Pff ik moet het even kwijt.
2 augustus ben ik officieel gescheiden. Na een weekendje weg ben ik helemaal veranderd. Ik heb voor mijzelf en mijn dochter gekozen. Dat voelt goed en ik voel mij sterker. Maar aan de andere kant worstel ik enorm met mijn gevoelens. Er is mij veel pijn gedaan door vele. Mijn ex man, vrienden die mij in de steek hebben gelaten, mijn ouders en vooral mijn moeder die mij heel veel pijn heeft gedaan met haar woorden en mij niet geloofde hoe ongelukkig is was en mij dus de schuld gaf van de situatie tussen mijn ex man en mij.
Ik ben erg close met mijn ouders. Maar door alles wat er gebeurt is heeft het vertrouwen echt beschadigd. Ik voel mij behoorlijk alleen terwijl ik mij kapot werk als alleenstaande moeder. Ik voel mij sterker maar aan de andere kant ben ik kapot. Vorige week heb ik ook nog een aanrijding gehad (niet mijn fout) maar mijn dochter en ik waren erg geschrokken. Gelukkig niemand gewond. Maar ook dat kwam er nog bovenop naast de scheiding en alle ellende. Het is allemaal te veel. Mijn ouders die mij als een kind behandelen terwijl ik gewoon volwassen ben. De blikken die mijn moeder kan geven als ik mijn dochter iets verbied. Alsof ik een slechte moeder ben. Precies wat mijn ex man mij steeds vertelde terwijl ik alles alleen doe. Mijn band met mijn dochter is zo goed. Ze is zo gelukkig sinds ze niet meer in die stress situatie zit. Het is gewoon even teveel nu.