Sociale ontwikkeling bij 3-3,5 jaar

Mijn oudste zoontje (5) loopt sociaal emotioneel ook achter het is verder een super vrolijk lief kind maar ik merk het nu vooral als hij met buurtgenootjes speelt en die zijn even oud of net iets ouder dat daar een heel verschil in zit en bijv met zijn broertje van 3,5at die voor loopt sociaal emotioneel. Maar rond de leeftijd van 3 merkte ik het nog niet omdat ik dacht dat het zijn karakter was maar nu achteraf is het natuurlijk duidelijk

Mijn moeder werkt sinds jaar en dag in de kinderopvang. Zij geeft aan dat kinderen van 3/3.5 nog niet met elkaar spelen. Maar naast elkaar. Dus ik denk niet dat dit gek is. Ook is het normaal dat als een kindje iets heeft en hij/zij zich daar mee vermaakt. Dat jou zoontje dit dan ook wil. Iets met het gras is groener achtig. Dit gedrag wordt anders als ze straks naar de basisschool gaan. Als je ziet dat zij. gedrag blijft en hij daar daadwerkelijk in de knel komt, dan zou ik pas me zorgen gaan maken.

Ik ben leerkracht op de basisschool en sluit me hierbij aan. Ik zou het heel eerlijk benoemen bij de kennismaking/intake met de leerkrachten tzt, zodat er geen tijd verloren gaat. Dit hoeft geen stempel te zijn of een blijvend kenmerk, maar het is mooi als ze er al alert op zijn en eventueel al kunnen ondersteunen/stimuleren. Ons zoontje van 3,5 zit ook bewust op een kdv, maar we gaan binnenkort over naar een nieuwe, omdat hij veruit de oudste was op het andere dagverblijf. Dan leert hij misschien nog niet wat wenselijk is (en aan de boodschap dat hij "zo zorgzaam voor anderen" is, vind ik dat ook niet per se fijn, hij mag juist leren om gelijken te treffen!). Heb je verder ook wel eens playdates? Ik vind dat nog wel eens lastig, omdat wij later kinderen hebben gekregen dan de meesten in onze omgeving (en dan is hij juist weer vaak "het schattige kleintje"). Terug naar jou: ik zou me geen zorgen maken, maar het wel serieus nemen en monitoren hoe het verder verloopt! Enneuh niet iedereen omringt zich graag met anderen 😇.

Je verhaal is deels herkenbaar. Onze dochter speelde ook heel lang het liefste zelf en vaak zelfs bewust afgezonderd van anderen. Geen idee of het gewoon haar ontwikkeling was, maar sinds ze naar de peuters gaat, staat ze veel meer open voor andere kinderen. Ze toont nu ook interesse in andere kinderen als we bijvoorbeeld in een speeltuin zijn. Dan zoekt ze contact. Echt samen spelen is het niet hoor, maar wel meer het contact aangaan en openstaan voor anderen. Denk niet dat je, je zorgen hoeft te maken, maar wellicht kun je kijken voor een leuke peutergroep om te oefenen?

Ik herken best veel in mijn dochter alleen loopt zij op andere dingen achter zoals spraak . Ik heb aan de bel getrokken en er lopen onderzoeken voor haar gedrag en ontwikkeling ook gaan ze kijken of het medisch is . Ze is slim en snapt heel veel ze gebruikt het alleen verkeerd ze gebruikt het om weg te lopen of om stoute dingen te doen als je 2 seconden niet oplet . Zo wacht ze tot de telefoon gaat op de peuterspeelzaal om vervolgens achter de leidster aan te lopen als die even een rustig plekje opzoekt om te bellen

Mijn dochter van 25-10-‘20 heeft autisme en herken sommige dingen. Alleen kletst zij totaal niet met andere. Soms ook niet met ons als ze het moeilijk heeft (om wat voor reden dan ook) Speelt soms met andere kindjes maar dan maakt zij de dienst uit. Als een ander kindje iets wil doen dan speelt ze in de buurt van het kindje. Ze is verder sensorisch overgevoelig en auditief overgevoelig. Weet niet of je op dit gebied zorgen maakte maar ik zie wel echt andere dingen. (Weet natuurlijk ook dat niemand met (of zonder) autisme het zelfde is.

Kinderen van die leeftijd moeten dat nog leren met samen spelen. Mijn dochter is bijna 3,5 en vind dat ook nog lastig. Ze heeft ook geen broertje of zusje. Maar zich ook in een andere kind moeten verplaatsen? Bijzonder. Maar nee ik lees niks vreemds. Als alles goed gaat dan zou ik mij niet ongerust maken. Elk kind doet het ook op zijn/haar eigen tempo om te leren.

Nou ik ken veel meer kinderen die dat hebben. Sommige hebben echt maatjes en spelen samen. Mijn dochter is sociaal erg sterk en maakt super snel vriendjes en speelt er mee. Maar ik werk op een kdv en zie genoeg kindjes die meer alleen spelen of naast elkaar. Boosworden omdat speelgoed door een ander gepakt wordt is echt heel normaal, willen spelen met het speelgoed waar een ander meespeelt is ook heel normaal. Met alleen de info die ik nu lees, zou ik me geen zorgen maken.

Maar dat zijn dingen die veel kinderen kunnen hebben. Het gaat ook om hoe extreem en het is een optelsom. Ik vind aan dit verhaal met deze losse punten niets autistisch klinken.

Dit is ook maar een klein gedeelte van haar gedrag en hoe zij de wereld ervaart. Reageerde ook alleen op wat ik juist wel of niet herkende. Weet nog dat ik soms dit soort topics las en ik me toch op een bepaalde manier “zorgen” maakte over (toen nog) evt autisme.

Dan zou ik persoonlijk alsnog niet met termen gaan strooien omdat een klein deel herkenbaar is. Ouders die zich geen zorgen maakten gaan dat opeens wel doen. Terwijl niets uit dit verhaal zorgwekkend genoeg is om met autisme te koppelen. Kinderen zonder autisme kunnen op een bepaald vlak gedrag laten zien wat onder autisme kan vallen en kinderen die wel gediagnosticeerd autistisch zijn kunnen op bepaalde vlakken geen autistisch gedrag laten zien. Ik vind dat er nogal snel met termen wordt gegooid omdat ze toevallig iets herkenden. Zoals een kind dat erg graag sorteert is ook meteen autistisch. Enige feiten zijn dat dat kindje nog niet samen speelt(wat niet ongewoon is) en nog niet kan delen/speelgoed wilt wat een ander heeft( wat echt ontzettend normaal gedrag is)

Maar ik zeg toch ook nergens dat ik denk/vermoed of wat dan ook, dat dit kindje evt autisme zou hebben. Nogmaals ik reageer alleen op wat ik herkende of juist niet. En er stond ook bij “ik weet niet of je op dit gebied je zorgen maakte maar ik zie wel echt andere dingen. (Weet natuurlijk ook dat niemand met (of zonder) autisme hetzelfde is”