Niet spelen, wel huilen…

Hoi allemaal, Mijn zoon (15-10-2020) kan zichzelf op zich prima vermaken, alleen thuis (bij mij dus) niet. Hij hangt de hele dag huilend aan m’n been, als ik op het toilet zit, staat hij te brullen voor de deur. Als ik op de bank zit, staat hij bij me. Als ik aan de eettafel zit, wil hij op schoot, van schoot, op schoot, van schoot etc. Bij mn ouders en gastouder is hij gewoon de hele dag aan het spelen. Ik merk dat ik inmiddels bijna tegen de weekenden op zie, omdat ik gewoon niet weet hoe ik de dagen doorkom🥴 Ik kan helemaal niks beginnen, soms lukt het om wat aan het huishouden te doen. Ik probeer hem zoveel mogelijk te stimuleren om te gaan spelen, ga soms zelf spelen en dan komt hij erbij. Maar als ik bedenk dat ik de was op ga vouwen, is hij weer bij mij. Is dit een fase? Hoe gaan jullie hiermee om?