Hallo allemaal.
Ik kreeg in de ochtend opeens heel veel pijn en meteen bloed. Helaas foute boel. Niet veel later daarna vond ik het vruchtje. Ik ben kapot van verdriet heb het uitgegilt bijna. Terwijl ik nog bezig was. Zei mijn man ik kan dit niet zien hoor. Hij is toch nog even gebleven. Waarop ik zei ik wil het een naam geven ook al leeft die kleine niet meer. Gewoon voor mijn verwerking. Toen zei die ja dag ga het geen naam geven het bestaat niet meer dus klaar. En niet veel later daarna ging die weg. Ik ben gelukkig bij mijn ma die mij nu steunt. En heb mijn dochter om mij heen als afleiding.
Ik had hem aan de telefoon. En vroeg wanneer die terug komt. Zegt hij glas hard dat hij moe is en wil slapen!
Of te wel hij komt niet en heeft het mij allemaal alleen laten doen. Want hij zei ook steeds ja waarom huil je?.
Ik wou dit graag even van mij afschrijven
Want ben kapot van verdriet. En boos hoe hij mij dit allemaal alleen laat doen.
Dankjewel voor het hard luchten
En lieve kleine mama houd altijd van jou waar je ook bent. Je bent en blijft mijn boefje