Peuter huilen huilen en nog meer huilen

Moet zeggen dat wij hier ook wel wat moeite ervaren rondom het slapen sinds een paar dagen. Middagdutje is er al een jaar af, maar savonds wil hij moeilijk mee naar boven, eenmaal boven is het klieren, niet luisteren naar het boekje. Alles verzinnen om maar zo lang mogelijk te rekken om te moeten gaan liggen. En als je dan beneden zit, uitgeput van de strijd, dan blijkt dat hij alweer in zijn vensterbank zit, de lichten aan heeft oid, alles behalve slapen. En de jongste wordt er inderdaad ook wakker van hier. En altijd huilen als ie zijn zin niet krijgt. Het lijkt alsof zijn oren er voor de sier op zitten. Zijn schaapje wekker werkte hier ook ineens niet meer inderdaad. Dat gaat de laatste 2 dagen wel weer beter, als we zijn deur dicht doen. Dan denkt hij dat hij er niet uit kan en roept pas als het schaapje wakker is. Als zijn deur open staat (dat wil hij savonds graag) dan gaat hij sochtends eerder uit bed en spookt hij van alles uit. Laatst zat hij al lekker te smikkelen van een ijsje die hij dus zelf uit de vriezer had gepakt en de dag er na zat ie vast bij zijn broertje in het ledikant, die dat gelukkig heel gezellig vond 🙈 wij houden hem hier ontzettend kort nu. Geef nergens toe, geef bij alles van tevoren al heel duidelijk aan waar mijn grenzen liggen. Probeer hem eigenlijk de kans niet te geven om die grenzen op te zoeken door het voor te zijn. Het maakt het op bed brengen wel weer iets makkelijker nu. En wat het huilen betreft, moet ze misschien weer even uitvinden dat ze daarmee niet haar zin gaat krijgen? 🤷 Dan zou ik ook heel consequent zijn en niet toegeven. Onze zoon vind het momenteel ook heel fijn om voor het slapen even bewust bij ons te zitten om gewoon alleen even te kletsen over wat hij maar wil. Ik hoop dat hij zo ook wat leert om dingen te verwerken door er over te praten 🤷