Niet op dezelfde lijn over een 2e

Ja hoor, is hier ook het geval. We hebben besloten het enkele maanden te laten rusten het idee voor een 2e en het later nogmaals te bespreken. Heb het er ook super lastig mee, omdat ik hierin een enorme wens in heb en dit niet zomaar opzij kan schuiven. Dit weet hij ook heel goed... Dus men hoop ligt binnen enkele maanden....

Bij ons was het andersom 😅 Maar ik dacht inderdaad van als ik een 2e wil dan niet te ver uit elkaar en nu eind november zou nr2 moeten komen dus 2 jaar is nog netjes haha. Ik zou het ook even laten voor wat het is, omdat ik dat zelf ook fijn zou vinden. En daarna ook gewoon vragen wat je man tegenhoud. Misschien maakt hij zich wel zorgen of het kindje niets tekort komt of qua financiële situatie (iedereen betaald nu 3x zo veel voor energie). Kan me best voorstellen dat een kerel daar mee zit meer dan wij dames denken zegmaar.

Hier hetzelfde. Ik probeer er niet meer mee bezig te zijn. Als hij veranderd is dat mooi anders is het ook prima. Je zult er allebei achter moeten staan, helaas nog niet het geval 😮‍💨

Liefst zou ik er ook niet te veel tijd tussen willen hebben. Ons dochtertje wordt eind oktober 2… Hij was eerst een soort van “om”, we gaan ervoor. Nu met werk, duurdere energie en boodschappen inderdaad , het zien van jonge kinderen bij anderen, zijn we weer terug bij; ik weet niet of ik dit wel wil. Mijn emoties/gevoelens veranderen daardoor ook telkens. Van verdrietig naar blij en dan weer verdrietig. Zorgt ook voor spanningen/irritaties tussen ons. Voor mijn gevoel “bepaald” hij en moet ik me maar weer aanpassen

Vervelend lijkt me! Zelf geen ervaring mee (ben alleen nl) Maar als ik jou was, zou ik het denk ik ook een tijdje laten rusten. Misschien dat het anders negatief uitpakt, óf dat het echt tussen jullie in komt te staan, óf dat hij uiteindelijk overstag gaat en dat helemaal niet wil. Niet dat jouw gevoelens er niet mogen zijn hoor! Ik wilde ook graag meer kinderen en dan niet te ver uit elkaar, helaas iets anders uitgepakt😉

Herkenbaar. Hier hetzelfde. Ik denk ook omdat je zelf een bepaald beeld in je hoofd hebt van hoe je je het had voorgesteld. Dan is het lastig om daar vanaf te stappen. Ons zoontje was een huilbaby en heeft heel lang vreselijk slecht geslapen, dat eist ook zijn tol en daarom zit mijn partner niet op een tweede te wachten. Die zorg kan ik niet wegnemen. Ik wacht het af, misschien als ons zoontje straks naar school gaat. Het leeftijdsverschil is helaas wel een stuk groter dan maar het is wat het is.

Wij hebben het hier met een 3e. Ik zou heel graag nog een 3e willen en mijn man echt niet. Ik moet eerlijk zeggen ( begrijp me niet verkeerd want ik ben enorm dankbaar voor mijn 2 gezonde kinderen) dat ik er wel kapot van ben.

Ik had na een half jaar opeens weer baby kriebels. Maar mijn man niet... hij zei wel ooit... dus ik heb toen mijn mond gehouden en t even tijd gegeven. Half jaar later zei hij uit zichzelf. Misschien moeten we nu rustig kijken wat er gebeurt. Dus ik (heerlijk) gestopt met de pil. Verder ook geen druk op hem gezet. We verwachten nu onze 2e. Maar de vraag is meer wil hij ooit of nooit? Als hij ooit zegt geef hem dan ook even tijd.

Bij ons waren we het enorm duidelijk eens over maar eentje samen (hij heeft er al een uit een vorige relatie) dus 5 maanden na de geboorte van ons kindje een knoop erin laten leggen. Nu 1,5 jaar later (dochter wordt eind okt 2) begon het weer mega te kriebelen ineens bij mij. Schaamde me er eigenlijk best wel voor maar zoiets heb je niet in de hand.. Toen ik het aangaf zei mijn man gelijk, ik snap je wel (ik ben ook 12 jaar jonger) dus nu 2 maanden later is hij geholpen door een hersteloperatie en zijn we aan het wachten óf het nog mag lukken bij ons voor een 2e 🤭