Time out!

Mijn man en ik hebben een dochter van 2. Ik zorg het meest voor haar + 4 dagen werken. Mijn man houd natuurlijk veel van onze dochter. Maar echt iets met haar doen doet hij niet. Mijn man is ook vaak weg naar tennis en komt laat thuis. Vrijdag gaat hij meestal naar tennis en kom pas diep in de nacht / soms zelfs pas bijna ochtend pas weer thuis. Hij is het weekend althans chagrijnig en zucht alleen maar. Hij praat ook nooit. Hij negeert mij heel vaak, valt totaal niet met hem te praten en wordt zelfs boos als ik om met onze dochter naar bedenen te gaan omdat ik al dagen niet lekker ben. Want hij wil uitslapen. (Was ook pas ergens laat in de ochtend thuis van tennis/feesten) dit is al 2 jaar aan de gang. Zwijgt alleen maar tegen mij. En geeft vooral mij de schuld. Nu ben ik er echt klaar mee. Ik trek het niet meer. Heb al zo vaak gezegd dat hij hulp moet zoeken voor zijn gedrag. Maar dat vertikt hij want ik ben de gene die (ziek) is. Gister heb ik een besluit genomen om met onze dochter een paar dagen naar mijn ouders te gaan. Ik moet nadenken en even weg van hem zijn. Hij wil niet begrijpen dat zijn gedrag en houding niet normaal is. Mij negeren,niet met elkaar kunnen praten en veel weg zijn en heel laat thuiskomen, en vooral alleen oog hebben voor zijn mobiel. Met mijn schoonfamilie heb ik ook geen contact. Zij praten al 2 jaar niet meer met mij. Ze willen alleen onze dochter zien. ( wonen aan de andere kant van de wereld) dus ik heb ook geen last van ze. Maar ik besta niet meer voor hun. Ik hou van mijn man maar niet van zijn houding en gedrag.