Soms gek van mamma zijn

Het klinkt zo stom om te zeggen dat ik soms gek word van het mamma zijn. 2 lieve kindjes eentje bijna 4 en de ander bijna 2. Ik ben gestopt met werken en me man heeft een eigen bedrijf en werkt 6 dagen. Het stoppen met werken was onze eigen keus , financieel redden we het en zo kon ik me eigen kinderen echt zien opgroeien. En nog steeds geen spijt van. Maar phoeee soms wil ik gewoon even niet. Geen luiers, wc bezoekjes, geschreeuw, drift buien, gehuil. Het is opvoeden, geduld hebben en alleen maar met hun bezig zijn en het hele huishouden in me eentje doen. Natuurlijk kunnen we ook leuke dingen samen doen of kunnen ze me wel goed helpen. Zelfs met schilderen. De oudste gaat naar de peuterspeelzaal. Maar altijd met hoop drama , als hij er is is er niks aan de hand en heeft hij het prima naar ze zin. Dan ben ik alleen met de kleine, ook heel fijn maar zij zit nu heeerlijk in haar nee fase. Ze slaapt helaas ook nog slecht. Vergeleken met de oudste valt het allemaal wel mee ik sta niet uren naast haar bed. Maar ik moet er wel 4x uit en de ene keer is ze zo gesust en de andere keer ben ik wel een half uur bezig. Ik voel me soms zo schuldig als ik er simpel weg even klaar mee ben. Ik moet dankbaar wezen en we hebben het fijn en ze zijn fantastisch, we zijn gezond. Maar soms wil ik gewoon even niet. Last me even met rust of iets op mijn tempo doen. Even geen boze of verdrietige buien. Tegelijertijd kan ik niet zonder ze. Even oppas regelen zit er helaas niet bij dus een dagje voor me zelf zit er niet snel in. En nog heel even en de jongste mag naar de peuterspeelzaal, dus het is nog even vol houden. Ik heb heel erg het gevoel dat ik de enigste ben die dit gevoel heeft. De mensen die ik ken met kinderen lijken het allemaal niet te hebben. Ik voel me dan ook zo'n slechte moeder.