben ze samen, dan kan hij er daarna weer even ‘tegenaan’. Daarnaast praten we er veel over. Ook dat helpt echt. Hij heeft soms het idee dat ik het in de hand werk. En dat is andersom ook wel eens zo. Dat moet je wel uitspreken, anders gaat het in je relatie straks nog mis….

Sorry allemaal, ik zie nu pas dat er nog mensen op mijn topic hebben gereageerd. Bedankt daarvoor! Balen dat het voor sommige van jullie heel herkenbaar is. Mijn man is begin maart een week op vakantie geweest en daarna ging het een stuk beter, maar we gaan merkbaar weer terug naar af. Als ze samen zijn is het dikke mik ❤️ maar als ik erbij ben wil ze mama. Ik werk ook maar 3 dagen en mijn man 5 dagen in de week, dus ik spendeer meer tijd 1 op 1 met haar. We geven haar gewoon niet altijd haar zin. Soms doet papa iets punt. Ik hoop dat deze fase met de tijd minder wordt!

Hier ook. Vooral drama met naar bed brengen. Alleen maar mama.