Stemmingswisselingen

Ik had dit in het begin ook heel erg, maar vooral omdat mijn zoontje niet goed dronk en heel de tijd schommelde van temperatuur. Nu heb ik het allemaal los gelaten en weet ik dat het geen grote eter is en sindsdien is het veel beter.. Ook gewoon af en toe een vriendin zien hielp voor mij, zodat ik niet enkel mama ben...

Stoer dat je dit topic opent en denk dat er echt wel meer moeders zijn die dit herkennen. Hormonen doen gekke dingen! En ze zeggen niet voor niks 9 maanden op, 9 maanden af. En dan heb je buiten die hormonen ook nog heeeeele belangrijke nieuwe rol, mama zijn! En dan is er nog corona, waardoor alles nog een beetje gekker is. Praat erover, desnoods even met iemand die wat verder van je afstaat.

Ja hoor, ik zeker. Nu ik weer wat werk (opbouwend ivm bekkendrama) gaat het iets beter. Kan m'n hersenen op een andere manier gebruiken, zie en spreek andere mensen. Maar dan nog, heb ik er last van.

Hier ook. Mijn dochter is 20 weken. Sinds ik weer werk is mijn hoofd zo vol. Ik sta om 5:45 uur op omdat ik het anders echt niet haal en nog kom ik te laat op werk. Veel staan en lopen. Ik merk dat veel dingen mij echt niet kan schelen. Heb nu zo andere aan mijn hoofd met een kleintje.

Bij mij heeft het weer werken hier echt bij geholpen, nu ik moet alleen maar met baby bezig ben dag en nacht, kijk ik er zo naar uit me meisje weer te zien eind van de dag. Doet me heel goed, werk je ook, of ben je nog lekker thuis? Denk ook echt wel dat de pil hierin kan uitmaken hoor!

Ik vind het goed dat je het deelt! Denk ook dat er veel moeders zijn die dit meemaken, waaronder ik zelf. Ik dacht ook het hoort erbij en 9 maanden op en 9 maanden af, tot ik laatst dacht dit wil ik ook niet zo 9 maanden en heb dat aangegeven bij de GGD. Hier hij onze GGD hebben ze hele fijne initiatieven (gesprekken) individueel of met meerdere mama’s (online) en mij heeft het erg geholpen :-)! Maar dat is voor iedereen verschillend natuurlijk, maar misschien kan het je helpen.

Ik herken het wel. Ik heb ook een tijdje echt minder goed in mijn vel gezeten. Ik was sneller chagrijnig, sommige dagen erg afgevlakt qua emoties en andere dagen juist best vrolijk. Ik heb ook flink vaak gehuild. Vooral rond de 3 a 4 maanden na de bevalling was het bij mij op zijn ergst. Ik heb sowieso snel last van hormonen maar vond het allemaal ook best zwaar, ondanks dat ik erg blij was (en ben!) met onze kleine meid. Een baby krijgen, een lichaam wat nog moet herstellen, corona, wellicht ook weer werken.. het is allemaal niet niks! Ook het weer wennen aan de pil kan hier invloed op hebben natuurlijk. Praat erover lieve mama en wees een beetje lief voor jezelf. En als je echt denkt dat het tè wordt, kaart het dan eens aan bij je huisarts. Er is altijd hulp. Ik moet zeggen dat ik de laatste weken gelukkig een stuk beter in mijn vel zit (deels uit zichzelf beter geworden en deels door wat toegepaste veranseringen) en ik hoop dat dat voor jou binnenkort ook zo mag zijn!

Bedankt voor jullie lieve reacties! Het doet toch goed om te lezen dat meerdere mama’s dit hebben.. liever hadden we het natuurlijk niet, dat voorop gesteld! Ik hou het voor mezelf even in de gaten hoe dit zich ontwikkeld. Het is op en af en soms denk ik ook echt bij mezelf, kom op meid. Niet zo bij de pakken neerzitten.. (zucht). Hormonen, vrouw zijn, vriendin zijn en mama zijn en dan ohja ook nog jezelf ergens zijn. Moeilijk hoor om de balans te vinden tussen dit alles. Nooit gedacht dat het zo soms pittig zou zijn, niet zozeer je lieve baby.. Maar de veranderingen allemaal! Lijkt wel of mannen daar minder last van hebben. Én sommige mama’s. Sommige lijkt het zo makkelijk af te gaan, vinden niets teveel, altijd vrolijk. Nooit moe lijkt wel.. van “nature” een natuur talent mama die precies weet hoe en wat. Vandaar dat je dan soms denkt (tenminste ik) dat je de enige bent. Natuurlijk delen mensen vaak de positieve dingen ipv de minder leuke dingen, dat is mens eigen denk ik dan? Daar zou toch eens verandering in moeten komen..

Precies hoe jij het verwoord voel ik me ook! Bij mij is het nu 4,5 maand geleden na de bevalling.. Mag ik vragen wat de veranderingen waren die je had toegepast? ☺️

Hoi mama's, Ik herken me hier ook echt in. Ik ben altijd al een emotioneel type geweest maar toen had ik het wat meer in de hand. Na de zwangerschap is dat toch allemaal erg door elkaar gegooid en kan ik dagen hebben waarop ik mezelf niet eens kan uitstaan omdat ik zo nukkig ben 😅 Ik ben gisteren gestart met een traject voor jonge mama's (elni_ellen op Instagram). Het is wel in combinatie met hoe ik me vroeger al voelde en hoe ik dingen wil veranderen in de toekomst dat ik dit doe. Kan er nog niet veel over zeggen maar ik hoop alvast dat het me ook verder zal helpen ☺️

Ik heb precies hetzelfde.. Het voelt heel deprimerend en machteloos.. Weet niet zo goed wat je er tegen kan doen.. Je vast houden aan de goeie momenten en accepteren dat het komt vlagen..

Ik herken het ook! Ik voel me pas sinds een paar weken weer een beetje mezelf, maar nog steeds niet helemaal. De eerste tijd met een baby vond ik heel pittig en kon ik eigenlijk niet genieten. Ik was best overweldigd door de impact van een baby op m’n leven. Ook slaaptekort en hormonen zorgden ervoor dat ik me echt somber voelde. Nu ik steeds meer gewend raak aan mijn nieuwe leven, eindelijk m’n nachtrust weer terug heb en weer aan het werk ben voel ik me een stuk beter. Zoals eerder al werd gezegd, het is 9 maanden op en 9 maanden af. Ik denk dat het normaal is dat je nog last hebt van stemmingswisselingen. Praat er vooral over! Ik heb in mijn omgeving gemerkt dat veel moeders hier in zekere mate last van hebben. Als je je echt zorgen maakt, kun je natuurlijk ook altijd even de huisarts bellen. Ik hoop dat je je snel beter voelt!

Ja tuurlijk! Ik merkte dat ik steeds minder mijn best deed voor mezelf en dat droeg ook niet positief bij aan hoe ik me voelde. Ik begon m'n werkdag bijvoorbeeld in pyjama, kwam op een gegeven moment amper meer buiten, snoepte weer meer etc. Wat eerst comfortabel was, werd steeds minder comfortabel 😅 Mijn streven is nu om op mijn werkdagen gedoucht, aangekleed en met een ontbijtje op aan mijn werkdag beginnen (wij werken door corona nog steeds thuis). Ik sta dus bewust eerder op om relaxed aan mijn dag te kunnen beginnen. Ook moet ik van mezelf 5 van de 7 dagen buiten komen. Al is het maar 20 minuutjes wandelen of even met de kinderwagen naar de supermarkt. Even wat frisse lucht, beweging en een andere omgeving zien. Daarnaast hebben mijn man en ik zo'n 6 weken geleden afgesproken dat we 1 avond per week voor onszelf plannen. Dan ga ik lekker in bad of uitgebreid onder de douche, kijk een vrouwenfilm, bak iets, oid. Heel even geen mama zijn en wat tijd voor mezelf! Soms kruip ik lekker om 20.30 uur in bed, met oordopjes in haha. In het weekend probeer ik me trouwens ook weer wat leuker te kleden en wat mooier te make uppen, zodat ik er leuk uit zie. Oh! Èn ik heb de Facebook app van mijn telefoon gegooid 😉 Ik merk echt aan mezelf dat ik iets meer energie heb en een positiever gevoel door de dag heen.

Hooooo, ja. Vooral als ik heel de dag alleen de baby als gezelschap heb gehad. Momenteel is ze ook 4 maanden en het weegt door. Onze nachten waren top, 6u onafgebroken slaap... dat veranderde een paar dagen geleden en nu zijn mijn gedachten weer somber en duister. Ik loop al bij een psycholoog en momenteel ben ik nog thuis, net omdat ik dan met kinderen werk en er veel voorbereiding in kruipt. Helaas pindakaas, denk ik dan. Ik heb ook niet kunnen genieten van het hele kraamgebeuren, het lijkt echt alsof ik nog maar net uit mijn slaap wordt gewekt en er plots een kind van 4maand in mijn armen ligt. Ik ontbreek echt stukken van die eerste periode. Ik lees mee voor eventuele tips en tricks. ❤

Het lijkt inderdaad vaak of het anderen makkelijk af gaat, maar dat is denk ik echt niet zo. Soms lijkt het een beetje taboe om uit te spreken dat moeder zijn echt niet makkelijk en alleen maar leuk is. Vooral op Social Media bijvoorbeeld waar alles perfect lijkt. En die roze wolk waar je zogenaamd op zou moeten zitten, die heb ik niet gezien hoor 😅

Nou ik herken mezelf hierin ook. Inderdaad de slapeloze nachten helpen er ook niet aan mee.. En precies wat je zegt, alsof je wakker wordt en ineens mama bent. De zwangerschap voorbij gevlogen is.. en de afgelopen maanden idem. De bevalling en het herstel daarvan, kan ik nog steeds niet bij met mn koppie. Het besef is er soms nog niet. Zwanger, bevallen, baby. Soms vind ik het ook moeilijk dat tegenstrijdige want ik kan hem ook echt niet missen en zorg er met alle liefde en plezier voor. Ik had dit eerlijk gezegd ook totaal niet verwacht van mezelf. Normaal gesproken ben ik zo nuchter als het maar zijn kan. Daar kan ik nu wel een flinke dosis van gebruiken.. 😅

En dat soort dingen zijn stiekem zo belangrijk. Voor de ene mama meer dan voor de andere mama. Maar je realiseren dat ook jijzelf er nog toe doet en ernaar handelen is super fijn. Mama die zichzelf goed verzorgd en daardoor blij is, is voor de baby ook fijn! Door die hele corona zijn er sowieso minder/geen momenten dat je echt helemaal opdoft voor feestje, verjaardag etc merk ik. Zo jammer, je kan je daar zo lekker door voelen. Maar ook dat je naast mama zijn ook deelneemt aan echte leven. Met je kind gaat winkelen, ergens lunchen, dierentuin bezoekt whatever. Dat het gewone leven doorgaat, maar dan met kind. Nu is er grote verandering, een baby en de wereld is ook nog eens anders. Dubbelop aanpassen!

Ik heb precies hetzelfde, ben nog heel lang bezig geweest met m’n zwangerschap en bevalling. Het steeds weer opnieuw afspelen in m’n hoofd, foto’s kijken, bij bepaalde liedjes kreeg ik helemaal dat gevoel terug en had ik heimwee naar die tijd 😉 Nu kan ik gelukkig steeds meer in het nu leven maar heb nog steeds die momenten hoor. En dat je dit niet verwacht had van jezelf is ook heel herkenbaar haha. Ben eigenlijk best teleurgesteld in mezelf, alsof je zwak bent ofzo. Ik heb zelf wel veel gehad aan het boek 101 vragen van kersverse mama’s. Hier herkende ik zoveel in! Dat een kind krijgen eigenlijk ook een rouwproces is, je neemt afscheid van de je oude leven, je oude ik. En het is heel normaal om somber te zijn. Maar het wordt echt beter! Sorry voor m’n lange verhaal, maar vond het ook wel fijn om m’n hart te luchten 😉

Ik had eerst(voor mijn zwangerschap) tijdens mijn menstruatie dat ik ontiegelijk veel pijn had... nu is dat totaal weg. Ik heb er voor in de plaats gekregen dat ik een emotioneel wrak ben en alleen maar kan huilen en alles mee teveel is.

Inderdaad, tijdens menstruatie hier ook alle hormonen op tilt. Echt maf!