7 Reacties
één jaar geleden
Wat een verdrietig nieuws voor jullie! Wij hebben ernstig ziektebed en dood van mijn schoonmoeder meegemaakt met onze zoon. De tips die ik je daarbij wil geven zijn het bespreekbaar maken (wat je zelf ook al aangeeft) maar daarin niet te ver vooruit denken (als ze daadwerkelijk nog 3 jaar bij jullie is, of nog langer, is het alleen maar ongrijpbaar dat ze ooit dood gaat). Bespreek ook wat je ziet en hoe dat komt. "Oma kan niet meer uit bed, omdat ze zo ziek is. Maar ze praat nog steeds zo gezellig met je hè?'. Maak onderscheid tussen "ziek" en "heel erg ziek", anders vindt jouw kind het straks beangstigend als jij een keer ziek (grieperig) bent.
Ze is nu iets meer dan een half jaar overleden, maar we spreken nog heel vaak over haar. "Ik mis oma heel erg, ik vind het jammer dat ze dood is, jij ook?". Dat soort uitspraken van hem zijn fantastisch. En uiteraard bevestigen wij dat we dat ook heel verdrietig vinden.
Toen ze overleden was hebben we het ook heel concreet gemaakt: oma kan niet meer ademeben, niet meer praten rn haar hart klopt niet meer. Het lijkt of ze slaapt, maar ze is dood en wordt nooit meer wakker". Zijn opmerking daarop: dan kan ze ook nooit meer snurken! --> palliatieve fase heeft indruk gemaakt met gesnurk 😅.
Lang verhaal kort: wees concreet en eerlijk en handel niet te ver vooruit.
Heel veel sterkte 🍀🥀
één jaar geleden
Wij hebben afgelopen jaar in die fase gezeten. In september is mijn schoonmoeder overleden. Ik merkte dat het moeilijk uit te leggen is voor een peuter. Oma is heel erg ziek. Dat was het enige dat ze snapte. De dood is nog zo abstract…. Dus maar gewoon genieten van de momenten die we nog hadden was ons motto. Hoe moeilijk dat soms voor ons volwassenen ook was.